از مولاي متقيان امام علي (ع) نقل شده است که شخصي در محضر آن حضرت گفت: استغفرا... ربّي و اتوب اليه. حضرت رو به او کردند و فرمودند: آيا مي داني که معناي استغفار چيست؟ بعد فرمودند: استغفار بلندترين درجات بهشت است و آن اسمي است که بر شش چيز اطلاق مي شود و يا شش عضو دارد ( و آن ها عبارت اند از): ۱
- پشيماني بر گذشته ۲ - تصميم بر اين که ديگر بازگشت نکني ۳ - حق مردم را به آن ها برگرداني تا هنگام ملاقات با پروردگار پاک باشي و حقي از مردم بر گردن تو نباشد. ۴ - هر واجبي که از تو فوت شده است به جاي آوري ۵ - آن که گوشتي که به حرام در بدن تو روييده آن را با اندوه و حزن و مشقت فراوان ازبين ببري تا به پوست و استخوان بچسبد و گوشت تازه در ميان پوست و استخوان برويد. ۶- آن که به بدن خود درد و الم طاعت بچشاني به همان اندازه که لذت معصيت را به آن چشانده اي. (نقل از عين الحيات مجلسي (ره)) پيامبر گرامي اسلام (ص) مي فرمايند: (خيرالدعا الاستغفار) بهترين دعا آمرزش خواهي است(کافي ج۲، ص ۵۰۴) همچنين حضرت امام رضا(ع) مي فرمايند: (المستغفر من ذنب و يفعله کالمستهزي بربّه) کسي که از گناهي استغفار مي کند و باز آن را انجام مي دهد، مانند کسي است که پروردگارش را ريشخند کند. (کافي، ج ۲، ص ۵۰۴) اميرمومنان (ع) مي فرمايند: گناهان درد و داروي آن استغفار است و شفاي (از گناه) بر اين است که (به گناه) بازنگردي. (غررالحکم، ح ۱۸۹۰)
محمدرضا تقوايي-روزنامه خراسان