اصلاح طلبان و بیان خاطرات هسته ای

بولتن نیوز-اصلاح طلبان که طی سال های گذشته به دلیل ارتکاب اشتباهات متعدد بخش عظیمی از بدنه اجتماعی خود را از دست داده اند، این روزها تلاش دارند که بار دیگر با به اجرا درآوردن پروژه های مظلوم نمایانه، اندکی از این ریزش را ترمیم نمایند.

در همین راستا در هفته های گذشته خبر انتشار کتابی جدید از حسن روحانی دبیر سابق شورای عالی امنیت ملی پیرامون خاطرات هسته ای خود نظر بسیاری را به خود جلب نمود. بنا بر شواهد حسن روحانی بدون اخذ مجوزهای لازم از نهاد هماهنگ کننده ایران در خصوص مواضع هسته ای به صورت یک طرفه به مسئله هسته ای ایران پرداخته و کتابی تحت عنوان "امنیت ملی و دیپلماسی هسته ای" منتشر ساخته است که با انتقادات فراوانی همراه بود. وی با برخورد گزینشی، هزینه از رهبری برای مسائل و افراد مرتبط با او، عدم نقل رویدادها به صورت کامل، از قلم انداختن نکاتی پیرامون بیانیه تهران و ... نتوانسته است نگاهی اثربخش و منصفانه از قضیه هسته ای ارائه کند.

 در ادامه همین پروژه بود که سید حسین موسویان نیز دست به انتشار کتاب خود حول محور مسائل هسته ای ایران با عنوان « بحران اتمی ایران: یک خاطره » زد.

به گزارش بولتن نیوز این کتاب شرح جزئیات ایران از مبارزات دیپلماتیک بین ایران و جامعه بین المللی است که از سال  2002 آغاز می شود.

موسویان در این کتاب جریان بازداشت خود را در سال 2007 به اتهام جاسوسی بازگو می کند و علاوه بر این  وزن اثرات احتمالی حمله نظامی، اقدامات مخفیانه، تحریم ها، و تعاملات دیپلماتیک، همراه با توانایی های بالقوه آنها برای حل و فصل بحران هسته ای این کشور را مورد ارزیابی و تجزیه و تحلیل قرار می دهد.

موسویان در این کتاب گزینه های فعلی غرب را برای مقابله با ایران مورد تجزیه و تحلیل قرار داده و مشخص می کند که یک توافق هسته ای مناسب باید شامل چه مواردی باشد تا برای هر دو طرف - غرب و تهران- مورد قبول و پذیرش قرار گیرد.

او فضا را در ایران  برای رسیدن به یک توافق هسته ای روز به روز مثبت تر می بیند و معتقد است که حمله نظامی به ایران، در عین حال که بسیار بعید به نظر می رسد ، برای کل منطقه فاجعه بار خواهد بود .

وی در این کتاب گفته است که مهم نیست که چه کسی بر این کشور حکومت می کند و یا در مسند کار است - جمهوری اسلامی یا سلطنت، حال که روحانیون بر مسند کارند و حکومت جمهوری اسلامی است. چه رئیس جمهور فردی معتدل و میانه رو  مانند رفسنجانی باشد و یا اصلاح طلب  همچون خاتمى و یا رادیکال یا محافظه کار مانند احمدی نژاد، فرقی نمی کند. در نظام جمهوری اسلامی ایران این یک خط قرمز وجود دارد:  بمب هسته ای خیر، اما فن آوری هسته ای آری.

نویسنده این کتاب که به مناسبت انتشار کتاب حدید خود به مصاحبه با خبرنگار واشنگتن دی سی پرداخته در است با این سوال خبرنگار مواجه شد که : به نظر می رسد که طی چند هفته گذشته، لحن کلی مذاکرات با غرب مثبت تر شده است. آیا به نظر شما این استنباط صحیح است؟ آیا شما هم اینطور فکر می کنید؟

و در پاسخ اذعان داشت:

«قطعا فضای بسیار مثبت تری به چشم می خورد و این تنها منحصر به غرب نیست. بلکه در افکار عمومی ایرانان نیز مشاهده می شود و امروز سیاستمداران ایرانی نیز بسیار خوش بینانه تر به قضییه نگاه می کنند.

اکنون1+5 قبول کرده تا در داخل چهارچوب پیمان منع گسترش سلاح های هسته ای راه حل مناسبی بیابد. پیش از این اما، آنها همیشه از ایران می خواستند تا الزاماتی فراتر از این پیمان را بپذیرد ، یعنی غنی سازی را بطور کامل متوقف کند.

امروز آنها به اصل " معامله به مثل" اذعان کرده اند. این همان چیزی است که ما از سال 2003 همواره به آنها می گفته ایم. که اگر می خواهید به یک راه حل آبرمندانه برسید لازمه اش این است که ما نیزدر مقابل چیزی به دست آوریم. اگر ما یک قدم به جلو برداریم،شما نیز باید یک قدم بردارید و به سمت ما بیائید.

آنها آمادۀ این برخورد نبودند. همیشه به ما می گفتند که "شما باید همۀ قدم ها را بردارید" اما سرانجام ، با برنامه گام به گام به توافق رسیدند. در همین کتاب نیز توضیح داده ام که تمام طرح ها و پیشنهاداتی که ما از سال 2003 ارائه داده ایم بر پایۀ همین سیاست گام به گام بوده است. اما 1+5 و EU3 (آلمان ، فرانسه و بریتانیا )در رویکرد رفته رفته از هم جدا شدند. ایران همواره به دنبال بسته گسترده ای بوده که قدم به قدم اجرا شود. به دلیل اینکه ایرانی ها همیشه به دنبال وضعیت نهائی هستند ، و می خواهند بازی نهائی را ببینند...»

این مطالب در حالی از سخنگوی سابق تیم مذاکره کننده ایران مطرح می شود که در آن زمان بیشترین امتیازات از سوی جمهوری اسلامی ایران به طرف غربی داده شد و این در حالی بود که عملا فعالیت های هسته ای ایران رو به تعطیلی گذاشته و کار به پلمپ نیروگاه نطنز کشیده شده بود.

شایان ذکر است که کتاب موسویان شامل سرفصل های ذیل می باشد:

1. منشا و توسعه برنامه هسته ای ایران

2. بحران اول

3. از تهران تا پاریس

4. از موافقتنامه پاریس تا انتخابات سال 2005 ریاست جمهوری

5. دوره لاریجانی

6. به شورای امنیت

7. بازگشت به شورای امنیت و وضعیت داخلی جدید

8. ایران تنها: دوره جلیلی

9. دخالت ایالات متحده

10. تشدید بحران

11. نتیجه گیری