بلوف های اسرائیل بدون اثرگذاری بر ایران، تنها مردم این رژیم را نگران کرده است

بولتن نیوز: در حالی که دولت اسرائیل با بحران مشروعیت و مشکلات اقتصادی و اجتماعی فراوانی روبرو است و مردم با تظاهرات و اعتراض به این روند، عرصه را بر نتانیاهو ودولت وی تنگ کرده اند، دولت رژیم صهیونیستی به دنبال راهکارهایی است تا با طرح مشکلات خارجی از جمله جلب توجه آمریکا و کشورهای غربی به ایران و جلب توجه مردم اسرائیل به موضوع ایران، برمشکلات خود سرپوش بگذارد.
حال آن که رسانه های اسرائیل  و خارج از این رژیم، تنها در یک ماه گذشته، از 12 مورد خودسوزی شهروندان این رژیم خبر داده اندو بزرگ ترین تظاهرات ها در اعتراض به مشکلات اقتصادی در ماه های گذشت در سرزمین های اشغالی برگزار شده است.


برخی کارشناسان معتقدند که دولت نتانیاهو باوجود آن که با بی اعتنایی آمریکا نسبت به جنگ با ایران مواجه شده است اما به طور مستمر با اعلام اخبار متعدد فضای فلسطین اشغالی را با اخبار مربوط به جنگ مشغول کرده است تا به جای رسیدگی به امور مردم این رژیم، با طرح موضوع جنگ، بهانه هر گونه انتقاد  را از بین ببرد. در نتیجه دائم به طرح بلوف های سیاسی، طرح ایران هراسی در سطح جهان واحتمال بروز جنگ وحمله اسرائیل را مطرح می سازد.

در ادامه گزارشی را به نقل از یک رسانه منتقد اسرائیلی می خوانیم که فضای داخل این رژیم را نشان می دهد و نویسنده نتیجه گرفته که تنها مردم اسرائیل دچار نگرانی شده اند و کشورهای جهان و دولت و ملت ایران هیچگونه تاثیری ازاین اخبار نگرفته اند.....

 یک منبع ناشناس در دولت اوباما روز دوشنبه به شبکۀ خبری اسرائیل گفت: ایالات متحده لزوما با حمله نظامی اسرائیل علیه برنامه هسته ای ایران همراهی نخواهد کرد. این شبکۀ تلویزیونی از قول آن منبع ناشناس نقل کرد:" ایالات متحده احساس تعهد عمیقی در قبال دفاع از امنیت اسرائیل دارد، و به همین دلیل می توان برای محافظت از اسرائیل در قبال عواقب ناشی از حمله اسرائیل به ایران،  به کمک های تدافعی امریکا اتکا کرد." اما به گفتۀ این گزارش تلویزیونی محور اصلی پیام این منبع دولتی امریکا به اسرائیل این است: "برای انجام و خاتمۀ این کار روی ما حساب نکنید."


 رسانه های اسرائیل در روزهای اخیر پر از گزارش نشت اطلاعات از جلسات محرمانۀ چهره های ارشد بوده که نشان می دهد- با وجود مخالفت ازسوی ایالات متحده، و از سوی سران کنونی و سابق امنیت داخلی - بنیامین نتانیاهو نخست وزیر و اهود باراک، وزیر دفاع اسرائیل، در حال تصمیم گیری در مورد حملۀ به تاسیسات هسته ای ایران برای خنثی کردن خطر هسته ای این کشور هستند.
سخنگوی شورای امنیت ملی و وزارت امور خارجه آمریکا به پرسشی صریح و روشن در این ارتباط به سرعت پاسخ داد: "فعلا نظری ندارم." مهم نیست که این گزارش و یا سایر منابع ناشناسِ دیگر چقدرابهام ایجاد کنند ،  به هر حال دولت ایالات متحده گویا هیچ عجله ای برای روشن کردن موضع خود ندارد.

