انقلاب اسلامی ما با همه فراز و فرودهایش، در آستانه چهل سالگی قرار دارد. چهل سالگی یعنی رسیدن به سن پختگی و بلوغ کامل...

دشواری کار به همین‌جا ختم نمی‌شود. منصور دوانیقی به جهت حسادت خود به امام(ع) و جلوگیری از گسترش سیطره علمی و معرفتی ایشان، اقدام به راه‌اندازی مدرسه‌ای در منطقه کرخ بغداد نمود و از ابوحنیفه رئیس مذهب حنفی در مسائل فقهی بهره برد و مالک که رئیس مذهب مالکی است را بر مسند فقه نشاند. هم‌چنین دستور داد تا کتب فلسفی را از زبان‌های یونانی و هندی ترجمه کنند و اقدام به ترویج فلسفه یونانی و مادی‌گرایی نمود که با شکست رو‌به‌رو شد و امام صادق(ع) به زیبارین شکل تمام توطئه‌های منصور را بی‌اثر کردند.

امام صادق(ع) تنها به علوم دینی همانند فقه، حکمت، معرفت، حدیث و ازین دست مسلط نبودند و با دست‌رسی به منبع علم لا‌یتناهی حضرت حق، در علومی همچون طب، شیمی یا کیمیا، ستاره‌شناسی و سایر علوم طبیعی نیز شاگردان فراوانی هم‌چون «جابر ابن حیان» را به جامعه اسلامی تقدیم نمودند. جایگاه علمی ایشان به حدی بالاست که علمای اهل سنت نیز قادر به انکار آن نیستند و زبان به تأیید و تحسین ایشان گشودند. از آن جمله می‌توان به «محمد شهرستانی»، «ابوزهره»، «میر علی هندی» و «جاحظ» اشاره کرد.