حمایت همه جانبه آمریکا برای رصد بی وقفه رفتارهای ایران

به گزارش بولتن نیوز به نقل از نیویورک تایمز، این تحلیلگران برای بنیاد "اتحاد علیه ایران هسته ای" کار می کنند، یک گروه خصوصی که توسط دیپلمات های سابق آمریکایی تاسیس و حمایت مالی می شود.

ریک گیلدستون در این مقاله می نویسد: آنها ادعا می کنند که تبدیل به خاری آزار دهنده برای ایران شده اند، و خود را گروه پارتیزانی سیاست خارجی خصمانۀ آمریکا می دانند. آخرین تلاش این گروه، همین سیستم نظارت دریایی آنهاست - که به گفتۀ خودشان- سطح جدیدی از بررسی دقیق میزان انطباق رفت و آمد کشتی ها و تعاملات دریایی با تحریم هائی است که توسط غرب و به دلیل برنامه انرژی هسته ای مورد مناقشه ایران بر این کشور تحمیل شده است.

این گروه می گوید: اگرچه تحریم های اقتصادی و تجاری، از جمله تحریم نفتی اروپا، عمیقا به ایران صدمه زده، اما این کشور تا حدودی موفق به پیدا کردن راه هایی برای فرار از این تحریم ها شده است. یک سری تاکتیک های هوشمندانه برای تجارت مخفیانه بر روی آب های آزاد بکار گرفته شده، و کشتی هایی را از طریق عدم ثبت اطلاعات گمرکی و یا تغییر نام و غیره، در نقل و انتقالات مرموز کشتی به کشتی محموله های نفتی و به منظور مخفی کردن کشور مبدا و صادر کنندۀ نفت و یا سایر کالاهای قاچاق به کار گرفته اند تا بتوانند فرستنده های ماهواره ای را به طور موقت از کار بیاندازند و مراکز واقعی بارگیری خود را پنهان کنند و یا آنها را به مقصدهای کاذب انتقال دهند.

مارک والاس، مدیر اجرایی اتحاد علیه ایران هسته ای، که خواهان محاصره دریایی این کشور است می گوید: " ایران با فریب در لباس مبدل پیشرفت می کند."

آقای والاس ها می افزاید: انتخابات روز جمعۀ ریاست جمهوری ایران ، که در آن حسن روحانی، یک فرد روحانی و مذاکره کننده های هسته ای سابق، با کمپین ترویج روابط بهتر با جهان خارج انتخاب شد، تغییری در دیدگاه این گروه ایحاد نکرده است. او در بیانیه ای در وب سایت این گروه نوشته : " این رژیم نشان داده که قصد دارد همچنان به رفتار سابق خود ادامه دهد. " پس پاسخ جهان نیز باید مانند سابق باشد یعنی ادامۀ به انزوا کشاندن ایران و اعمال تحریم های بیشتر."

او در مصاحبه ای گفت غیر از محاصره، این سیستم نظارت دریایی، که حدود پنج ماه فعال بوده، دستکم عاملی جدید برای نگرانی ایران ایجاد کرده است.

وی افزود : "این یک ابزار حمایتی مبتنی بر فن آوری است که به ما اجازه می دهد تا نقشه های ایران برای فرار از تحریم ها را افشا کنیم."

مارتین هاوس، تحلیلگر ارشد و مدیر این سیستم نظارتی گفت که این سیستم از داده های مخابراتی ماهواره ای از جمله اطلاعاتی در مورد سرعت، هویت، جهت و مقصد کشتی ها که از فرستنده های کشتی در دسترس عموم قرار می گیرد استفاده می کند، و این اطلاعات را با سایر داده های ناوبری و الگوریتم های کامپیوتری مطابقت می دهد. او گفت که این سیستم مشخصات رفتاری کشتی ها را تهیه می کند و می تواند فعالیت های مشکوک را شناسایی کند، حتی اگر فرستنده به طور موقت خاموش باشد.