جاناتان اسکانزر از «بنیاد دفاع از دموکراسی» می گوید، " پیام واشنگتن بسیار روشن است. دولت اوباما مایل نیست به درگیری با ایران کشیده شود." در ادامۀ این پیام آمده : "ما به شما اسرائیلی ها خواهیم گفت چه زمانی دیپلماسی راه خود را باز خواهد کرد و موثر خواهد افتاد. ما به شما خواهیم گفت که چه زمانی برای بحث در مورد مداخلۀ نظامی مناسب است. او می افزاید:" البته، ما می دانیم که مقامات ایالات متحده مرتب با اسرائیلی ها در تماس هستند و در مورد این موضوع حساس تبادل نظر می کنند.

همچنین می دانیم بسیاری از این سکوت ها و کم گوئی ها از روی جدول زمانی سیاسی آمریکا تعیین می شود. در واقع به نفع اوباما  نیست که در آستانۀ - به گفته خودش - یک مبارزۀ سخت انتخاباتی، به جنگ در خاور میانه کشیده شود." الیوت آبرامز، معاون سابق مشاور امنیت ملی، می نویسد: "آنچه ما می دانیم این است که مسیر دیپلماتیک، پل نهایی به ناکجاآباد است."دستاورد مذاکرات میان اتحادیه اروپا و هیات مذاکره کنندۀ ایرانی در تاریخ 24 ژوئیه،  آنقدر ناچیز بود که هیچ برنامه و تاریخی برای تلاش بعدی و دور بعدی گفتگو ها - در سطح معاونان، بالاتر، و یا حتی پایین تر و در سطح " مذاکرات فنی" نیز تعیین نشد.

مجمع عمومی سازمان ملل متحد در تاریخ 13 سپتامبر تشکیل جلسه می دهد ، بنابراین می توانید نوعی نشست 1+5  را در آنجا پیش بینی کنید. این شش دولت احتمالا حاضر به اعلام این موضوع نمی شوند که "مذاکرات پایان یافته است. " ، مبادا با اینکار حمله اسرائیل را توجیه کرده باشند. همه شواهدی که در دسترس عموم قرار دارد (از جمله موارد نشت اطلاعات) نشان می دهد که ایران فعالیت های هسته ای خود را سرعت می بخشد ، و هر روزکه می گذرد سانتریفیوژهای این کشور  اورانیوم غنی شدۀ بیشتری تولید می کنند. با وجود اینکه دولت اوباما همیشه از پذیرفتن "بیت المقدس به عنوان پایتخت اسرائیل" اما سر باز زده است، رژۀ شگفت انگیز مقامات آمریکایی در تابستان امسال پای آنها را به این شهر باز کرد: بِرنز، پانتا، بِرِنان، کلینتون،  دونیلون، و (بنا به شایعات) افراد دیگری که بدون اعلام قبلی به این کشور سفرکرده اند و همگی احتمالا حامل این پیام بوده اند: "اینکار را نکنید! (یا حداقل: تا قبل از انتخابات دست نگه دارید!)"



 این که اکنون دست اسرائیل برای ضربه زدن به اهداف هسته ای ایران واقعا بسته می شود، یا می تواند با خیال راحت تا سال آینده صبرکند، موضوع بحث و جدل های گسترده ای است، به ویژه در بین افرادی که از این حقایق بی اطلاع هستند. اما آنها گناهی ندارند، زیرا این موضوع بیشتر از اینکه سوالی واقعی باشد درخواستی برای قضاوت است: اینکه برنامه اتمی ایران در کدام مرحله از پیشرفت قرار دارد و با چه سرعتی می تواند پیش برود؟ اینکه اسرائیل انتظار نابود کردن چه چیزی را باید داشته باشد و اینکه آیا کمتر از 3 یا 6 یا حتی 12ماه دیگر می تواند دست به تخریب بزند ؟ آیا سیستم دفاع موشکی اسرائیل از موشک های ایران سریع تر پیشرفت می کند؟ و اینکه آیا رئیس جمهور رامنی و یا رئیس جمهور اوباما _پس از انتخاب مجدد_ مثلا در سال 2013 یا 2014 واقعا تاسیسات هسته ای ایران را نابود خواهد کرد. محاسبۀ این احتمالات،  تابع قوانین ریاضی نیست. حال شاخ و برگ دادن های داخلی اسرائیل را نیز به این بحث و جدل ها اضافه کنید، سوالاتی مانند "آیا به بی بی ، یا همان [وزیر دفاع ایهود] باراک اعتماد دارید ؟ " و یا " ژنرال گانتز [رئیس ستاد ارتش اسرائیل IDF] در این باره چه نظری دارد؟  "در واقع، یک سلسله جلسات بی نتیجۀ 1+5  به عنوان روشی برای به تاخیر انداختن اقدامات جدی تر در محافل سیاست خارجی برگزار شد تا از این طریق پرزیدنت اوباما را بدون دست زدن به هیچ گونه اقدامی از بحران انتخابات به سلامت عبور دهد. غیر ممکن است که اوباما قبل از انتخابات دست به اقدام نظامی بزند بنابراین همۀ توجهات به سمت نتانیاهو معطوف می شود.

