3 فیلم با یک کلیک!

روایت گر فیلم (ملیسا کارتر) که ظاهرا یک خانم مسیحی آمریکایی است به تهران می آید، و در متن فیلم درباره احساس مسیحیان نسبت به توهین هایی که با فیلم هایی مثل «آخرین وسوسه مسیح» توضیح می دهد و آن را در حد یک مصیبت برای معتقدان به مسیحیت توصیف می کند.

غرب هیچ درکی از ارتباط صحیح با ادیان و معتقدان به آن ندارد و این باعث چالش هایی می شود که خود غرب نیز هزینه های قابل توجهی برای آن می پردازد. این موضوع اصلی ای است که فیلم در دقایق پایانی خود به آن می رسد.

«او با ما»
فیلم کوتاه و ده دقیقه ای «او با ما» ساخته محمد حسین باطنی است که امروز شنبه ساعت 16:30 دقیقه در سالن اصلی سینما فلسطین به نمایش درآمد.

مستند کوتاه «او با ما» به ناهماهنگی و تناقض در مواضع باراک اوباما و سیاست های دولت آمریکا در قبال مردم و دولت ایران می پردازد.

فیلم ترکیبی است از پیام های نورزوی اوباما و حمایت از جشنواره های سینمایی که دولت های غربی متهم اند آنها را به سود منافع خود جهت دهی می کنند و جایزه های آنها به شهادت بسیاری از کارشناسان نیز خالی از مطامع سیاسی نیست.

در ابتدا پیامی از اوباما که حاوی تقدیرهایی از ملت و فرهنگ ایران است پخش می شود و به دنبال آن تصاویری از جایزه گرفتن های کارگردان فیلم جدایی نادر از سیمین (اصغر فرهادی) دیده می شود. اما بلافاصله پیامی دیگر و تصاویری از فیلم آرگو و جایزه گرفتن های متعدد و مکرر کارگردان - بازیگر این فیلم (بن افلک) پخش می شود.

شاید فیلم در صدد است که این پدیده را یک تناقض نشان بدهد و حمایت از فیلم جدایی را اقدامی مثبت و در جهت منافع مردم و فرهنگ ایرانی بداند، اما بسیاری نظر متفاوتی دارند و جایزه گرفتن های فرهادی را کاملا مرتبط به سیاستی می دانند که باعث می شود میشل اوباما از کاخ سفید جایزه فیلم آرگو را (که فیلمی فاقد معیارهای هنری است) اعلام کند.

به نظر می رسد «او با ما» به صورت پیش فرض ادعای اوباما را در دوستی با ایران در موضع صحت قرار داده و با نشان دادن اقدامات ناهماهنگ با این ادعا در صدد ثبت این تناقض است. کارگردان «او با ما» شاید به دنبال این است که از این تناقض خاطره ای بسازد و از فراموش شدن و نادیده گرفته شدن چنین تناقض هایی جلوگیری کند.

در قسمت دیگری از این فیلم کوتاه، قسمت هایی از فیلم کاملا توهین آمیز 300 ـ محصول سال 2006 آمریکا ـ گنجانده شده و به تبار یهودی سازنده فیلم اولی قسمت دوم این فیلم (نوآم مورو) نیز اشاره صریحی می شود.

در این فیلم به خصوص پیام اوباما در سال 92 (که شامل همان حرفهای تکراری درباره ارزشمند بودن مردم ایران و امکان سهم داشتن آنها در جهان و خوشآمد گفتن به فرصت ها است) پخش می شود اما در دنباله آن برگشتی زده می شود به پیام سال 90 که ایران و ایرانیان تهدیدی برای جهان تلقی می شوند.

«من با شما هستم» ادعایی است که از زبان اوباما بیان می شود اما با اسنادهایی در طول فیلم و با کار تصویری کارگردان در انتهای فیلم کاملا مورد تردید قرار می گیرد و زیر سوال می رود.

«قابیل»
شبکه های ماهواره ای مدعی تشیع و تسنن با ادعای دعوت به ایمان بانی اختلاف و تفرقه هستند و بر خلاف نظر امام و مقام معظم رهبری آب به آسیاب دشمن میریزند و حوادث تلخی را رقم میزنند که منجر به برادرکشی می شود.

قابیل یک فیلم شصت دقیقه ای است که به کارگردانی سیدسعید صدر زاده ساخته شده و روز شنبه ساعت 19:45 در سالن 3 سینما فلسطین اکران شد.

فیلم قابیل از هویت طلبی طرفداران ادیان و سوء استفاده برخی از آنها از جایگاه مذهبی شان شروع می شود. سازنده فیلم تنها یک دین جهانی را در معارضه کامل با زر و زور معرفی می کند و نیت غرب از اختلاف انداختن بین مسلمانان را با اتکا به همین موضوع تحلیل می کند.

رسانه ای کردن باورها و اعتقادات و برتر قرار دادن هویت ها پدیده ای است که با ایجاد شبکه های ماهواره ای اشکال تازه و فراگیر تری پیدا کرده و نگرانی های بیشتری را هم ایجاد نموده است.

این فیلم در بخش های متعددی تصاویری از شبکه های ماهواره ای شیعه و سنی پخش می کند که با زبانی تند و کاملا خصمانه به تکفیر یکدیگر می پردازند. در مقابل مصاحبه ها و توصیه هایی کاملا روادارانه از علمای شیعه و سنی فراهم آمده که مسلمانان را دعوت به اتحاد و پرهیز از خشونت کلامی و عملی نسبت به یکدیگر می کند.

قابیل در واقع نقدی به رویکرد اختلاف بین ادیان و مذاهب است. انفجارهای تروریستی که در سیستان و بلوچستان و با بی رحمی هر چه تمام تر انجام شده و حتی به قتل کودکان بیگناه هم انجامیده است از نتیجه همین رویکرد اختلافی و گرایش به تکفیر تفسیر شده است.

پیام صریح و روشن فیلم پرهیز از برادرخوانده هایی است که خود را دلسوز دین و حساس به معتقدات نشان می دهند اما در واقع به اختلافات دامن می زنند و آتش بیار معرکه افراطی گری و تروریسم می شوند. نمونه های آشکاری از این برادرخواندگان تندرو ـ هم از شیعیان و هم از اهل سنت ـ در فیلم آورده شده است.

استفاده نادرست از الفاظ شرک و کفر و الحاد در حالی زمینه خشونت بین مذاهب را ایجاد کرده که طبق شواهدی که توسط سازنده فیلم هم فراهم آمده شیعیان و اهل سنت طی سالها زندگی مسالمت آمیز و آرامی در کنار یکدیگر داشته اند.