مرگ روزانه يك عابر پياده

کیهان نوشت:

 

خيابان هاي پايتخت چندان با عابرانشان مهربان نيستند و بر اساس آمار روزانه يك عابر پياده در تصادفات تهران جان خود را از دست مي دهد.
پياده روهاي اين شهر يا در حصار مصالح ساختمان هاي نيمه كاره اند و يا نيمي از آن را دستفروشان و مغازه داران به اشغال خود در آورده اند. كم عرض بودن پياده روها نيز بهانه اي ديگر براي فرارعابران از پياده روهاي شلوغ و پر ازحام است.
نيمي از قربانيان تصادفات عابران پياده هستند اما آخرين آمار كشته شدگان عابر پياده در تصادفات پايتخت چه تعداد است؟

سيد جعفر تشكري هاشمي، معاون حمل و نقل و ترافيك شهرداري تهران در اين رابطه مي گويد: سالانه تعداد زيادي از عابران پياده جان خود را در جريان سوانح رانندگي از دست مي دهند و به رغم كاهش 20 درصدي تلفات، در چهار ماهه نخست امسال 266 نفر در تصادفات تهران كشته شده اند كه نيمي از آن ها را عابران پياده تشكيل مي دهند.
او ادامه مي دهد: به اين ترتيب به طور متوسط روزانه دو نفر بر اثر حوادث رانندگي در تهران كشته مي شوند كه يك نفر از آنها عابران پياده هستند. از اين رو بايد با اتخاذ راهكارهاي اصولي و اجراي روش هاي علمي هم زمان با ايمن سازي حريم پياده رو براي تردد اختصاصي عابران پياده، ايمني بخشي از سواره رو را به منظور عبور عرضي پياده ها تأمين كنيم.

تدوين معيارهاي فني پياده رو سازي پس از 115 سال معاون شهردار تهران با بيان اين كه معابر تهران تا به حال بر اساس خودرو طراحي شده بود و همين امر سبب كم توجهي به امنيت عابران پياده مي شد مي گويد: براي استانداردسازي پياده روها پس از 115 سال دستورالعمل استانداردها و معيارهاي فني پياده رو سازي به منظور طراحي و اجرا در پياده روهاي تهران تهيه و تدوين شد.

به گزارش مهر، آمار بالاي كشته شدگان عابر پياده در پايتخت موضوعي است كه نگراني اعضاي شوراي شهر تهران را نيز درپي داشت و رئيس كميته محيط زيست شورا در يكي از جلسات شورا نسبت به آن هشدار و خواستار آن شده بود كه شهرداري تهران و مسئولان حوزه ترافيك نقاط حادثه خيز را شناسايي كنند.
بيشتر عابران پياده زير پل هاي هوايي جان مي دهند تاكيد بر بي قانوني تا آخرين قطره خون اما تنها استاندارد نبودن پياده روها و سلطه ماشين ها بر شهر دليل مرگ و مير عابران پياده نيست. اين را مي توان از سخنان سردار حسين رحيمي رئيس پليس راهنمايي و رانندگي تهران بزرگ فهميد. او با اعلام اينكه بيشترين كشته شدگان حوادث رانندگي در زير پلهاي هوايي اتفاق افتاده است مي گويد: برخي پل هاي هوايي استانداردهاي لازم را ندارند.

او با بيان اين كه تلاش هاي خوبي براي احداث پل هاي مكانيزه انجام شده مي گويد: متاسفانه بسياري از شهروندان با وجود مكانيزه شدن پل هاي عابر پياده از آن استفاده نمي كنند.

فقر قانون دليل تخلفات عابران پياده

رئيس پليس راهنمايي و رانندگي تهران تاكيد مي كند: مشكل اصلي فقر قانوني براي برخورد با تخلفات عابرين پياده است. آمارها نشان مي دهد عابرين و موتور سيكلتها اصلي ترين عوامل ايجاد تصادفات هستند زيرا اين دو گروه تن به اجراي قوانين نمي دهند.

اما دليل اين كه برخي از شهروندان حاضر نيستند حتي به قيمت جانشان از پل هاي هوايي استفاده كنند چيست ؟
برخي از كارشناسان ترافيكي جانمايي اشتباه اين پل ها را دليل ناكارآمدي آن مي دانند . موضوعي كه مخالفان بسياري دارد .

