روزنامه اینترنتی دفتر رهبر انقلاب تکلیف شایعات این روزها در مورد حجاب را روشن کرد / چرا «صدای ایران» تصویر شهیده‌ای با کلاه ورزشی را برگزید؟

گروه اجتماعی: روزنامه اینترنتی «صدای ایران»، ارگان رسانه‌ای دفتر حفظ و نشر آثار رهبر انقلاب، با انتشار تصویری از یک مربی جوان ورزشی، بر عمق فاجعه انسانی در «جنگ ۱۲ روزه» اخیر و گستره شهدای غیرنظامی تأکید کرد. این اقدام، خط بطلانی است بر روایت‌های تلاشگر برای کمرنگ کردن نقش مردم در مقاومت ملی.

به گزارش بولتن نیوز در میانه تداوم روایت‌ها از «دفاع مقدس ۱۲ روزه ملت ایران در برابر تهاجم رژیم صهیونیستی» که در آذر ماه ۱۴۰۴ در رسانه‌های رسمی کشور جاری است، روزنامه اینترنتی «صدای ایران» منتسب به دفتر رهبر انقلاب، شماره ۱۵۹ خود را به «شهید نیلوفر قلعه‌وند» تقدیم کرد. این تقدیم، بیش از یک خبر، یک بیانیه مهم استراتژیک در عرصه رسانه و جنگ شناختی محسوب می‌شود.

تصویر منتشر شده از نیلوفر قلعه‌وند، زنی جوان با کلاه ورزشی و پوششی متفاوت با نمادهای مرسوم شهدا در ادبیات رسمی، پیامی فراتر از یک قاب ساده دارد. نتایج جستجو نشان می‌دهند که او یک ورزشکار حرفه‌ای و مربی پیلاتس بوده که به همراه پدر و مادر خود در جریان حمله موشکی اخیر رژیم صهیونیستی به یک ساختمان مسکونی در تهران (محله نوبنیاد) به شهادت رسیده‌ است. این حادثه تلخ، در نزدیکی سالروز تولد او رخ داده است.

انتشار عکس این شهید غیرنظامی در رسانه رسمی منتسب به عالی‌ترین نهاد کشور، سه بُعد مهم را آشکار می‌سازد:

گسترش دامنه «دفاع مقدس»: جنگ اخیر، نه فقط یک رویارویی نظامی-امنیتی، بلکه یک «دفاع اجتماعی» و ملی قلمداد شده است. این تصویر به وضوح نشان می‌دهد که دایره قربانیان تروریسم دولتی صهیونیست، محدود به مرزهای نظامی نیست و قلب جامعه مدنی و غیرنظامی ایران را هدف قرار داده است.

فراتر از کلیشه‌ها: تأکید بر هویت ورزشی و پوشش این شهید، نشان‌دهنده یک رویکرد نوین در روایت شهادت و مقاومت است؛ رویکردی که تلاش می‌کند چهره مقاومت ملی را فراتر از کلیشه‌های مرسوم ترسیم کند و گستره شهدای ترور را از هر قشر، سلیقه و ظاهر، به نمایش بگذارد. نیلوفر قلعه‌وند نمادی از نسل جوانی است که در زندگی روزمره خود، قربانی خصومت‌های بین‌المللی شده‌اند.

تأکید بر خونخواهی: تقدیم این شماره از روزنامه اینترنتی، مهر تأییدی است بر اینکه خون غیرنظامیان، به‌ویژه جوانان و خانواده‌ها، در حافظه ملی ایران ثبت و پیگیری خواهد شد. در جنگ‌های مدرن، معرفی هویت قربانیان غیرنظامی به ابزاری قدرتمند برای افشای ماهیت متجاوز و تقویت همبستگی ملی تبدیل می‌شود.

در شرایطی که پس از «جنگ ۱۲ روزه» و پاسخ‌های موشکی ایران، تحلیل‌های جهانی بیشتر بر دستاوردهای نظامی و بازدارندگی متمرکز بودند، این اقدام رسانه‌ای با تمرکز بر چهره‌های مردمی و غیرنظامی، عمق پیوند ملت با پدیده مقاومت را یادآوری می‌کند.

شهید نیلوفر قلعه‌وند، دیگر تنها یک مربی پیلاتس نیست؛ او تبدیل به سفیر خاموش روایت درد و مظلومیت ملت ایران در برابر تجاوز شده است. او نمادی است که نشان می‌دهد، در دفاع از خاک و کیان، زن و مرد، پیر و جوان، و با هر نوع سلیقه و سبک زندگی، بخشی از جبهه دفاع مقدس هستند.

انتشار تصویر شهید قلعه‌وند با پوششی که شاید با تعریف رسمی و سخت‌گیرانه «حجاب کامل» فاصله دارد، در رسانه رسمی دفتر رهبر انقلاب، پیام مهمی را در میانه جنجال‌های اخیر مخابره می‌کند. این اقدام، در تقابل کامل با ادعاهای مطرح‌شده در فایل‌های صوتی محرمانه ادعایی است که این روزها در فضای مجازی دست‌به‌دست می‌شود.

آن فایل‌ها، که صحت و اعتبارشان به طور رسمی تأیید یا تکذیب نشده است، مدعی وجود «دستور قاطع و سخت‌گیرانه» از سوی عالی‌ترین مقام کشور برای برخورد با مسئله پوشش بودند. اما این اقدام رسانه‌ای، عملاً در حال شکستن این دوقطبی و فرستادن این پیام است که امنیت ملی و دفاع از خاک، مرزهای ایدئولوژیک و ظاهری را درمی‌نوردد.

این تناقض، ابعاد جنگ شناختی را پیچیده‌تر می‌کند. رسانه رسمی با برجسته کردن شهید قلعه‌وند، نشان می‌دهد که در قاموس «دفاع مقدس» اخیر، تفکیک «خودی» و «غیرخودی» بر اساس پوشش بی‌معناست. البته لازم به ذکر است که رهبر انقلاب همواره بر اصل رعایت حجاب شرعی تأکید داشته‌اند، اما در عین حال بارها متذکر شده‌اند که اجرای این فریضه باید با روش‌های اقناعی و فرهنگی و با پرهیز از تندروی و اجبار باشد. این انتخاب رسانه‌ای، در راستای همین سیاست کلان، بر انسجام ملی تمرکز دارد و نشان می‌دهد که همه ملت ایران، از جمله زنان با سبک‌های مختلف زندگی، در معرض تهدید و قربانی تروریسم بوده‌اند و مورد احترام ملی قرار دارند.

هدف این رویکرد، در درجه اول تقویت انسجام ملی و جلوگیری از تقسیم جامعه به بهانه مسائل فرهنگی (مانند حجاب) است، به‌ویژه در شرایط پس از درگیری نظامی که نیاز به همدلی بیش از هر زمان دیگری احساس می‌شود. این انتخاب، به‌طور ضمنی، اعتبار روایت‌های سخت‌گیرانه و محرمانه‌ای که سعی در ایجاد شکاف دارند را به چالش می‌کشد.