آقای فرهادی؛ پس آن عرق میهن پرستی و جغرافیای عزیزتان کجاست؟

ذرّه بین فرهنگی: جای هیچ بحثی نیست که این مرز و بوم سرزمین اساتید بزرگ هنر و ادب و فرهنگ بوده و هست. با این همه این مسئله نباید به هیچ وجه موجب شود که برخی از این اساتید به دلیل بی توجهی یا عطف توجه به دیگران مورد کم مهری قرار گرفته و کمتر دیده شوند. جای تاسف دارد که مجموعۀ شعر استاد قهرمان تنها پس از مرگش به چاپ دوم می رسد و جای تاسفی عمیق تر که همین حالا هم آن چنان که شایسته است به این سرمایۀ ادبی توجه نشده و بی تعارف بسیاری از ما حتی نگاهی هم به گوشه ای از انبوه آثار استاد قهرمان و قهرمان ها نیانداخته ایم. درپایان به جای پُرگویی تنها لیست برخی از آثار عظیم و بی بدیل استادمحمد قهرمان را فهرست می کنم، باشد که بیش از این به این مردبزرگ ادب فارسی توجه نماییم.

دیوان صائب تبریزی (در شش مجلد)، دیوان کلیم همدانی، دیوان ناظم هروی، دیوان حاجی محمدجان قدسی مشهدی، دیوان دانش مشهدی، دیوان میلی مشهدی، منتخبی از غزلیات مشهدی، برگزیده‌ای از اشعار سخن سرایان سبک هندی به نام صیادان معنی، مجموعه رنگین گل(منتخب مختصری از اشعار صائب) ، خلوت خیال(مجموعه‌ای شش هزار بیتی از اشعار برگزیده صائب) که اثری بسیار با ارزش و دوست داشتنی است، مدایح رضوی و چند شعر دیگر به لهجه مشهدی از شادروان یوسف ازغدی، نغمه‌های قدسی (مجموعه اشعار شادروان غلامرضا قدسی)، گلشن کمال(مجموعه ی اشعار شاعر جاودان یاد احمد کمال‌پور)، تجلی امام علی(ع) در شعر مشهدی، دیوان محمدقلی سلیم تهرانی، دیوان صیدی تهرانی، برگزیده‌ای از اشعار صائب و سایر گویندگان سبک هندی (به سفارش سمت برای تدریس در دانشگاه) تنها بخشی از تصحیحات و منشعات این استاد برجسته است.

آقای فرهادی؛ پس آن عرق میهن پرستی و جغرافیای عزیزتان کجاست؟

به گزارش ایسنا، پرچم هر کدام از کشورهایی که در جشنواره فیلم کن اثری دارند یا در بازار فیلم آن حضور دارند، در محل برگزاری جشنواره نصب شده است، اما شدت باد و طوفان در روزهای اخیر باعث شد که دو روز گذشته پرچم ایران بر زمین بیافتد. این درحالی است که پرچم کشورهای دیگر همچنان برپاست؛ اما مسؤولان برگزاری جشنواره نسبت به برافرازی دوباره‌ پرچم جمهوری اسلامی ایران اقدام نکرده‌اند. اما پس از انتشار این خبر بسیار بد و توهین آمیز دیروز و پس از پی گیری های بسیار پرچم عزیز جمهوری اسلامی ایران در محل برگزاری این فستیوال بین المللی به اهتزاز درآمد. امیر اسفندیاری - مدیر چتر سینمای ایران - در این‌باره گفت: با وجود تذکراتی که داده بودیم و با توجه به تعطیلی دو روز گذشته در فرانسه، نتوانسته بودند پرچم را بگیرند و تعمیر کنند. ما خواستیم هرچه سریع‌تر این اتفاق بیافتد و با نامه‌نگاری‌هایی که انجام شد، خوشبختانه پرچم ایران دوباره نصب شد. او افزود: خوشبختانه به‌دنبال پیگیری های انجام‌شده پرچم نصب شد و دست اندرکاران جشنواره از ما عذرخواهی کردند.

ذرّه بین فرهنگی: این هم از وضع و اوضای جشنوارۀ کن و دیسیپلین فرانسوی ها. حال اگر همچین اتفاقی برای خود همین فرانسه در ایران می افتاد ، چنان قشقرق رسانه ای و خبری ای راه می انداختند که بیا و بیبین و اول از همه هم خودما در همین بخش ذرّه بین فرهنگی چنان به انتقاد از مسئولان و مدیران می پرداختیم که انگار چه خبر شده است. خوب باد و طوفان در همه جای دنیا می آید و تعطیلات آخر هفته هم که ناگزیر است! با این همه جدا از شوخی باید بگوییم که ما نه کاری با فرانسوی جماعت داریم و نه علاقه ای به این فستیوال کن شان. باید دقت کنیم که شرکت در جشنواره ای بین المللی به قصد کسب افتخار به قیمت بی آبرو شدن مان تمام نشود سوالی که بیش از هرکس متوجه شرکت کنندگان ایرانی این جشنواره می شود، این است که شما که اینقدر دم از ایرانی بودن و جغرافیای عزیز کشورتان می زنید("اصغرفرهادی" و گروهش که برای اکران فیلم "گذشته" در این جشنواره حضور دارند)، چرا به اعتراض به این بی دقتی جشنواره را ترک نکردید یا لااقل اعتراضی به این اتفاق ننمودید؟!

اگر"شیددل" شانس داشت ...

