درحقیقت مهرجو آن جا که می نویسد، "عامل دیگر نفوذ و قدرت زیادی بود که روحانیون در بین عامه مردم داشتند. در اصل مشروعیت و قانونیت خود را از خداوند می گرفتند و بدین گونه کلامشان برای عموم مردم حکم جهاد پیدا می کرد"، بر وجه "اسلامیّت انقلاب" به عنوان انگیزۀ اصلی مردم ایران درسال57 برای به خیابان آمدن و مخالفت با رژیم شاهنشاهی، صحه می گذارد.