قلمم نوشت...

در این چند روز با خود می اندیشیدم که راجع به چه بنویسم، راجع به سال نو بنویسم یا راجع به سال کهنه بنویسم و یا راجع با نامگذاری سال جدید توسط رهبر انقلاب  به نام سال "حماسه سیاسی و حماسه اقتصادی " بنویسم، یا راجع به ایام شهادت حضرت زهرا(س) بنویسم، یا راجع به شهدا و راهیان نور بنویسم یا راجع به....

اما با خودم گفتم چه خوب است که قلمم را رها کنم و ببینم که قلمم مرا به کدام سوی خواهد کشاند، دیگر قلمم مقید و اسیر ذهنم نبود، قلم نوشت از رفتن سال کهنه، سالی پرفراز و نشیب، سالی با غم و شادی، سالی را که در آن رویش بود و ریزش.

قلمم نوشت برای من از سال جدید، سال حماسه سیاسی و حماسه اقتصادی، سالی را که مثل سال های گذشته توسط رهبر انقلاب به نامی خاص نام نهاده شد تا سیاست های کلی نظام در آن سال بر مبنای آن طرح ریزی شود.

قلمم نوشت از سال جدید و شهدا، آن هایی که رفتند تا ما بمانیم، از آن جوانان پاکی که پاکی شان هنوز در خاک این وطن یرای ما مانده است و هنوز هم می توان آن پاکی و عطر شهادت را در مناطق جنگی حس کرد و شمیم عطر خوش شهدا را می توان از دانه دانه شن های کویر حس کرد.

قلمم نوشت از تقارن سال جدید با شهادت حضرت زهرا(س)، اسوه زنان عالم و مادر همه شیعیان جهان، تقارنی مسرت بخش که شاید بتوانیم در ضمن این تقارن ارادت خود را در مقابل آن بانو و مادر عزیز نشان دهیم و بگوییم مادر جان کنار گذاشتن عید که برای ما چیزی نیست، ما برای تو جان خواهیم داد. عید امسال ما در خیمه های فاطمیه است، همان خیمه هایی که از درون آن خیمه شهدای انقلاب بیرون آمدند، همان خیمه ای که امام حسین(ع) از آن خیمه بیرون آمد.مادر جان عید امسال ما در کنار شما و در روضه های شما خواهد بود و از این امر هرگز ناراحت نیستیم و به خود می بالیم که خداوند ما را لایق این قرار داد که ما هم از برپا کنندگان عزای مادرمان حضرت زهرا(س) باشیم.