عابران پياده مسئوليتي در تخلفات ندارند

همه راه ها بي جواب مانده است

يكي از اين مخالفان سرهنگ سيدهادي هاشمي رئيس سابق پليس راهنمايي و رانندگي شهر تهران است. او عدم فرهنگ سازي و آموزش را مشكل اصلي تصادفاتي مي داند كه عابران پياده منشا آن هستند و به مهر مي گويد : قوانين و مقررات راهنمايي و رانندگي دچار مشكلاتي است وتمام مسئوليتها در آيين نامه راهنمايي و رانندگي متوجه رانندگان است وعابر پياده كمترين مسئوليتها را دارد.

او ادامه مي دهد: محل گذرعابرپياده چه به صورت پل و چه زير گذر در معابر به اندازه نياز عابران نيست ودر مكانهايي هم كه گذر مخصوص وجود دارد عابران از آن استفاده نمي كنند و متاسفانه در همان نقاط تصادف كرده و جان خود را از دست مي دهند. بايد دريك دوره 5 يا 10 ساله معابرمان را با حفاظهاي فيزيكي به گونه اي ايمن كنيم كه عبور از عرض معابر جز در مكان هاي مجاز ميسر نباشد به طوري كه ساختارهندسي مبلمان معابرمان را طوري اصلاح كنيم كه عابران پياده به طور اجبار و كاناليزه شده از اين پل ها عبور كنند.

پيرمرد بي رقم از پل هوايي استفاده نكرد !

سرهنگ هاشمي تاكيد مي كند: عابران را بايد مجبور به استفاده از پل ها كرد زيرا تقريبا همه راه ها رفته شده اما جواب نداد و همچنان حوادث جان عابران پياده را تهديد مي كند.
او خاطره اي از دوران مسئوليتش در اين رابطه تعريف مي كند كه نشان از اصرار عابران پياده به تخلف دارد و مي گويد: فيلمي در پليس راهنمايي و رانندگي وجود دارد كه در آن پيرمردي از زير پل عابر پياده گذر مي كند و در ميان نرده هاي ميان خيابان گير كرده و پس از نيم ساعت تلاش با كمك پليس نجات پيدا مي كند در حالي كه ديگر رمقي براي راه رفتن نداشت. اين پيرمرد با وجود مشكلاتي كه برايش پيش آمده بود بازهم از پل هوايي استفاده نكرد.

خاطره اي كه سرهنگ هاشمي تعريف مي كند تصوير آشنايي است. عابراني كه به سختي از نرده هاي ميان خيابان ها بالا مي روند و با شتاب و اضطراب عرض خيابان را ازوحشت ماشين هاي پر سرعتي كه مي خواهند توقفي پشت چراغ قرمز نداشته باشند رد مي كنند .

مرتضي طلايي رئيس كميسيون فرهنگي اجتماعي شوراي شهر تهران هم به راحت طلبي عابران پياده اشاره مي كند وبه مهرمي گويد: عابران پياده خود را ملزم به رعايت قوانين راهنمايي و رانندگي نمي دانند و همه دوست دارند پل هوايي از كنار خانه شان رد شود.
او معتقد است: براي آموزش فرهنگ شهروندي بايد از مدارس آموزشهاي ترافيكي را به كودكان آموزش دهيم. ما هنوز عابر پياده را سر خط نياورده ايم و مكلف به اجراي قوانين راهنمايي و رانندگي نكرده ايم. راننده، ماشين، معبر را آورديم اما انسان را هنوز سر خط نياورده ايم. راننده اي كه تخلف مي كند سر خط نشده است و آن عابر پياده اي كه از مسير تعيين شده خودش عبور نمي كند هم مجبور نشده به قوانين احترام بگذارد.

كم رنگ بودن فرهنگ احترام به قوانين راهنمايي و رانندگي از سوي عابران پياده ، عدم تمايل استفاده از پل هاي عابر پياده از سوي برخي از شهروندان ،مناسب نبودن پياده رو ها، اشغال بخشي از همين پياده روهاي باريك توسط دستفروشان و ساختمان هاي در حال ساخت و ... بخشي از عواملي است كه كارشناسان و مسئولان ترافيكي به عنوان دلايل آمار بالاي كشته شدگان عابران پياده در تصادفات عنوان مي كنند. دلايلي كه بسياري از آنها ريشه فرهنگي دارد و بنابراين نبايد انتظار داشت به اين زودي ها از آمار و ارقام كشته شدگان كاسته شود.