چنین عملکردهایی‌ست که باعث شده تا حضرت امام در نامه‌ی معروف خود به ایشان بنویسد: «تصدقت شوم، الهي قربانت بروم، در اين مدت كه مبتلاي به جدايي از آن نور چشم عزيز و قوت قلبم گرديدم، متذكر شما هستم و صورت زيبايت در آيينه قلبم منقوش است. عزيزم، اميدوارم خداوند شما را به سلامت و خوش در پناه خودش حفظ كند. [حال] من با هر شدتي باشد مي‌گذرد؛ ولي به حمدالله تاكنون هرچه پيش آمد، خوش بوده و ...» باشد که زنان ایران اسلامی، این بانوی بزرگوار را سرمشق خود قرار داده و از صبوری ایشان در زندگی الگو برداری کنند.