چگونه می‌توان جامعه ای را به وجود آورد که نظام اجتماعی فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی آن از هرگونه تملّق‌گرایی پیراسته باشد؟ اساسا آیا تحقق جامعه بدون تملّق امکان پذیر است؟ اگر شکل‌گیری چنین مدینه فاضله‌ای در بستر زمان، با توجه به پیشینه تاریخی و فرهنگی ما ایرانیان امکان دارد، چه راه کارهایی برای ایجاد و استمرار آن می‌توان ارائه داد؟ تجربه‌هایی که در دهه‌های گذشته فراهم آمده، گویای نکته‌هایی چند در این زمینه است که قابل تأمل می‌باشد.