افسوس برای انهدام دمکراسی در کردستان

به گزارش بولتن نیوز،همین چند روز پیش بود که پس از ۳ سال نوری مالکی وارد اربیل شد و به قول اعراب – مانند احباب ( رفقا) – با مسعود بارزانی – مسئوول فعلی اقلیم کردستان عراق دست داد و اطرافیان بارزانی هم مالکی را دوست دیرین و صاحب خانه کردستان نامیدند؛ همان افرادی که در ۱-۲ سال اخیر وی را دیکتاتور، خودمحور ، عامل بیگانه می خواندند و حتی می خواستند که فوق لیسانس وی از دانشگاه اربیل را باطل اعلام کنند ! و رسانه های هوادار نخست وزیر هم بارزانی را عامل آشوب و ترور در عراق و حامی بعثی ها و نماینده عربستان و قطر و ترکیه در عراق نامیدند!

اما به دور از این جنگ رسانه ای ؛ در اوج انتخابات ایران بود که مالکی وارد کردستان شد و بارزانی به استقبال وی رفت و بعد از مصافحه و روبوسی بود که جنگ رسانه ای به طور کامل متوقف شد.و همانطور که قبلا در این زمینه اشاره کرده بودم؛ هرگاه که بارزانی با شکست و بن بست روبرو شود، حاشا کردن از قرارو مدارهای قبلی اش، امری عادی است و توجهی هم به آرشیو رسانه ها و حافظه جامعه نداشته و ندارد.{ انزوای سیاسی، دستاورد سیاست فعلی رئیس اقلیم کردستان http://khabaronline.ir/detail/221353/World/middle-east}

حزب گوران هم معتقد است که تمدید دوران ریاست بارزانی برخلاف نص صریح قانون و رای مردم کردستان و قاعده بازی دمکراسی؛ برای نجات بارزانی از مشکلات و موانع و بن بست هایی بود که به خاطر کاندیدایی مجدد با ان مواجه شده بود و شبیه کودتایی بود که مشروعیت دستگاه های حکومت محلی کردستان را هم با چالش اساسی روبرو می کند.  توافق پنهان دو حزب سنتی مسلط در کردستان عراق در واقع با ناباوری و نارضایتی هایی مواجه شد که نمی توان افکار عمومی مردم کردستان را اقناع کرد و شاید صرفا ۴ نفر از اعضای کمیته حزب اتحادیه میهنی کردستان ( هیرو ابراهیم احمد – برهم صالح – ملا بختیار – کوسرت رسول ) در اقدامی احساسی و بدون پشتوانه منطقی ؛ و استفاده غیرصحیح از نام جلال طالبانی؛ دست به چنین امری زدند که حتی برخی از چهره های سیاسی کردستان از جمله حزب گوران – تغییر – آن عمل را لکه دار کردن شهرت و نام جلال طالبانی در میان جامعه کردستان نامیدند که نوعی بی توجهی به تاریخ مبارزاتی طالبانی در راه رستگاری از دیکتاتوری تک حزبی و خودمحوری فردی  بود. و گروهی از منتقدان هم ان را تسلیم بدون قید و شرط برخی از افراد حزب طالبانی به حزب بارزانی نامیدند که به دور از امر واقع؛ ان را رضایت و حمایت طالبانی بر تمدید دو ساله دوران ریاست بارزانی دانسته اند که طی تماسی تلفنی با مام جلال ، موافقت وی با این تصمیم اخذ شده.

اما هنوز در آرشیو مطبوعات دیدار طالبانی و نوشیروان مصطفی امین در ۲۴/۹/۲۰۱۲ وجود دارد که آشکارا اظهار داشت که سیستم سیاسی اقلیم کردستان دستخوش تغییر شود و قانون اساسی بنا به توافق و همکاری همه احزاب سیاسی مورد بازنویسی و تایید قرار گیرد و بنا به رای اکثریت اقدام شود. البته باید همواره توجه داشت که مقام و ثروت دو مورد روانی – ذهنی مورد اهمیت در حزب بارزانی است که به طور آشکار هر آنچه در اختیار داشته باشد برای حفظ ان هیستریا انجام می دهد و هرگز هم حاضر به از دست دادن هیچ کدام از آنها نبوده و نیست.  از جنگ برادرکشی به خاطر موضوع گمرک ابراهیم خلیل و کشته شدن ۳۰ هزار نفر کُرد همزبان نشانه کوچکی برای اثبات این مدعا است که عاقبت به بعث پناه برد و در اوت ۱۹۹۶ بعد از تسخیر پارلمان با تانک و زره پوش ارتش عراق، مابقی ثروت و سامان کردستان را هم در اختیار گرفت و تا امروز هم حاضر به پاسخگویی به هیچ کسی هم نیست و حکومت مرکزی عراق هم نمی داند که با این معضل چگونه باید رفتار کند زیرا هر بار که پرس و جویی کرده است با جنگ تبلیغاتی – روانی و ایجاد آشوب در مراکز مختلف عراق توسط این حزب و مافیای اقتصادی اش روبرو بوده است.

