اشتباهات استراتتژیک انقلابیون مصر
دکتر حسن رحیمی
حدود 17 ما ه از آغاز انقلاب مصر میگذرد. اما گو یا اکنون همه چیز به نقطه
اول باز گشته است.دادگاه قانون اساسی مصر، دو حکم مهم و جنجالی صادر کرد،که
در محافل رسانه ای و تحلیلی بسیار بحث برانگیز شده است.
از یک سو، این دادگاه حدود یک سوم کرسی های پارلمان را که عمدتاً در اختیار اسلام گرایان بود، باطل اعلام کرد و از سوی دیگر، نامزدی وابستگان رژیم حسنی مبارک را در انتخابات مجاز دانست. صدور حکم اول، عملاً به معنای انحلال پارلمان مصر تلقی می شود.که البته حکم انحلال آن نیز ابلاغ شده است.
این در حالی است که،بیش از یک و نیم سال از آغاز انقلاب وشش ماه ،از انتختابات پار لمان مصر میگذرد، پرسش اساسی این است که چرا اینگونه شد ؟؟ مگر مردم مبارک را سر نگون نکردند ؟مگر او تحت فشار انقلاب،علی رغم کشتا ر چند صد نفری ازمردم؛مجبور به کناره گیری نشد؟ چرا اکنون مبارک نیست اما در واقع،افکار اوست که حا کم،بر مصر است ؟ چگونه است که شورای نظامی با استناد به قانون اساسی که علیه آن انقلاب شده ،دست به انحلال مجلس و انحلال شورای تدوین قانون اساسی میزند؟چگونه نظامیان به خود جرات داده اند که انتخابات ریاست جمهوری را- در حال حاظر- متوقف کنند؟ چرا مردمی که انقلاب کرده اند حق ندارند قانون اساسی جدید را تدوین کنند؛اما چند نفر، در شورای نظامی ،به قانون اساسی ، متمم ضمیمه میکنند و بدون تصویب ملت ،فوری آنرا به اجرا میگذارند و اختیارات ریاست جمهوری را در حد یک مقام تشریفاتی؛پایین می آورند؟مقصر درجه اول کیست ؟؟ به نظر نگارنده؛انقلابیون مقصر اصلی اند. ! زیرا انتظارعمل،به خواسته مردم،ازسوی شورای نظامی،مثل انتظار نیش نزدن عقرب است!!
از یک سو، این دادگاه حدود یک سوم کرسی های پارلمان را که عمدتاً در اختیار اسلام گرایان بود، باطل اعلام کرد و از سوی دیگر، نامزدی وابستگان رژیم حسنی مبارک را در انتخابات مجاز دانست. صدور حکم اول، عملاً به معنای انحلال پارلمان مصر تلقی می شود.که البته حکم انحلال آن نیز ابلاغ شده است.
این در حالی است که،بیش از یک و نیم سال از آغاز انقلاب وشش ماه ،از انتختابات پار لمان مصر میگذرد، پرسش اساسی این است که چرا اینگونه شد ؟؟ مگر مردم مبارک را سر نگون نکردند ؟مگر او تحت فشار انقلاب،علی رغم کشتا ر چند صد نفری ازمردم؛مجبور به کناره گیری نشد؟ چرا اکنون مبارک نیست اما در واقع،افکار اوست که حا کم،بر مصر است ؟ چگونه است که شورای نظامی با استناد به قانون اساسی که علیه آن انقلاب شده ،دست به انحلال مجلس و انحلال شورای تدوین قانون اساسی میزند؟چگونه نظامیان به خود جرات داده اند که انتخابات ریاست جمهوری را- در حال حاظر- متوقف کنند؟ چرا مردمی که انقلاب کرده اند حق ندارند قانون اساسی جدید را تدوین کنند؛اما چند نفر، در شورای نظامی ،به قانون اساسی ، متمم ضمیمه میکنند و بدون تصویب ملت ،فوری آنرا به اجرا میگذارند و اختیارات ریاست جمهوری را در حد یک مقام تشریفاتی؛پایین می آورند؟مقصر درجه اول کیست ؟؟ به نظر نگارنده؛انقلابیون مقصر اصلی اند. ! زیرا انتظارعمل،به خواسته مردم،ازسوی شورای نظامی،مثل انتظار نیش نزدن عقرب است!!
