نگاه محجوبی با همه نوگرایی و آزاداندیشی‌اش اتفاقا دورتر از تاریخ معاصر ایران و جهان است؛ او درخت را از اعماق تاریخ، تقدس و زایندگی‌اش دنبال کرده است و اسب را با تمام اسطوره‌ها همراه و مرکب کرده است.