البته بعدها هم مهر کردن توافق استراتژی با حزب طالبانی و استفاده از ان به عنوان کارت بازی تا امروز؛ تنها راهی بوده است تا نوعا به عایق کردن ثروت و سامان و مقام خود دست یازد و حتی در بسیاری از موارد حزب طالبانی را هم در عمل انجام شده قرار داده است و حتی قراردادهای نفتی پناهان مافیای اقتصادی حزبی را هم به عنوان دستاورد برای خلق کرد، در رسانه های به فروش می رساند که چیزی جز اقناع افکار عمومی به صورت ظاهری و صوری نیست و برخلاف ادعای اتحادیه میهنی کردستان، کسی از میزان درامد نفت کردستان، خبر نداشته و ندارد.

در چند ماه اخیر هم به خاطر از دست دادن مقام و کرسی ریاست اقلیم کردستان، بارزانی به هر سیاستی دست زد تا این امر رخ ندهد و همچنان وی دارای این کرسی باشد. اتحادیه میهنی کردستان هم همواره سیاست سکوت و سازش و کرنش را در پی گرفته است. مانند سال ۲۰۰۷ که دوران نخست وزیری نچیروان بارزانی تمام شد اما به مدت۲ سال دیگر هم این حزب ان را در دست گرفت و بعدها برای ۲ سال به برهم صالح محول کرد؛ و از ایجاد هر کارشکنی برای صالح رویگردان نبود و حتی به عنوان دولت سایه عمل می کرد و با ترکیه همکاری امنیتی اقصادی داشت و به محض پایان دوران ، دوباره ان پست و مقام را در اختیار گرفت ؛ آن هم کابینه ای که تا امروز جز شکست و عدم تحرک ، نچیروان ره آوری را برای کردستان عراق در پی نداشته است.

- پس از جنگ برادرکشی و این قرارد استراتژیک مابین دو حزب سنتی مسلط ؛ حزب بارزانی برای تسلط هرچه بیشتر بر مقام ها و پست ها و عناوین محلی و نیز منابع مالی و دارایی از هیچ تلاشی رویگردان نبوده و اتحادیه میهنی را هم به سوی خود کشانده است و ظاهرا هر منتقدی هم سخنی در مطبوعات بیان کند، وی را به آشوبگر و فتنه گر علیه خانه کردها، متهم می کنند ! و وقتی روز دو شنبه ۱۵/۴/۲۰۱۳ ملابختیار از اعضای ارشد اتحادیه میهنی کردستان در ستون روزانه خود در روزنامه چاودیر ( ناظر) نوشت که ” اتحادیه میهنی بر سر یک دو راهی قراردارد یا به ادامه قرارداد استراتژیک بپردازد و یا به نفی ان همت کند و اگر هم  قصد ادامه است باید به حزب مقابل، احترام بگذارد ! ".‌

از زمانی که دوباره کاندید شدن بارزانی مطرح شده است، هر دو حزب مسلط سنتی بر این باور بوده اند که با احزاب اپوزیسیون وارد گفتگو شوند و رضایت انان را برای تمدید دوران ریاست بارزانی، جلب کنند اما انها در این باره سازشی نکردند و از دیگر سو عادل مراد، رییس شورای مرکزی اتحادیه میهنی کردستان، در مصاحبه مشهورش با روزنامه شرق الاوسط،  ضمن انتقاد از عملکرد حزب دمکرات کردستان عراق گفت:” حزب دمکرات کردستان عراق اکثر دستگاههای دیپلماسی دولت اقلیم کردستان را به انحصار خود درآورده و این حزب کار را به جایی رسانیده که از مجموع ۱۲۰ نفر کارمند دفتر روابط خارجه اقلیم کردستان ، تنها دو نفر از آنها عضو اتحادیه میهنی کردستان عراق هستند و تمامی احزاب سیاسی و همچنین اپوزیسیون از مشارکت محروم شده اند و هیچ نماینده ای ندارند!” و مخالف سر سخت تمدید ریاست بارزانی بود. و عاقبت ۴ نفر در میان اعضای کمیته مرکزی حزب اتحادیه میهنی، دست به چنین امری زدند.

اعلام رضایت اتحادیه میهنی کردستان در حالی است که مدتها قبل در ۷/۴/۲۰۱۳ پس از جلسه هر دو حزب طالبانی و بارزانی، در کنفرانسی مطبوعاتی ، ملا بختیار سخنانی گفت که تا امروز، بنا به دماسنج فشارهای پیداو پنهان بارزانی،  بارها و بارها تغییر داده اند اما عاقبت اتحادیه میهنی کردستان ، اعلام رضایت خود را ابراز داشت.

