آقای ابوشریف زمانی سفیر ایران در پاکستان بود. ایشان که به پاکستان آمده بود ما به استقبال ایشان رفتیم. آن زمان این اشرافی گری ها و تجمل گرایی ها نبود. ما مسیر خیلی طولانی را از پاراچنار تا اسلام آباد آمده بودیم و وقتی رسیدیم خیلی گرسنه شده بودیم. خود ابوشریف شروع کرد به درست کردن غذا! البته تا ایشان غذا را درست کند شب شده بود و ما از گرسنگی بی تاب شده بودیم!