آقا! با دلتنگی‌‌هایمان چه کنیم؟

اما وقتش رسیده از خودمان بپرسیم:چرا از حضور امام(ع) غافلیم و چرا باید عادت کنیم به ندیدن پدر مهربانی؟! آن هم وقتی که امام زمان(عج) خطاب به شیعیانشان می‌فرمایند: «إنّا غَیْرُ مُهْمِلینَ لِمُراعاتِکُمْ، وَ لاناسینَ لِذِکْرِکُمْ»؛ ما در رعایت حال شما کوتاهی نمی‌کنیم و یاد شما را فراموش نمی‌کنیم.

پس چرا ما بی‌تفاوت به صاحب و مولایمان، روزها را از پی هم می‌گذرانیم بی‌آنکه لحظه‌ای خالصانه و عاشقانه با او خلوت کنیم و دستی به نیت تعجیل در فرجش به آسمان بلند کنیم چرا که دعا برای فرج امام زمان(عج)، همان گشایش در امور خویش است و ما حتی از این نکته نیز غافلیم.

مولای من! آنقدر در هیاهوی روزگار گم شده‌ایم و زمان ما را با خود برده که انگار همین است رسم روزگار بی شما! آنقدر غرق در مادیات و کمبودهای دنیایی شده‌ایم که فراموش کرده‌ایم یک نیاز روحی و معنوی به حضور امام معصوم داریم.

آری! ما در فراز و نشیب حوادث زمانه، آنقدر به خود مشغول شده‌ایم که فقط در مواقع گرفتاری، امام را برای برآورده شدن حوائج خودمان می‌خوانیم و از میان ما کسی نیست که خودش را، حضورش و ظهورش را بطلبد اما این پدر رئوف با تمام عطوفت و مهربانی به خواسته‌های ما توجه می‌کند و در حقمان دعا می‌کند.

خودش گفته بود که اگر دوستداران و مشتاقان ما، تنها به اندازه آشامیدن جرعه آبی، برای حضورش احساس نیاز می‌کردند و دست توسلی به درگاه احدیت داشتند ما حتماً می‌آمدیم.

او تا این حد مهربان و بزرگوار است که حتی برای خطاها و گناهان ما نیز اندوهگین شده و برای مغفرت و بخشش ما دعا می‌کند.

باید اقرار کرد که ما منتظران خوبی برای مولایمان حضرت ولی عصر (عج) نبوده‌ایم چرا که نه تنها حضور ایشان را فراموش کرده‌ایم بلکه به نبودن حضرت نیز راضی شده‌ایم و این عذری است بدتر از گناه!

اگر ما می‌دانستیم زمان حضور و ظهور امام زمان (عج) چه شیرینی و لذتی دارد فرصت‌ها را غنیمت می‌شمردیم و به راحتی از کنار آن عبور نمی‌کردیم؛ آنگاه که زمین، گنج‌های خود را بیرون می‌ریزد، آن‌گاه که تمام عقول مردم با دستان نوازشگر آقا به کمال می‌رسد، آن‌گاه که دیگر نیازمندی بر روی زمین باقی نمی‌ماند، آن‌گاه که دیگر ندایی از مظلومیت انسان‌های مستضعف به گوش نخواهد رسید.

اگر می‌خواهی با امام خود عهدی تازه کنی، اگر می‌خواهی راز دلت را، بغض در گلو مانده‌ات را و حرف‌های ناگفته‌ات را در فراق و دوری مولایت زمزمه کنی، اکنون که سالروز آغاز امامت و ولایت حضرت حجت ‌بن الحسن العسکری(ع) است، فرصت خوبی برای برقراری این ارتباط صمیمی و دوستانه است.

خود حضرتش فرمودند هر وقت دلتنگم می‌شوید، با زیارت «آل یاسین» خود را به من نزدیک کنید.

زمزمه‌ای می‌شنوم، صدایی آشنا مرا می‌خواند ...

سَلامٌ عَلى آلِ یسَّ اَلسَّلامُ ...

یادتان باشد اگر دلی گرفت و اشکی از دیده‌ جاری شد، گامی به اجابت نزدیک‌ شده‌اید پس ما را نیز در این وصال عاشقانه و عارفانه فراموش نکنید.