در اینجا باید به خوش خیالی انقلابیون تاسف خورد،که کار را ،با رفتن مبارک
تمام شده دانستند و بدون اینکه، خواهان کنار رفتن نهادهای قدرت رژیم مبارک
باشند منتظر ماندند که با قوانین موجود و نهادهای حاکم،بقیه مسیرانقلاب را
بپیمایند.اگر رخداد های انقلاب اسلامی به خصوص، سال 57 و اتفاقات پس از
رفتن شاه را مرور کنیم؛ مساله روشن تر میشود.
فرض کنید مردم،ورهبری انقلاب اسلامی،رفتن شاه و بازگشت حضرت امام(ره)را
کافی دانسته ، و پس از استقرار امام (ره)در مدسه علوی، به وعده ی پوچ
بختیار و ژنرالهای ارتش شاه،مبنی بر شرکت انقلابیون در قدرت، دلخوش
میکردند.و اجازه میدادند، دولت بختیار، با قانون اساسی بجا مانده از شاه،
انتخابات بر گزار کند؛ایا نتیجه آن انتخابات،چیزی شبیه انتخابات های مصر
نمیشد؟حتی اگر قرار میشد که انقلابیون نزدیک به رژیم شاه،قانون اساسی جدید
را تدوین کنند – کاری که دولت موقت آنرا آغاز هم کرده بود-آیا آن قانون
اساسی تفاوت ماهوی با قانون اساسی مشروطه می داشت؟ اما رهبری انقلاب اسلامی
عمق مساله را در یافته بود به قول معروف« آنچه را که دیگرا در آینه هم نمی
دیدند ایشان در خشت خام میدید » امام (ره)قبل از ورود به ایران،شورای
انقلاب را تشکیل داد؛که به هدایت انقلاب،تاپیروزی کامل و تدوین قانون اساسی
و وحتی اداره اجرایی کشور تا انتخابات مجلس و ریاست جمهوری پرداخت.و...
اشتباه استراتژیک انقلابیون مصر، درست اینجا است.که ادامه انقلاب را،حتی کمتر از نیمه، رها کردند و امید واری کاذبی یافتند که شورای نظامی؛انتخابات سالم بر گزار میکند - و در حالی که در راس قدرت است -اجازه تدوین قانون اساسی به انقلابیون میدهد و سپس قدرت را دو دستی تقدیم میکند!! در حالی که شورای نظامی قدم به قدم سعی در حاشیه راندن انقلاب دارد.
اشتباه استراتژیک انقلابیون مصر، درست اینجا است.که ادامه انقلاب را،حتی کمتر از نیمه، رها کردند و امید واری کاذبی یافتند که شورای نظامی؛انتخابات سالم بر گزار میکند - و در حالی که در راس قدرت است -اجازه تدوین قانون اساسی به انقلابیون میدهد و سپس قدرت را دو دستی تقدیم میکند!! در حالی که شورای نظامی قدم به قدم سعی در حاشیه راندن انقلاب دارد.
