تعیین خروجی ها با تنوع ورودی ها با هدف دستیابی به حداکثر حداکثرها/ ترامپ، تسلیم تهران را می خواهد

گروه بین الملل - مصطفی مطهری نوشت: اجلاس شرم الشیخ بدون حضور ایران با میزبانی مصر و با مدیریت دونالد ترامپ رییس جمهوری ایالات متحده آمریکا برگزار شد. آنچه در شرم الشیخ قابل توجه بود دیپلماسی یک نفره دونالد ترامپ و لحن صبحت های تحقیر آمیز وی خطاب به روسای جمهور برخی کشورهای شرکت کننده و بی توجهی آن به برخی دیگر از شرکت کنندگان و نحوه مواجهه او با برخی دیگر، که جلوه ای از آنتروپیک دیپلماسی را به نمایش گذاشت.

به گزارش بولتن نیوز، اما نکته جالب در قالب سفر ترامپ به خاورمیانه و حضور وی در سرزمین های اشغالی و اجلاس شرم الشیخ، اشارات گاه و بیگاه او در خلال سخنانش در کنست و شرم الشیخ به ایران و حل مسئله ایران بود.

واقعیت امر این است که ترامپ با کلیدواژه صلح با تهران، عملا تهران تهدید کرد و نشان داد که گذرگاه صلح را با نمایه تسلیم تهران به نشانه رفته است. این بدان معناست که ترامپ تلاش دارد با تعیین شروطی چون پیوستن تهران به پیمان آبراهام و یا به رسمیت شناختن  تا آویو، نبرد با تهران را علاوه بر حوزه اقتصادی و سیاسی به عرصه هویتی ارزشی بکشاند. بنحویکه با بازگشایی فاز جدید فشار بر تهران سعی در ایرانیزه کردن نبرد با تهران را دارد. به واقع با روش تهران درصدد ارائه یک ضد روش می باشد. به عبارت بهتر چالش آفرینی کنونی ترامپ علیه تهران علاوه بر تهدید، با هدف تحقیر و تغییر ایدئوژیک از یکسو و اعتبارزدایی از تهران در سطح منطقه ای از سوی دیگر دنبال می گردد. این موضوع از منظر ترامپ اسماً با نام مذاکره و صلح و رسماً با رمز فشار از طریق زور انجام خواهد گرفت که در مواردی چون موضوع غزه و ... و ارائه راه حل و طرح درباره آنها به متغیر قدرت و اعمال فشار و زور بطور مستقیم و غیر مستقیم اشاره کرده و تکرار شده است.

خلاصه اینکه زورآزمایی ترامپ با تهران اکنون وارد فاز تازه ای شده و عملا درصدد طراحی سناریوهای مختلف از طریق سوژه یابی های متنوع و متغیر در بازه زمانی های طبقه بندی شده، هدف گذاری شده می باشد. این بدان معناست که سایه جنگ دیگر تنها در ابعاد نظامی یا سیاسی و یا اقتصادی نیست و در هر زمان و هر لحظه ای شکل و رنگ و لعاب دیگری بخود می گیرد که زنگ هشداری برای تهران به شمار می آید. چرا که آنچه ترامپ در زمین تهران بازی می کند دیگر به توپ و زمین محدود نمی شود بلکه شامل موارد کلان تری از بازی ست. در بیان روشن تر ترامپ با روش مذکور و ارائه گام به گام مولفه های فشار و تهدید، راهبرد بن بست در تصمیم گیری را برای تهران طراحی کرده و در نظر دارد و فاز به فاز به سمت هدف نهایی گام برمی‌دارد که موفقیت یا عدم موفقیت آن بستگی به موارد متعددی چون کنش و واکنش تهران، سختی یا انعطاف تهران از یکسو و واشنگتن از سوی دیگر، دوری یا نزدیکی در حصولیت اهداف و ... دارد.