با نگاه به دو فیلم مستند اکران شده درچهارمین«جشنوارۀ مردمی فیلم عمّار»
چرا امریکا بد است و لبنان خوب!
«مسافر ایران» مستندی است که زندگی یک مادر شهید لبنانی که تنها فرزندش را در جنگ ایران و عراق تقدیم اسلامی نموده را روایت می کند و «پرواز صبح یکشنبه» نیز با استفاده از تصاویر آرشیوی به موضوع حملۀ ناو امریکایی به ایرباس ایرانی و شهادت 290 نفر از مسافران این هواپیمای مسافربری می پردازد.
گروه فرهنگ و هنر-سیّدعلیرضا کیانپور، چهارمین دورۀ «جشنوارۀ مردمی فیلم عمّار» با نمایش 2 فیلم مستند «مسافر ایران» ساختۀ محسن یزدی قلعه و «پرواز صبح یکشنبه» ساختۀ محمود شهبازی در کنار دیگر آثار سینمایی، دومین روزش را نیز پشت سر گذاشت.
به گزارش بولتن نیوز، در میان آثار اکران شده در دورۀ چهارم جشنوارۀ امسال در روز دوم فیلم مستند «مسافر ایران» ساختۀ محسن یزدی قلعه و «پرواز صبح یکشنبه» ساختۀ محمود شهبازی با استقبال بی نظیری از سوی مخاطبان این جشنواره روبرو شد.
«مسافر ایران» مستندی است که زندگی یک مادر شهید لبنانی که تنها فرزندش را در جنگ ایران و عراق تقدیم اسلامی نموده را روایت می کند و «پرواز صبح یکشنبه» نیز با استفاده از تصاویر آرشیوی به موضوع حملۀ ناو امریکایی به ایرباس ایرانی و شهادت 290نفر از مسافران این هواپیمای مسافربری می پردازد.
«مسافر ایران» با روایت احساسی و تقابل دو مادر شهید ایرانی و لبنانی ضمن نمایش سختی ها و تلخی های زندگی این دو مادر پس از شهادت فرزندانشان، گوشه ای از تفاهمات فرهنگی و علّت نزدیکی و قرابت دو فرهنگ و دو ملّت را بررسی کرده و به این سوال که چرا همیشه در مباحث سیاسی کشورمان از سیاست های لبنان حمایت می شود و این کشور را به عنوان کشوری دوست و برادر می شناسد، پاسخ می دهد.
چنان که در داستان این فیلم می بینیم مادر شهید لبنانی با رضایت تمام فرزندش را برای دفاع از اسلام حقیقی به جنگ تحمیلی فرستاده تا در کنار هموطنان مان از مرزهای ایران اسلامی دفاع کند و این مرد بزرگ بنابه روایت فیلم در خطّ مقدم جبهه های حق علیه باطل در ایران به شهادت می رسد.
از طرفی مستند «پرواز صبح یکشنبه» ساختۀ محمود شهبازی که با حمایت مالی و به درخواست دبیرخانۀ جشنوارۀ عمّار تولید شده نیز با استفاده از تصاویر آرشیو و مصاحبه با شاهدان زندۀ سانحۀ هوایی پرواز شمارۀ IR655 سعی در بازخوانی آن اقدام غیرانسانی ارتش امریکا در جنگ نفت کش ها دارد.
«پرواز صبح یکشنبه» مستندی است که به موضوع این پرواز با نگاهی موشکافانه پرداخته و دلیل این اقدام شنیع و غیرانسانی ناو امریکایی در حملۀ مستقیم موشکی به این ایرباس مسافربری ایران درست 15 روز پیش از پذیرش قطعنامۀ 598 از طرف کشورمان و شهادت 290 مسافر بی گناه این پرواز در آب های خلیج فارس و اساساً به دلایل حضور ناوگان آمریکا در خلیج فارس پرداخته و آن را بررسی می کند.
درحقیقت «پرواز صبح یکشنبه» نیز مستندی است در پاسخ به این سوال که چرا در همین مباحث سیاسی که لبنان به عنوان کشوری دوست شناخته می شود، از امریکا به عنوان دشمنی تاریخی و شیطان بزرگ نام برده می شود که در هیچ شرایطی قابل اطمینان نیست و اساساً اعتماد به سیاست امریکا نوعی خیانت به ایران و ایرانی است.
«پرواز صبح یکشنبه» البته گاهی با ارائۀ اطلاعات ریز که بیش از آن که ارزش سینمایی و اسناد هنری داشته باشند، جنبۀ اطلاعاتی و امنیت سیاسی دارند، حوصلۀ محاطبش را سر برده و از خط اصلی خود خارج می شود و این درحالی است که فیلم با این جمله آغاز شده: "تقدیم به همۀ انسان های ضدجنگ در دنیا"!