ابتدا قانون مصوب مجلس انقلاب را،مبنی بر عدم شرکت باز ماندگان مبارک،لغو
کرد، وسپس احمد شفیق را وارد انتخابات کرد، و توانست اورا، به عنوان نفر
دوم ؛ وارد رقابت با اسلامگرایان در مرحله دوم کند. در حالی که رای فعلی
احمد شفیق در حال حاظر نیز ، مشکوک و زیر سوال است. زیرا، اگر رژیم مبارم
12 ملیون،طرفدار داشت،که به احمد شفیق رای بدهند این 12 ملیون نفر، در
جریان انقلاب کجا بودند؟؟ چرا یک رهپیمایی،شبیه اجتماعات میدان التحریر به
نفع رژیم تر تیب ندادند؟ اما با استفاده از فرصت نا خواسته ای که انقلابیون
به شورای نظامی دادند اکنون،زمزمه اعلام پیروزی او هم بگوش میرسد.!
شورای نظامی،در مرحله بعد،فرماندهی کل قوا و ریاست شورای نظامی را،از رئیس جمهور جدید سلب کرد؛ ومسئولیت تدوین و تصویب قانون اساسی را بر عهده خود گرفت، واعلام کرد، تا زمان برگزاری انتخابات و تشکیل پارلمان جدید، نقش قوه مقننه را نیز ایفا میکند. که در این صورت تصویب و تدوین بودجه کشور نیز به دست این شورامی‌افتد. بنا براین، باور عمومی این است که، ارتش عملاً کودتایی را علیه به قدرت رسیدن اسلامگرایان در مصر انجام داده است؛ و شورای نظامی درصدد است، به هر صورت ممکن، احمد شفیق، نخست وزیر دوران مبارک را به عنوان رئیس جمهور جدید معرفی کند؛ حال آن که حتی در صورت تحقق نیافتن این امر ـ با توجه به دامنه جدید اختیارات ـ میتواند در عمل، رئیس جمهوری اسلامگرا را نیز زیر سلطه خود داشته باشد.
بر همین مبنا، نیروهای هوادار اخوان المسلمین و حامیان محمد مرسی، اعلام کرده‌اند در اعتراض به روندهای جاری سیاسی در این کشور، در میدان «تحریر» قاهره -جایی که انقلاب ضد مبارک از آنجا آغاز شد- گرد خواهند آمد و تا زمان تحقق خواسته‌هایشان از آنجا بیرون نخواهند آمد که البته راهی سخت و دشوار است اما غیرممکن نیست.
بنا برموارد پیش گفته،پیش از اینکه شورای نظامی و آمریکا و اسراییل غاصب، مقصر این و ضع باشند؛ مشکل در ، بی تدبیری و.. انقلابیون است؛ که باعث وضعیت حاظر شدند.چرا که از آمریکا و اسراییل و نظامیان دست نشانده آنان،عملی غیر از این که انجام دا ده اند؛عجیب است.
سران انقلاب مصر،اگر با تجربه انقلاب اسلامی،در اسقاط قدرت حاکم،جلو میرفتند و تا تحویل کامل قدرت به انقلابیون صحنه را ترک نمی کردند نتیجه ،غیر این می شد. آنها باید میدانستند که اگر استکبار، در زمان انقلاب ایران،غافلگیر شد ودر برابر اراده ملت و رهبری امام خمینی(ره) گیج ومنگ بود و نمی توانست آینده را پیش بینی کند؛ و فکر میکرد که ؛طرفدارانش آب رفته را به جوی بازمی گردانند؛ اما دراین جا؛ آنها درس خویش را از انقلاب اسلامی-بر خلاف رهبران انقلاب مصر-خوب آموخته اند، و حتی یک بار،در الجزایر آنرا تجربه کرده اند،و تا بتوانند، اجازه تاسیس یک جمهمری اسلامی دیگر را؛ در منطقه نخواهند داد.اما، شور بختانه، انقلابیون مصر از این تجربه گران سنگ درس نگرفتند،
شورای نظامی،در مرحله بعد،فرماندهی کل قوا و ریاست شورای نظامی را،از رئیس جمهور جدید سلب کرد؛ ومسئولیت تدوین و تصویب قانون اساسی را بر عهده خود گرفت، واعلام کرد، تا زمان برگزاری انتخابات و تشکیل پارلمان جدید، نقش قوه مقننه را نیز ایفا میکند. که در این صورت تصویب و تدوین بودجه کشور نیز به دست این شورامی‌افتد. بنا براین، باور عمومی این است که، ارتش عملاً کودتایی را علیه به قدرت رسیدن اسلامگرایان در مصر انجام داده است؛ و شورای نظامی درصدد است، به هر صورت ممکن، احمد شفیق، نخست وزیر دوران مبارک را به عنوان رئیس جمهور جدید معرفی کند؛ حال آن که حتی در صورت تحقق نیافتن این امر ـ با توجه به دامنه جدید اختیارات ـ میتواند در عمل، رئیس جمهوری اسلامگرا را نیز زیر سلطه خود داشته باشد.