طبعا، فضای روحی حاکم بر اسرائیل روز به روز متشنج تر می شود، همانگونه که روثیه بلوم ازروزنامۀ  اسرائیلی هایوم گزارش می دهد: " از روز یکشنبه که بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اعلام کرد که، پیشرفت های زیادی در بحث آماده سازی غیر نظامیان برای مقابله با شرایط جنگی حاصل شده ، اما نگرانی به مراتب شدیدتر و نزدیکتر همۀ ما ، تهدیدهای هسته ای ایران است." مردم عصبی تر شده اند. تنها ظرف چند روز گذشته تعداد افرادی که به ایستگاه های تعیین شده مراجعه می کنند تا بسته های ماسک گاز خانوادۀ خود را دریافت کنند، چند برابر شده است. و بحث های اسکان ، پاکسازی پناهگاه های بمب و همچنین انبار کردن مواد غذایی و کنسرو و سایر ملزومات در فضای شهرها به گوش می رسد.

 
این یک رقص آزمایشی است. اوباما نمی خواهد کاری انجام دهد اما در ضمن نمی خواهد اسرائیل هم دست به عملی بزند. جی کارنی، سخنگوی کاخ سفید روز دوشنبه تاکید داشت که هنوز "زمان و فضا" برای دیپلماسی وجود دارد. اسرائیل دیگر با این کلمات موذیانه ای که پیش از این هم بارها و بارها شنیده آرام نمی شود. ("بسیار متاسفیم که ایران هنوز یک تصمیم استراتژیک برای برطرف کردن نگرانی های جدی جامعه بین المللی در مورد برنامه هسته ای خود و مذاکرات در حال انجام با گروه 1+5 نگرفته است.")
 

البته اسرائیل هم ترجیح می دهد که ایالات متحده دست به عمل بزند، اما نگران آن است که مبادا اوباما در دور دوم ریاست جمهوری خود به مراتب کمتر از دور اول قابل اعتماد باشد. اسرائیل چه مدت می تواند منتظر بماند ؟ آیا ما هنوز در حاشیۀ (یا حتی دور تر از) "منطقه امنی" هستیم که در آن ارتش اسرائیل قادر است به طور موثر با تهدیدها علیه موجودیت دولت یهود برخورد کند ؟ شما درک می کنید که چرا مردم اسرائیل وحشت زده و عصبی هستند. متاسفانه، دولت اوباما در مورد نگران کردن مسوولان ایرانی بسیار ضعیف عمل کرده است. پس در واقع این بیت المقدس (مرا ببخشید، "پایتخت اسرائیل که نباید به این نام خوانده شود") است که در فشار و منگنه قرار دارد نه  تهران!
چیزهائی که نمی دانیم تا حد زیادی بیشتر از چیزهائی است که می دانیم. تعداد انگشت شماری از افراد هستند که ازجزئیات اطلاعاتی و توانائی های ارتش ایالات متحده و اسرائیل خبر دارند؛ متاسفانه، آمریکایی ها، اسرائیلی ها و ایرانیان همه می دانند که رئیس جمهور آمریکا به خاطر برخی ملاحظات سیاسی فلج شده است. ایالات متحده هیچگاه چنین مستاصل و منفعل نبوده،  آنهم زمانی که هزینۀ این استیصال در خاور میانه تا این اندازه بالا ست.
 
 
http://www.washingtonpost.com/blogs/right-turn/post/the-middle-east-on-tenderhooks-obama-on-the-sidelines/2012/08/14/91eec2a2-e637-11e1-8f62-58260e3940a0_blog.html