به گزارش خبرنگار هنرهای تجسمی فارس، دومین دوسالانه دیوارنگاری تهران شامگاه گذشته در خانه هنرمندان ایران با اعلام برگزیدگان به کار خود خاتمه داد. در حاشیۀ این مراسم "ایرج اسکندری" نقاش، مجسمه‌ساز، طراح "میدان انقلاب سابق" و داور ایندوسالانه با یادی از استادانی که پایه‌گذار نقاشی دیواری در ایران بودند، گفت: هانیبال الخاص و محمدحسن شیددل از پایه گذاران نقاشی دیواری در ایران بودند که در عرصه هنرهای دیواری تفکری انقلابی ایجاد کردند. او به درگذشت شیددل قبل از عید سال 92 هم اشاره‌ای کرد و گفت: استاد شیددل قبل از نوروز 92در مکزیک از دنیا رفت و نتوانستیم کاری برایش انجام دهیم و به این دلیل که هزینه انتقال پیکر او به ایران وجود نداشت به ناچار در گمنامی در مکزیک دفن شد. 

از سویی بنا به گزارش خبرگزاری فارس "صادق تیرافکن" عکاس شناخته شده‌ای در سطح بین‌المللی که آثارش درموزه‌ها و گالری‌های کشورهای مختلف جهان از جمله بروکلین نیویورک، لاکما لوس‌آنجلس، بریتانیای لندن و موزه هنرهای معاصر ایران به نمایش درآمده و گاه در حراج های معتبر جهان نظیر کریستیز به فروش رسیده و همچنین توانسته جوایزی را ازمسابقات بین‌المللی همچون مدال طلای پانزدهمین دوسالانه‌ هنرآسیاییِ بنگلادش را از آن خود کند،19 اردیبهشت ماه سال جاری پس از تحمل سالها بیماری سرطان در 48 سالگیدر کانادا درگذشت و پیکر این هنرمند پس از طی مراحل قانونی تا اواخر همین هفته وارد کشور خواهد شد و در آرامگاه خانوادگی آن‌ها واقع در باغ طوطی و در جوار حرم عبدالعظیم حسنی (ع) به خاک سپرده می‌شود.

ذرّه بین فرهنگی: باید بگوییم که ما نیز از اتفاق معنوی و فرخندۀ خاکسپاری "صادق تیرافکن" در جوار حرم عبدالعظیم حسنی(ع) بسیار خرسند و خوشنودیم اما نکته حائز اهمیت دراین است که این اتفاق توسط خانوادۀ تیرافکن صورت گرفته و اگر "صادق تیرافکن" نیز همچون استاد مسلم و پیشکسوت نقاشی و نقاشی دیواری، استاد"شیددل" آرامگاه خانوادگی نداشت، او نیز درگمنامی و در دیار غربت، درگوشه‌ای از خاک کانادا به فراموشی سپرده می شد. گفتنی است به تازگی نمایشگاه بزرگداشتی نیز برای "صادق تیرافکن" توسط شعبۀ دبی گالری اعتماد برگزار شده است.

هنر نقاشی و دوگانگی مخاطبانش

جمشید حقیقت‌شناس هنرمند نقاش در گفتگو با خبرگزاری فارس که درحاشیۀ مراسم اختتامیّ دومین دوسالانۀ دیوارنگاری تهران صورت گرفت گفت:‌ ایران در هشت سال اخیر پدیده جدیدی را در زمینه نقاشی دیواری مطرح کرده‌ با عنوان نقاشی بزرگراهها که در هیچ جای دنیا دیده نشده است و می‌تواند پیشنهاد ایران به دیگر کشورها باشد. این هنرمند نقاش درباره بخش گرافیتی و استفاده از هنرمندان این حوزه در دوسالانه هم گفت:‌ هنرمندان فعال در حوزه گرافیتی را نمی‌توانستیم وارد این دوسالانه کنیم چون هنری آزاد و مردمی است که بهتر است این بخش از هنر وارد دوسالانه رسمی نشود. او با اشاره به سفارشی شدن هنر گرافیتی و نتایج نامطلوب آن گفت: هنر گرافیتی وقتی به صورت سازماندهی شده درآید و سفارشی شود از شکل خودجوش بودن و ناب بودن خود خارج می‌شود و نتایج نامطلوبی خواهد داشت.

ذرّه بین فرهنگی: البته هیچ شکی در نیت خیر جناب آقای حقیقت شناس وجود ندارد؛ اما نکتۀ بسیار مهمی که در این رویکرد دوسالانۀ دیوارنگاری تهران، آزار دهنده است و مطمئناً به دلیل بی پشتوانگی حرفه ای می توان برای مخاطب هنر و هنرشهری سوءبرداشت و درک اشتباه از پدیده ای نامهجور همچون نقاشی دیواری و هنرشهری ایجاد کند، از این جا ناشی می شود که وقتی ما دوسالانه ای با عنوان "نقاشی دیواری" برگزار می کنیم و بعد مهمترین نمودِ این گونۀ هنری که همان "گرافیتی" باشد را از برنامۀ دوسالانۀ مان خارج می کنیم، این ایراد پیش می آید که مخاطب ما که ازقضا چندان هم تعریفی درستی از هنرشهری دراختیار ندارد، سردرگم شده و به همان دانش غیررسمیِ پیشینش از مثلاً هنرشهری نیز شک می کند. ضمن آن که در بسیاری از نقاط دنیا، مراکز هنری با برگزاری انواع جشنواره های هنرشهری ازجمله گرافیتی، پارکور، فستیوال های اسکیت و گرایشاتی ازاین دست، آن هم به طور کاملاً تخصصی، به رواج بیشتر این هنرهای کاربردی کمک کرده و گام های استواری در زیباتر کردن شهر و زندگی شهری برمی دارند که فستیوال جهانی"هنر استنسیلِ ملبورن استرالیا" که ازقضا درچندسال گذشته هنرمندان گرافیتی ایرانی نیز درآن درخشیده اند، ازنمونه های مهم این جشنواره های تخصصی گرافیتی و هنرشهری است.