با این حال برخی از تصاویر آرشیوی که در این فیلم برای اولین بار دیده می شوند، مخاطب فیلم را کاملاً مجذوب کرده و با رضایت کامل او را بدرقه می کند و با این حال گاهی اشتباهاتی همچون غلط های تایپی در معرفی و نام و سمت مصاحبه شوندگان فیلم ماهیت سفارشی بودن فیلم را برملا کرده و نشان می هد که دقت لازم در ساخت فیلم انجام نگرفته و احتمالاً سازنندگان پس از اتمام پروژه، حتی یک بار هم فیلم شان را بازبینی نکرده اند.
اما نکتۀ بسیار قابل توجه در «پرواز صبح یکشنبه» فارغ از تصاویر ناب آرشیوی را باید در پرداخت دقیق و بررسی سیاسی علل و عوامل بروز جنگ نفت کش ها در خلیج فارس در طول جنگ 8سالۀ تحمیلی جستجو کرد. فیلم از این جهت می تواند به عنوان منبعی مستدل و معتبر، شناخت و دانش مخاطب درخصوص جنگ نفت کش ها را ارتقا داده و در این مسیر چونان فانوسی روشنی بخش عمل کند.
فیلم در تحلیل نهایی آسیب هایی که ناوگان دریایی امریکا در طول جنگ نفت کش ها از رزمندگان ایرانی دید، را دلیل اصلی حملۀ انتقام جویانۀ ناو امریکایی به هواپیمای مسافربری ایرانی اعلام داشته و نیز در حکم یادبودی است برای 290 نفر انسان بی گناهی که با ملّیت های مختلف بازیچۀ این رفتار غیرانسانی امریکاییان گردیدند.
از دیگر سو فیلم «مسافر ایران» که به مراتب فیلم عمیق تری نسبت به فیلم «پرواز صبح یکشنبه» است، با آن که در بعضی صحنه ها بیش از حد در دام احساساتی گری ملودرام می افتد، توانسته به دست گذاشتن بر روی مفهوم بی مرز و انسانیِ مهر مادری و شهادت تقابل دو فرهنگ را به خوبی نمایش داده و مخاطبش را راضی کند.
در یکی از صحنه های مهم فیلم وقتی دو مادر شهید در کنار هم نشسته اند، مادر شید بهروز صبوری (شهید ایرانی) عکس فرزندش را به مادر شهید لبنانی می دهد و مادرشهید لبنانی به محض دیدن تصویر شهید صبوری بغضش ترکیده و با در آغوش گرفتن تابلو، مویه می کند و این درحالی است که خود مادر شهید صبوری بدون آن که اشکی بریزد، مادر شهید لبنانی را به آرامش فراخوانده می گوید، چند سال پیش فرزندش به خواب دختری از آشنایان آمده و از مادرش خواسته تا دیگر گریه نکند و او نیز از آن تاریخ با صبری که از خداوند مسئلت نموده، دیگر اشکی نمی ریزد و به فرزندش افتخار می کند.
با این همه نکتۀ مهمی که در این سکانس می بینیم همان پاسخ سوالی است که در ابتدا مطرح شد. این که چه چیزی موجب نزدیکی و دوستی دو کشور شده و سیاسیون را به این نتیجه رسانده که لبنان را به عنوان کشوری دوست و برادر مورد حمایت خود قرار دهند.
به گزارش بولتن نیوز، در میان آثار اکران شده در دورۀ چهارم جشنوارۀ امسال در روز دوم فیلم مستند «مسافر ایران» ساختۀ محسن یزدی قلعه و «پرواز صبح یکشنبه» ساختۀ محمود شهبازی با استقبال بی نظیری از سوی مخاطبان این جشنواره روبرو شد.
«مسافر ایران» مستندی است که زندگی یک مادر شهید لبنانی که تنها فرزندش را در جنگ ایران و عراق تقدیم اسلامی نموده را روایت می کند و «پرواز صبح یکشنبه» نیز با استفاده از تصاویر آرشیوی به موضوع حملۀ ناو امریکایی به ایرباس ایرانی و شهادت 290نفر از مسافران این هواپیمای مسافربری می پردازد.
«مسافر ایران» با روایت احساسی و تقابل دو مادر شهید ایرانی و لبنانی ضمن نمایش سختی ها و تلخی های زندگی این دو مادر پس از شهادت فرزندانشان، گوشه ای از تفاهمات فرهنگی و علّت نزدیکی و قرابت دو فرهنگ و دو ملّت را بررسی کرده و به این سوال که چرا همیشه در مباحث سیاسی کشورمان از سیاست های لبنان حمایت می شود و این کشور را به عنوان کشوری دوست و برادر می شناسد، پاسخ می دهد.
چنان که در داستان این فیلم می بینیم مادر شهید لبنانی با رضایت تمام فرزندش را برای دفاع از اسلام حقیقی به جنگ تحمیلی فرستاده تا در کنار هموطنان مان از مرزهای ایران اسلامی دفاع کند و این مرد بزرگ بنابه روایت فیلم در خطّ مقدم جبهه های حق علیه باطل در ایران به شهادت می رسد.