بر همین مبنا، نیروهای هوادار اخوان المسلمین و حامیان محمد مرسی، اعلام کرده‌اند در اعتراض به روندهای جاری سیاسی در این کشور، در میدان «تحریر» قاهره -جایی که انقلاب ضد مبارک از آنجا آغاز شد- گرد خواهند آمد و تا زمان تحقق خواسته‌هایشان از آنجا بیرون نخواهند آمد که البته راهی سخت و دشوار است اما غیرممکن نیست.
بنا برموارد پیش گفته،پیش از اینکه شورای نظامی و آمریکا و اسراییل غاصب، مقصر این و ضع باشند؛ مشکل در ، بی تدبیری و.. انقلابیون است؛ که باعث وضعیت حاظر شدند.چرا که از آمریکا و اسراییل و نظامیان دست نشانده آنان،عملی غیر از این که انجام دا ده اند؛عجیب است.
سران انقلاب مصر،اگر با تجربه انقلاب اسلامی،در اسقاط قدرت حاکم،جلو میرفتند و تا تحویل کامل قدرت به انقلابیون صحنه را ترک نمی کردند نتیجه ،غیر این می شد. آنها باید میدانستند که اگر استکبار، در زمان انقلاب ایران،غافلگیر شد ودر برابر اراده ملت و رهبری امام خمینی(ره) گیج ومنگ بود و نمی توانست آینده را پیش بینی کند؛ و فکر میکرد که ؛طرفدارانش آب رفته را به جوی بازمی گردانند؛ اما دراین جا؛ آنها درس خویش را از انقلاب اسلامی-بر خلاف رهبران انقلاب مصر-خوب آموخته اند، و حتی یک بار،در الجزایر آنرا تجربه کرده اند،و تا بتوانند، اجازه تاسیس یک جمهمری اسلامی دیگر را؛ در منطقه نخواهند داد.اما، شور بختانه، انقلابیون مصر از این تجربه گران سنگ درس نگرفتند،
اگر انقلابیون مصر،آن زمانی که فریاد های« ارحل، ارحل» آنان در میدان
التحریر؛لرزه بر جان دیکتاتو مصر افکنده بود ؛ اقدام به تشکیل شورای رهبری
انقلاب؛میکردند.وشورا مزبور، مدیرت انقلاب را، بدست میگرفت؛وپس از رفتن
مبارک، بدون اینکه منتظر اجازه نظامیان باشد،قانون اساسی را تدوین میکرد.و
سپس ،قبل از اینکه ؛انتخابات مجلس را، با قانون اساسی رژیم مبارک انجام
دهد،رفراندوم تصویب قانون اساسی را انجام میداد؛ آنگاه راه برای اتخابات
های بعدی،بر اساس قانون اساسی جدید باز میشد.
نکته دیگر که در همه انقلاب های مردمی، تجربه شده است؛ترکیب نیروهای
انفلابی است، که بلا فاصله پس از انقلاب،قدرت را بدست میگیرند؛ که معمولا
از بین میانه رو ها انتخاب میشوند.این اقدام، مزیت های فراوانی در پی دارد.
