آیا این آغاز موجی از خشونت‌های پنهان است؟
گروه بین الملل: ساعت ۲ بامداد، ۴ اکتبر، در خیابان آرام تی‌فورد اَوِنوِیِ پِیس‌هِیوِن، شرق ساسکس، دو سایه نقاب‌دار از تاریکی بیرون می‌جهند. یکی از آن‌ها قوطی بنزین را در دست دارد، دیگری فندک را. ورودی مسجد الرحمن، که تنها پناهگاهی برای حدود ۲۰۰ خانواده مسلمان در این شهر ساحلی کوچک است، به سرعت شعله‌ور می‌شود. صدای انفجار، ماشین پارک‌شده در نزدیکی را به کام آتش می‌کشد، و دود غلیظی آسمان را می‌پوشاند. داخل مسجد، دو نفر – یک نگهبان شبانه و یک نمازگزار دیروقت – در وحشت به دیوارها می‌چسبند. معجزه‌وار، هر دو بدون آسیب جانی نجات پیدا می‌کنند. اما مسجد، این بنا که با دستان خیریه محلی در سال ۲۰۱۸ ساخته شد، حالا زخمی عمیق بر تن دارد: دیوارهای سوخته، درهای ذوب‌شده، و بویی که ماه‌ها طول می‌کشد تا از بین برود.
به گزارش بولتن نیوز،پلیس ساسکس این حمله را "جرم نفرت" اعلام کرده و تصاویر CCTV دو مظنون – مردانی با لباس‌های تیره و نقاب‌های بالاکلَوا – را منتشر کرده است. "این یک عمل عمدی و وحشتناک است که جامعه ما را به لرزه درآورده"، سربازرس جِی کُلِر، مسئول تحقیقات، در بیانیه‌ای گفت. اما در حالی که پلیس فراخوان عمومی برای شناسایی مظنونان داده، سؤال اینجاست: چرا این رویداد، که می‌توانست فاجعه‌ای انسانی رقم بزند، در رسانه‌های اصلی بریتانیا به حاشیه رانده شده؟ یک گزارش کوچک در صفحه محلی روزنامه‌های کثیرالانتشار، در مقابل غوغای رسانه‌ای بر سر حملات ضداسلامی یا دستگیری فعالان محیط زیستی مثل گرتا تونبرگ – که همراه اولین کشتی حمایت از غزه به اسرائیل رسیده بود، اخیراً به جرم اعتراض مسالمت‌آمیز در لندن توسط صهیونیست‌ها بازداشت شد.
"مسجد آتش می‌زنن در ساسکس: کسی تکان نمی‌خورد، اما گرتا زندانی می‌شه"، این توییت‌های پراکنده در شبکه‌های اجتماعی، خلاصه‌ای تلخ از نابرابری رسانه‌ای است که جامعه مسلمان بریتانیا با آن دست و پنجه نرم می‌کند.
ریشه‌های شعله: از تنش‌های جهانی تا خیابان‌های محلی
این حمله، تنها یک نقطه تاریک در نقشه رو به گسترش جرایم نفرت در بریتانیاست. طبق آمار پلیس ملی، از زمان آغاز درگیری‌های خاورمیانه در اکتبر ۲۰۲۳، گزارش‌های جرایم ضد مسلمانان بیش از ۳۰۰ درصد افزایش یافته – از graffitiهای توهین‌آمیز روی دیوارهای مساجد تا حملات فیزیکی به زنان با حجاب. الجزیره گزارش می‌دهد که این موج، همزمان با اعتراضات ضد پناهجویان و مسلمانان در شهرهای مختلف بریتانیا، شدت گرفته است. در ساسکس، جایی که پِیس‌هِیوِن با جمعیت ۱۲ هزار نفری‌اش بیشتر به عنوان مقصدی آرام برای بازنشستگان شناخته می‌شود، این حمله مثل بمب ساعتی عمل کرده.
عبدالرحمن ال‌حسینی، یکی از بنیان‌گذاران مسجد الرحمن، در مصاحبه با بی‌بی‌سی، این رویداد را "ترسناک و شوکه‌کننده" توصیف کرد. "ما اینجا برای عبادت می‌آییم، نه برای جنگ. این مسجد با پول مردم محلی ساخته شد – حتی غیرمسلمان‌ها کمک کردند. حالا، بچه‌ها می‌پرسن: 'عمو، آیا دوباره می‌تونیم بیایم نماز؟'" ال‌حسینی، که خودش از مهاجران سوری است، به یاد می‌آورد چگونه مسجد در دوران کووید-۱۹ غذای رایگان به همه همسایه‌ها توزیع می‌کرد. حالا، درهایش قفل شده، و نمازهای جمعه به پارکینگ موقت منتقل شده‌اند.