آقای والاس و مشاوران او می گویند این سیستم تاکنون، چندین بار، مواردی از نقض تحریم ها را افشا کرده که گروه آن موارد را به اطلاع عموم رسانده، و از این طریق ایرانیان و یا شرکای آنها را وادار کرده تا برنامۀ خود را تغییر دهند.

در ماه آوریل، به عنوان مثال، یک نفتکش ایرانی به نام دیزی، که با پرچم تانزانیا حرکت می کرد، مجبور شد از سفر برنامه ریزی شده به جزیرۀ مالت که متعهد به رعایت تحریم هاست صرفنظر کند. او گفت که گروه آقای والاس هشدار داده که کشتی دیزی در لیست سیاه قرار دارد، و دولت مالت به کشتی اطلاع داده که از پذیرفتن آن به جزیره مالت معذور است.

در یکی دیگر از موارد اخیر، سیستم نظارتی نشان داد که سه کشتی متعلق به یک شرکت حمل و نقل آلمانی، به نام مدالیون ریدری GmbH از بنادر ایران که زیر نظر شرکت تایدواتر خاور میانه، که شرکت مدیریت بنادر ایران و تحت تحریم ا است فعالیت می کند سفر کرده است.

آقای والاس در نامه ای به دریا نورد آلمانی نگرانی خود را ابراز کرد و فالک هولت من، مدیر عامل آن شرکت هم، در پاسخ به وی اطمینان خاطر داد که وی درخواست های ورود به بندر را بررسی خواهد کرد و اینکه " نقض تحریم های بین المللی را به هیچ وجه تحمل نمی کند."

نمونه های دیگری از آنچه که این گروه به عنوان رفتار مشکوک کشف شده توسط سیستم نظارت خود تلقی می کند شامل ملاقات های مرموز در دریای سرخ بین کشتی حامل فله ای ایران و سایر کشتی ها از ایران، مصر و ترکیه؛ و همچنین لنگر انداختن غیر معمول سه تانکر قدیمی ظاهرا متعلق به یک دلال حمل و نقل دریایی یونانی در نزدیکی سنگاپور است، که احتمالا توسط ایران برای ذخیره و انتقال نفت تحریم شده از آن استفاده می کند. این مباشر حمل و نقل یونانی، به نام دیمیتریس کمبیس، به تازگی توسط وزارت خزانه داری امریکا برای کمک به فرار ایران از تحریم ها در لیست سیاه قرار گرفته است.

ناتان کارلتون، سخنگوی اتحاد علیه ایران هسته ای می گوید: "ما تنها گروه در جهان نیستیم که این اطلاعات را در اختیار داریم." وزارت خزانه داری و وزارت امور خارجه نیز این اطلاعات را دنبال می کنند، اما کسی نیست که این موارد را روی هم تجزیه و تحلیل کند. ما واقعا شبیه یک دیدبان عمل می کنیم. "

برخی از کارشناسان دریایی می گویند: سیستم نظارتی این گروه ممکن است فعالیت های قانونی و بی ضرر را نیز به عنوان رفتار مشکوک گزارش کند. برای مثال، فرستنده های مورد نیاز کشتی های تجاری که از آنها برای ارسال سیگنال هایی جهت نمایش محل استقرار خود استفاده می کنند ، گاهی اوقات ممکن است در مناطقی که گیرنده های ضعیف دارند خاموش به نظر برسند، این اتفاق گهگاه در دریای سرخ روی می دهد . گاهی هم ممکن است خدمه کشتی به روز رسانی داده های انتقال یک کشتی به مقصد و یا ارائۀ اطلاعات مربوط به محموله ای را به دلیل تغییر برنامه یا تغییر و تحول شیفت های کاری فراموش کنند، اما این ضرورتا به معنای مخفی کاری و یا فریب عمدی نیست.

ریچارد هرلی، تحلیلگر ارشد داده ها در دفتر IHS - FAIRPLAY در لندن ، یک شرکت اطلاعات جهانی که حمل و نقل محموله ها را ردیابی می کند می گوید: برای تانکرهای بزرگ، از جمله نفتکش های ایرانی، این کار اصولا عجیب است که فرستنده خود را عمدا غیر فعال کنند، مگر اینکه در نزدیکی بنادر کشور خود لنگر انداخته باشند.کاراصلی فرستنده ، به گفته او، کمک به کشتی برای به حداقل رساندن احتمال برخورد در دریاست.

