مادر سر دوراهی مانده بود؛ از اینکه پسرش برادر خود را کشته داغدار بود و از سوی دیگر نمی‌خواست تنها پسر مانده‌اش را بالای چوبه‌دار ببیند. می‌دانست پسرش آزاد شود روزگارش سیاه است و برای بخشش مادرانه تنها یک شرط گذاشت: «از قصاص چشم‌پوشی می‌کنم به شرط اینکه پسرم هیچگاه نزدم نیاید و پس از آزادی او را نبینم.»