از طرفی مستند «پرواز صبح یکشنبه» ساختۀ محمود شهبازی که با حمایت مالی و به درخواست دبیرخانۀ جشنوارۀ عمّار تولید شده نیز با استفاده از تصاویر آرشیو و مصاحبه با شاهدان زندۀ سانحۀ هوایی پرواز شمارۀ IR655 سعی در بازخوانی آن اقدام غیرانسانی ارتش امریکا در جنگ نفت کش ها دارد.
«پرواز صبح یکشنبه» مستندی است که به موضوع این پرواز با نگاهی موشکافانه پرداخته و دلیل این اقدام شنیع و غیرانسانی ناو امریکایی در حملۀ مستقیم موشکی به این ایرباس مسافربری ایران درست 15 روز پیش از پذیرش قطعنامۀ 598 از طرف کشورمان و شهادت 290 مسافر بی گناه این پرواز در آب های خلیج فارس و اساساً به دلایل حضور ناوگان آمریکا در خلیج فارس پرداخته و آن را بررسی می کند.
درحقیقت «پرواز صبح یکشنبه» نیز مستندی است در پاسخ به این سوال که چرا در همین مباحث سیاسی که لبنان به عنوان کشوری دوست شناخته می شود، از امریکا به عنوان دشمنی تاریخی و شیطان بزرگ نام برده می شود که در هیچ شرایطی قابل اطمینان نیست و اساساً اعتماد به سیاست امریکا نوعی خیانت به ایران و ایرانی است.
«پرواز صبح یکشنبه» البته گاهی با ارائۀ اطلاعات ریز که بیش از آن که ارزش سینمایی و اسناد هنری داشته باشند، جنبۀ اطلاعاتی و امنیت سیاسی دارند، حوصلۀ محاطبش را سر برده و از خط اصلی خود خارج می شود و این درحالی است که فیلم با این جمله آغاز شده: "تقدیم به همۀ انسان های ضدجنگ در دنیا"!
با این حال برخی از تصاویر آرشیوی که در این فیلم برای اولین بار دیده می شوند، مخاطب فیلم را کاملاً مجذوب کرده و با رضایت کامل او را بدرقه می کند و با این حال گاهی اشتباهاتی همچون غلط های تایپی در معرفی و نام و سمت مصاحبه شوندگان فیلم ماهیت سفارشی بودن فیلم را برملا کرده و نشان می هد که دقت لازم در ساخت فیلم انجام نگرفته و احتمالاً سازنندگان پس از اتمام پروژه، حتی یک بار هم فیلم شان را بازبینی نکرده اند.
فیلم در تحلیل نهایی آسیب هایی که ناوگان دریایی امریکا در طول جنگ نفت کش ها از رزمندگان ایرانی دید، را دلیل اصلی حملۀ انتقام جویانۀ ناو امریکایی به هواپیمای مسافربری ایرانی اعلام داشته و نیز در حکم یادبودی است برای 290 نفر انسان بی گناهی که با ملّیت های مختلف بازیچۀ این رفتار غیرانسانی امریکاییان گردیدند.
از دیگر سو فیلم «مسافر ایران» که به مراتب فیلم عمیق تری نسبت به فیلم «پرواز صبح یکشنبه» است، با آن که در بعضی صحنه ها بیش از حد در دام احساساتی گری ملودرام می افتد، توانسته به دست گذاشتن بر روی مفهوم بی مرز و انسانیِ مهر مادری و شهادت تقابل دو فرهنگ را به خوبی نمایش داده و مخاطبش را راضی کند.
در یکی از صحنه های مهم فیلم وقتی دو مادر شهید در کنار هم نشسته اند، مادر شید بهروز صبوری (شهید ایرانی) عکس فرزندش را به مادر شهید لبنانی می دهد و مادرشهید لبنانی به محض دیدن تصویر شهید صبوری بغضش ترکیده و با در آغوش گرفتن تابلو، مویه می کند و این درحالی است که خود مادر شهید صبوری بدون آن که اشکی بریزد، مادر شهید لبنانی را به آرامش فراخوانده می گوید، چند سال پیش فرزندش به خواب دختری از آشنایان آمده و از مادرش خواسته تا دیگر گریه نکند و او نیز از آن تاریخ با صبری که از خداوند مسئلت نموده، دیگر اشکی نمی ریزد و به فرزندش افتخار می کند.
با این همه نکتۀ مهمی که در این سکانس می بینیم همان پاسخ سوالی است که در ابتدا مطرح شد. این که چه چیزی موجب نزدیکی و دوستی دو کشور شده و سیاسیون را به این نتیجه رسانده که لبنان را به عنوان کشوری دوست و برادر مورد حمایت خود قرار دهند.
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
