مصداق بارز این شاگردنوازی، مشاوره صمیمانه استاد در بسیاری از امور، به ویژه در حوزه تالیف و تدوین تذکره ادبی «خلوت انس» بود. استاد در تمام جلسات با کرامت و بزرگواری ذاتی خویش، با تکیه کلام "رضا جان" مرا می‌نواخت و نظرات استادانه خویش را در قالب پیشنهاد ارائه می‌داد و در نهایت مرا در پذیرفتن یا نپذیرفتن آن‌ها مُخیر می‌گذاشت.