شهردار ملی، نوزادی که مرده به دنیا آمد!

1. با اصرار فراوان اعضای شورای شهر چهارم، پروژه گزینه ی ملی برای تصدی صندلی شهرداری پایتخت معنوی ایران اسلامی کلید خورد. پروژه ای که دو هفته به طور رسمی و بیش از دو ماه به طور غیر رسمی دنبال شد. افراد و شخصیت هایی چون محمود احمدی نژاد، سعید جلیلی، پرویز فتاح، علی نیکزاد و مرتضی بختیاری در این بین از سوی شورا و یا مشاوران پارلمان شهری مشهد مطرح شدند. اما نیاز به گذشت زمان زیادی نبود تا بر همه معلوم شود تک تک گزینه های ملی اعلام شده، از پذیرش این پیشنهاد سرباز زدند. آخرین حلقه این زنجیر مهندس محمد سعیدی کیا وزیر مسکن و شهرسازی دولت اول محمود احمدی نژاد بود که با اصرار اهالی شورای چهارم تا یک قدمی صندلی شهردار پیش رفت و با صداقت و تدبیر، به موقع خود را کنار کشید تا سئوال چه کسی شهردار کلان شهر مشهد مقدس خواهد شد؟ کماکان سئوال مردمی باشد که به انتظار انتخاب شایسته ای از سوی متولیان قدرت شهری به سوی ایوان ساختمان شهرداری به نظاره نشسته اند.

2. سعیدی کیا اما گزینه نام آشنای شورای چهارم، چهره ای قابل توجه و محترم است که در سمت های مختلفی در دولت های گذشته به ایفای نقش های مدیریتی و اجرایی پرداخته و به عقیده نگارنده با رد پیش نهاد وسوسه برانگیز شهرداری مشهد، جایگاه خود را ارتقا داد. وی در مصاحبه ای با خبرگزاری تسنیم در تاریخ 26/6/92 ضمن رد پیشنهاد شورای شهر مشهد برای تصدی سمت شهرداری می گوید: « بنده تعهداتی به تهران دارم و مدیریت مشهد نیازمند یک نیروی تمام‌وقت است.» وی در ادامه مصاحبه می گوید: «من به شورا گفتم کسی را که باید انتخاب کنیم، باید تمام وقت کار کند و من به دلیل اینکه ساکن تهران هستم نمی‌توانم نیازهای مدیریت شهری مشهد مقدس را برآورده کنم.»
این که مهندس سعیدی کیا با بیانی صادقانه از پیشنهاد مذکور سرباز می زند جای تقدیر دارد ولی سئوالی که برای افکار عمومی مردم مشهد باقی می ماند-البته به شرطی که به افکار عمومی اعتقادی داشته باشیم!!- این است که چرا اعضای محترم شورای شهر جدید حساسیتی به این موضوع که گزینه مطلوبشان امکان استقرار در مشهد و سکونت در شهری که کلید آن را در اختیار وی می گذارند ندارد، از خود نشان نداده و حتی با اصرار وی را تا پشت اتاق شهرداری هل داده اند؟! شعار گزینه ملی به چه قیمتی قرار است محقق شود؟ شهرداری مشهد که در سال های اخیر با عملکرد خود رضایت عمومی مردم را فراهم کرده و اعتماد عمومی ارزشمندی به عنوان سرمایه اجتماعی برای این نهاد جمع نموده است، آیا می تواند با مدیریت پروازی اداره شود؟ آیا کمال آرمان های شورای شهر چهارم با حضور گزینه ای ملی و پروازی به دست می آید؟!

3. با توجه به گذشت بیش از دو هفته از آغاز به کار رسمی شورای چهارم شهر مشهد و تاکید فراوان شهری در انتخاب گزینه ملی این سئوال مطرح است که مردم مشهد تا چه زمانی باید تعیین تکلیف بزرگ ترین دستگاه اجرایی شهر را به نظاره بنشینند؟ آیا رد پیشنهاد شهرداری مشهد از سوی گزینه های مطلوب ملی البته به اعتقاد شورای چهارم، موجب وهن این جایگاه و ارزش متعالی خدمت به مردم شهر امام مهربانی نیست؟ آیا مردم مشهد در انتخاب اعضای محترم شورای شهر به تعیین گزینه ملی توجه داشتند؟ در این صورت آیا نیاز نبود مردم برای انتخاب وکلای شهری خود نصاب ملی بودن را اعمال می کردند تا شخصیت هایی ملی شهرداری ملی را تعیین کنند؟! آیا تعیین شهردار برای این شهر به مراتب از انتخاب شهردار پایتخت ایران اسلامی سخت تر و پیچیده تر است؟ و در نهایت این سئوال نیاز به پاسخ دارد که آیا از میان رجال موجود در این شهر نمی توان به گزینه ای مطلوب برای تصدی این سمت رسید و آیا در میان مدیران توانمند شهری گزینه ای با ویژگی های مطلوب برای پذیرش این مسئولیت وجود ندارد؟! باید به اعضای محترم شورای شهر چهارم این مطلب را یادآوری کرد که هنر، ایجاد اتصال غیر طبیعی میان یک مدیر ملی ولو توانمند و مدیریت شهری بزرگترین کلان شهر مذهبی جهان نیست، بلکه هنر کشف و معرفی مدیرانی است که با ظرفیت ها آشنا باشند و بدون شرط و محدودیت امکان خدمت داشته باشد چه بومی و چه ملی.
اعضای شورای شهر حق انتخاب شهردار را دارند اما نباید غفلت کنند، مردم مشهد می بینند و می شنوند و قضاوت می کنند.