قهرمانی گوارای وجودتان

گروه ورزشی: تیم ملی کشتی آزاد ایران برای ششمین بار و یک شب پیش از پایان مسابقات و مقتدرانه قهرمان رقابت‌های جهانی شد. قهرمانی بی حرف و حدیث که در حضور همه قهرمانان بزرگ کشتی جهان و عنوان‌داران المپیک ۲۰۲۴ برگزار شد و کسی نمی‌تواند بر علیه آن داستان‌سرایی کند که تیم‌ها ضعیف بودند و قهرمانان حضور نداشتند. حتی اگر عملکرد تیم روسیه هم در جدول امتیازی لحاظ می‌شد، باز هم قهرمانان ایران با کسب دو مدال طلا، دو نقره و سه برنز و یک رتبه پنجمی به قهرمانی دست می‌یافتند. عملکردی کم‌نظیر با کسب هفت مدال که اگر اشتباهاتی مانند فینال آذرپیرا رخ نمی‌داد، درخشندگی این مدال‌ها بیشتر هم می‌شد.

به گزارش بولتن نیوز، کسب این قهرمانی نتیجه زحماتی است که از مدیریت درخشان علیرضا دبیر تا عملکرد فنی کم نقص کادرفنی در این دوره علی‌الخصوص در خصوص آنالیز و طراحی کشتی و البته زحمات جان‌فرسای کشتی‌گیران را شامل می‌شود. علیرضا دبیر علی‌رغم همه تخریب‌ها، وظیفه خود در فراهم کردن بهترین شرایط تمرینی، اعم از امکانات اقامتی، بدنسازی و تغذیه حرفه‌ای و همچنین پشتیبانی مالی همه‌جانبه و اعزام‌های تدارکاتی به رقابت‌های مختلف را به بهترین نحو ممکن انجام داد تا دیگر دغدغه‌ای برای کشتی‌گیران جز کسب موفقیت و قهرمانی باقی نماند.

اما نباید چشم بر زحمات ثمربخش پژمان درستکار و دستیاران او بست و از آنها تقدیر نکرد. به واقع امسال نسبت به ادوار گذشته که درستکار سکان هدایت تیم ملی را بر عهده داشت، شاهد عملکرد به مراتب بهتری از او و تیمش در خصوص آماده‌سازی بدنی، فنی و تاکتیکی کشتی‌گیران بودیم. این پیشرفت را علی‌الخصوص در حوزه آنالیز و مبارزه با رقبای مستقیم و قدرتمند می‌توان مشاهده کرد. برای نمونه پیروزی درخشان رحمان عموزاد بر کیوکای ژاپنی و آذرپیرا مقابل تاج‌الدینوف بحرینی روسی‌الاصل گواهی بر همین نکته هستند. تاکتیک‌پذیری و نظم کشتی‌گیران ما و عمل به دستورات و برنامه‌های کادرفنی نیز جزئی دیگر از فرآیند کسب موفقیت تاریخی کشتی آزاد ایران است.

اما در کنار همه این موارد باید نکاتی را به علیرضا دبیر و کادرفنی گوشزد کرد تا برای سال‌های آینده نیز این روند مثبت ادامه داشته باشد. نکته اول این‌که دبیر باید به فکر تیم‌های رده سنی باشد و به عملکرد ضعیف نوجوانان و جوانان کشتی ایران در رقابت‌های جهانی به صورتی  جدی ورود کند. نکته دوم، اما توصیه‌ای است به پژمان درستکار و کادر او که برای المپیک و اوزان المپیکی از همین فردا برنامه داشته باشند. برای مثال ادامه حضور محمد نخودی در وزن ۷۹ کیلو و پس از پنج سال دیگر چندان منطقی به نظر نمی‌رسد و باید او را به وزن المپیکی ۸۶ کیلو هدایت کرد تا برای برای سال ۲۰۲۸ رقابتی جدی در این وزن داشته باشیم. همین وضع برای دو وزن ۵۷ و ۷۴ کیلو هم وجود دارد و باید برای المپیک لس‌آنجلس برنامه بلندمدتی تدارک دید.