هرچند نزاع‌ها بر سر تمدید ریاست مسعود بارزانی در کردستان بالا گرفت اما بهرحال با از ۶۰ رأی از مجموع ۱۱۱ رأی نمایندگان پارلمان کردستان، تمدید دوره ریاست اقلیم کردستان عراق را برای دو سال دیگر تصویب شد و مسعود بارزانی به مدت دوسال دیگر و تا ۱۵ ژوئن ۲۰۱۵رئیس اقلیم کردستان عراق باقی خواهد ماند. احزاب اپوزیسیون در واکنش به این تصمیمات پارلمان، ضمن غیر قانونی خواندن آنها، مخالفتشان با تمدید ریاست مسعود بارزانی بر اقلیم کردستان عراق را اعلام کردند و نشست پارلمان با تشنج همراه بود ومعترضان معتقدند در فضای شلوغ و متشنج پارلمان تعداد آراء مشخص نبوده.

و امروز هم بنا به رضایت اکثریت مردم کردستان از ادامه حکمرانی خلیفه گری و یا سیستم پادشاهی مسعود بارزانی و قبیله وی در کردستان عراق؛ گرچه جای افسوس برای موضع این حزب و جنگ خلاف قانون و روند ضد دمکراسی  در کردستان برای تمدید ریاست مسئولی مانده است که کردستان با وجود وی به راهی ناپیدا قدم می گذارد و با سرنوشتی تاریک روبروست.و چندان هم جای نگرانی برای خلاف گویی بارزانی نیست که از آغاز نوروز وعده ها داده است که خود را کاندید نمی کند و تمایلی به ادامه ریاست اقلیم ندارد و خود را یک پیشمرگه و چریک می داند ( در حالی که ۱ برگه جهت اثبات مدعای وی در حضور در جنگ ، در آرشیو تاریخ معاصر کردستان ، موجود نیست ) و شهرت خود را لکه دار نمی کند و خواهان بازگرداندن قانون به رای عمومی است و …. ؛ اما کاملا فعالیت های او و حزب و مافیای رسانه ای او برخلاف ان گفته ها و وعده ها و فرمایش های رسانه ای بود و شاید هم نمی داند که دیگر او رئیس اقلیم منصوب چند نفری است که دیروز پنهانی توافق کرده اند نه برگزیده مردمانی که به وی رای داده باشند و حتی آرا همه اعضای اتحادیه میهنی کردستان را هم جذب نکرده است که انها امروز در رسانه هایشان اعلام کردند که این ۴ نفر موجب نابودی راه و یاد طالبانی و نابودی کامل حزب اتحادیه میهنی کردستان عراق می شوند.

اما افسوس واقعی من برای آن ۴ نفر از اعضای کمیته مرکزی حزب طالبانی است که در تاریکی شب و بدور از چشم هر رسانه ای، تمام تاریخ حماسه شورش نو پس از فروپاشی ۱۹۷۵ را فدای چند منفعت سیاسی – مالی کردند و مشروعیت پارلمان کردستان و روا بودن آرا را به چنین امر ناروایی ، فدا کردند. با کودتا علیه اراده مردم، به خاطر چند دستاورد مالی – مافیایی به ابقای بارزانی رای دادند اما بحران دموکراسی برایشان مهم نبوده و نیست و تنها منطق صوری انها این است که اگر بارزانی بر این کرسی ننشیند، اقدام به جنگ داخلی می کند! و اگر این منطق صحیح است، دیگر رای دادن به ابقای حکمرانی یک تاراجگر خونخوار یا آشوبگر بر کردستان، چه دستاوردی می تواند داشته باشد؟! کسی که با جعل تاریخ و مافیای رسانه ای مالی، خود را واقعیت کردستان نامیده است. و امروزه هم در سوریه در کنار ارتش آزادیبخش سوریه به کرد کشی دست می یازد. و تلاش هم دارد روزگاری رئیس جمهور عراق شود و حس کینه های پنهانی اش را آشکار سازد.

طبعا مردمان کردستان را هم نمی توان با مافیای رسانه ای آرام نگه داشت و یا از نیروی نظامی سود جست که با ایجاد خفقان، کودتای انجام شده را مسکوت بگذارند و یا از نام و یاد جلال طالبانی سواستفاده کنند و این پایمال کردن آشکار قواعد دمکراسی در جامعه ای است که علیه دیکتاتوری سالها جنگیده و سر به عصیان نهاده است. آری ، افسوس  من برای انهدام دمکراسی در کردستان است که گوئی مردمان و «خلق الله» آن دیار حالا حالاها نمی توانند با رای مستقیم خود، رئیس محبوب و مورد نظر خود را انتخاب کنند! و این در حالی است که در همسایه اقلیم، یک قدرت و واقعیت و پناهگاه به اسم ایران وجود دارد و هنوز چند روزی از حماسه مشارکت سیاسی مردم کردستان مانند دیگر مناطق ایران زمین، در انتخابات ریاست جمهوری می گذرد!