یکی اینکه،در دوران دولت انتقالی، انقلابیون،آمادگی لازم رابرای به دست
گرفتن قدرت کسب کسب میکنند.دوم اینکه،با بدست گرفتن قدرت،توسط میانه روها،
دشمنان انقلاب،امید واری اندکی برای کسب قدرت دارند؛و وکمترکمر به نابودی
انقلاب می بندند؛-ودلایل دیگری که اکنون مجال پرداختن به آن نیست-ازاین
رو؛این نیز،یکی دیگر از اشتباهات انقلابیون بود؛که بلافاصله،یکی از رهبران
اخوان المسلمین نامزد ریاست جمهوری شد.
مواضع اخوان المسلمین در 70سال گذشته،برای همگان روشن است و همه بر این آگاه، بودند که این گروه در پی حکومت اسلامی است، و با تجربه ای که از انقلاب اسلامی داشتند بدیهی بود که سد راه آن، شوند.پس میتوان گفت ،عجله اخوانی ها در کسب قدرت سیاسی نیز؛در اقدام مخالفانش بی تاثیر نیست.
مواضع اخوان المسلمین در 70سال گذشته،برای همگان روشن است و همه بر این آگاه، بودند که این گروه در پی حکومت اسلامی است، و با تجربه ای که از انقلاب اسلامی داشتند بدیهی بود که سد راه آن، شوند.پس میتوان گفت ،عجله اخوانی ها در کسب قدرت سیاسی نیز؛در اقدام مخالفانش بی تاثیر نیست.
اخوانی ها ،ابتدا اعلام کردند، در انتخابات ریاست جمهوری، نا مزد معرفی نمی
کنند،امااقدام بعد ی آنها،در معرفی نامزد ریاست جمهوری، باعث و حشت ضد
انقلاب داخل و خارج شد وبا این اقدام زود هنگام، همه را علیه خود بسیج
کردند.
اگررهبران اخوان، در معرفی نامزد،عجله نمی کردند، شاید، مجلس منحل نمیشد و
در یک دوره انتقالی می توانستند،با صبر و تامل.وآمادگی بیشتر؛ریاست جمهوری
را نیز بدست بگیرند.ضمن اینکه،نابسامانی ها و هرج و مرج های طبیعی پس از
انقلاب،نیز،به پای اخوان نوشته نمیشد.اما افسوس که رهبری اخوان المسلمین
فاقد این دور اندیشی بود.
اکنون چند روزی است که آقای محمد المرسی نقش میانه رو ها ر ا بازی میکند
. او اعلام میکند با کاردارایران،ملاقات نمی کند و اولین سفر خارجی
یش،عربستان خواهد بود! وهمچنین، مواضعش نسبت به اسراییل را، نرم تر میکند،
به امید اینکه از و حشت دشمنان نسبت به به قدرت رسیدن اخوان المسلمین
بکاهد اما آیا موفق خواهد شد ؟؟ باید منتظر آینده بود.
به نظر میزسد این تاکتیک های دیر هنگام، زیاد اثر بخش نباشد زیرا،اخوان
المسلمین برای همه به عنوان یک نهضت اسلامی و دشمن اسراییل شناخته شده
است؛از این رو ،آنچه در این روزهای حساس و سر نوشت سازانقلاب مصر،مهم است،
همان حضور و ادامه انقلاب است.مردم مصر باید بدانند که؛قدرت را،فقط
قدرت،متوقف، میکند؛ولا غیر، بنا براین،حضور بی وقفه و همه جانبه در صحنه
انقلاب، میتواند او ضاع را به نفع انقلابیون، دگرگون کرده و جبران اشتباهات
گذشته باشد.البته،با حزم و دور اندیشی،زیرا هرحرکت رادیکالی؛ امروز؛ به
نفع نظامیان و دشمنان خارجی انقلاب است.
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
انشالله انقلاب مصر پیروز است