او گفت: "وقتی یک تانکر بزرگ را هدایت می کنید، بدیهی است که ایمنی مهمترین مسأله است، شما که نمی خواهید تصادف کنید. ما فکر می کنیم ، بیشتر اوقات به خوبی می دانیم که بخش اعظمی از ناوگان ایران در کجا قرار دارد."

سیستم نظارتی "اتحاد علیه هسته ای ایران"، که به نام مینروا (مخفف عبارت شبکه اطلاعات دریایی و تجزیه و تحلیل کشتی های سرکش) یکی از ابزار های متعددی است که توسط این گروه در کمپینی هر روز تهاجمی تر و منسجم تر برای آزار و اذیت و نا امید کردن ایران مورد استفاده قرار می گیرد.

این گروه ، که در سال 2008 توسط آقای والاس و دیگر دیپلمات های برجسته آمریکایی از جمله سفیر ریچارد سی هولبروک- که در سال 2010 درگذشته- تشکیل شده ، ادعا می کند که تاکنون موفق شده ده ها شرکت چند ملیتی را از انجام کسب و کار با ایران باز دارد. این گروه همچنین در میان اولین نهاد هائی بوده که با اعمال فشار بر کنسرسیوم جهانی ارتباطات بانکی موسوم به "سوئیفت" سال گذشته موجبات خروج موسسات مالی تحت تحریم ایرانی را از این سیستم فراهم کردند.

گروه "اتحاد علیه ایران هسته ای" که به عنوان یک سازمان غیر انتفاعی و معاف از مالیات ثبت شده- به استناد وب سایت همین گروه- متکی بر کمک های مالی خصوصی و جمع آوری پول فعالیت می کند. مقامات این گروه از افشای نام حامیان مالی و اهدا کنندگان پول به این گروه خود داری کردند، اما اعلام کردند که بودجۀ سالانۀ آن حدود 1.5 میلیون دلار است.

در چشم ایران، که می گوید برنامه هسته ای اش صلح آمیز است و اعمال تحریم ها را غیر قانونی می داند، این گروه چیزی نیست به جز شکل دیگری از آنچه که این کشور به عنوان رفتار متخاصم و متکبرانۀ دولت آمریکا می شناسد. رفتاری که با تعهد آغاز دورۀ ریاست جمهوری پرزیدنت اوباما ، برای بهبود روابط تناقض دارد.

علیرضا میریوسفی، سخنگوی هیات اعزامی ایران به سازمان ملل متحده ، اشاره می کند که بانیان این گروه " در داخل دولت آمریکا و یا نزدیک به دولت کار می کنند." و ایران این حرکت را " مضر و برخلاف سیاستی می داند که در اوایل سال 2009، توسط دولت جدید اعلام شد و ظاهرا به دنبال تعامل دیپلماتیک با ایران است. "

آقای میریوسفی در بیانیه ای گفته : شکل گیری این گروه، با توجه به دیگر اقدامات خصمانۀ آمریکا از جمله حملات سایبری به تاسیسات هسته ای ایران و تحریم های یک جانبه، "ایران را متقاعد می کند که ایالات متحده به آنچه می گوید پایبند نیست."

مقامات دولت اوباما از گفتن این موضوع خود داری کرده و رسما اعلام نمی کنند که این گروه نظارت دریایی، در مجازات ناقضین تحریم های ایران ، که در هفته های اخیر شدت یافته ، به دولت کمک کرده اند. یکی از مقامات دولتی، که به دلیل حساسیت موضوع ، نخواست نامش فاش شود می گوید : "ما اطلاعات مورد نیازمان را از منابع متعدد و مختلفی به دست می آوریم ، اطلاعات این گروه هم گاهی مفید است و گاهی هم نیست، اما از داشتن این گروه متاسف نیستیم . من لزوما آنها را مزاحم نمی دانم. "