کریس وارد، نماینده مجلس از حزب کارگر برای شهر همسایه لِوِس، که خود در توییتری واکنش نشان داد، تأکید کرد: "این که هیچ آسیبی به افراد نرسید، صرفاً شانس خالص است. این حمله هدفمند بود و نمی‌توانیم اجازه دهیم نفرت ریشه بدواند." وارد، که سابقه‌ای در حمایت از حقوق اقلیت‌ها دارد، به سی‌بی‌اس نیوز گفت که پلیس محلی با واحدهای ضدتروریسم همکاری می‌کند تا پیوندهای احتمالی با گروه‌های راست افراطی را بررسی کند. اما منتقدان می‌گویند این بررسی‌ها دیرهنگام است: در حالی که حمله به کنیسه منچستر در ۳۰ سپتامبر – که منجر به کشته شدن دو نفر و تیراندازی تصادفی به یک قربانی توسط پلیس شد – تیتر اول رسانه‌ها را اشغال کرد، آتش‌سوزی مسجد پِیس‌هِیوِن به یک پاراگراف در انتهای صفحات محلی محدود ماند.
نابرابری رسانه‌ای: غوغا برای یک طرف، سکوت برای دیگری
این نابرابری، همان چیزی است که کاربران شبکه‌های اجتماعی مثل "Amini2" در پیام‌هایشان برجسته کرده‌اند: "مسجد آتش زده می‌شود فقط یک جای کوچک در روزنامه‌های کثیرالانتشار، اما کنیسه پلیس مسلح افراد را می‌کشد به نام ضدیت با اسلام، غوغا بپا می‌شود." این انتقاد، بازتابی از گزارشی است که نیویورک تایمز در ۵ اکتبر منتشر کرد: در بحبوحه تنش‌های پس از حمله منچستر، که پلیس آن را "تروریستی" طبقه‌بندی کرد، جرایم ضد مسلمانان اغلب به عنوان "حوادث محلی" کوچک‌سازی می‌شوند.
در توییتر (X)، هشتگ #PeacehavenMosqueFire در عرض ۴۸ ساعت بیش از ۱۵ هزار بار استفاده شده، اما بیشتر پست‌ها از سوی فعالان مسلمان و چپ‌گرایان است. یک پست پربازدید از حساب @MuslimCouncilUK می‌گوید: "وقتی مسجدی آتش می‌گیرد، آیا این تروریسم است یا فقط 'ناراحتی محلی'؟" در مقابل، پست‌های راست‌گرا، مثل آن‌هایی از حساب‌های مرتبط با Reform UK، بر "امنیت کلی" تمرکز دارند بدون اشاره مستقیم به قربانیان مسلمان. این شکاف، الگویی تکراری است: طبق گزارش Tell MAMA (سازمان نظارت بر جرایم ضد مسلمانان)، ۷۵ درصد حملات ضد مسلمانان در ۲۰۲۴-۲۰۲۵ گزارش نشده باقی مانده‌اند، چون قربانیان احساس می‌کنند صدای‌شان شنیده نمی‌شود.
واکنش جامعه و فراخوان برای عدالت
در پِیس‌هِیوِن، جامعه محلی دست به کار شده. شورای شهر جلسه اضطراری برگزار کرد و قول داد ۵۰ هزار پوند برای بازسازی مسجد اختصاص دهد. همسایه‌های غیرمسلمان، از جمله یک گروه از بازنشستگان، با پلاکاردهایی با نوشته "ما با شما هستیم" جلوی مسجد جمع شدند. اما ال‌حسینی هشدار می‌دهد: "این فقط یک مسجد نیست؛ این حمله به همه ماست. اگر امروز ما را هدف بگیرند، فردا نوبت دیگران است."
پلیس ساسکس، که تصاویر مظنونان را با جزئیات – از جمله لباس‌های ورزشی و کیف پشتی – منتشر کرده، از شاهدان می‌خواهد تماس بگیرند. سربازرس کلر قول داد: "ما این را رها نمی‌کنیم. عدالت در راه است." اما در بریتانیای ۲۰۲۵، جایی که اعتراضات ضد صهیونیستی در ترافالگار اسکوئر هر یکشنبه با باتوم و دستبند پلیس روبرو می‌شود، و ویلچرنشین‌های مسن حامی فلسطین – که اغلب بالای ۶۰ سال سن دارند – به عنوان "تهدید" سرکوب می‌شوند، این قول‌ها کافی به نظر نمی‌رسد.
این آتش‌سوزی، بیش از یک رویداد محلی است؛ نمادی از شکاف‌های عمیق‌تر در جامعه بریتانیا. در حالی که شعله‌ها خاموش شده‌اند، سؤال باقی می‌ماند: آیا بریتانیا آماده است تا با ریشه‌های نفرت روبرو شود، یا این فقط مقدمه‌ای بر موج بزرگ‌تری از خشونت‌های فراموش‌شده خواهد بود؟ جامعه مسلمان ساسکس منتظر پاسخی است – نه فقط از پلیس، بلکه از رسانه‌ها، سیاستمداران، و همه ما.
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
