نخست سوراخ های مَشک را ببندید و سپس مَشک را پُر کنید

گروه اقتصادی: محمدباقر تاج الدین - شنیده ها حاکی از این است که برای بحران کم آبی کلان شهری چون تهران قرار است برای مثال از طالقان آب بیاورند یا برای سایر کلان شهرها از مناطق اطراف تا این بحران را مثلا مدیریت کنند! 

مانند روز روشن است که این طرح هم چونان بسیاری از طرح های مشابه پیشین با شکست کامل روبرو خواهد شد. پرسش می کنید چرا؟ در پاسخ می گویم که این مَشک آبی که قرار است در آن آب ریخته شود دارای صدها سوراخ است که ضرورت دارد برای این سوراخ ها فکری اساسی بشود و آن گاه آب در آن ریخته شود. برای مثال کولرهای آبی ای که تکنولوژی آن مربوط به دهه های پیشین است و به گفتۀ  کارشناسان صدها لیتر آب در روز مصرف که چه عرض شود بلکه بهتر است بگوییم هدر می دهد  آن هم آب شیرین را چرا باید  از طالقان آب را بیاورند تهران؟ هنگامی که هنوز نمی توانند فاضلاب را تصفیه کنند و آب تصفیه شده را برای مصارف شست و شو استفاده کنند چه ضرورتی به  آوردن آب از اطراف به تهران است؟*

*🔷هنگامی که هنوز شبکه های آب رسانی تهران و بسیاری از شهرهای کشور پوسیده و قدیمی بوده و سبب هدر رفت بخش مهمی از آب شیرین می شود چرا باید در چنین شبکه ای معیوب  آب را به جریان انداخت  که دوباره به فاضلاب تبدیل شود؟ هنگامی که نتوانستند همانند بسیاری از کشورهای جهان شبکۀ آب رسانی دوگانۀ آب آشامیدنی و آب شست و شو ایجاد کنند آوردن آب به تهران از مناطق دیگر چه توجیهی دارد؟ کدام عقل سلیمی می پذیرد  که آب شیرین و ارزشمند را با هزینه های گزاف به تهران بیاورند و آن گاه در چشم برهم زدنی بدل به فاضلاب شود و در حقیقت رو به تباهی و نابودی برود؟ آب شیرین را بیاورند که در استخرها و کارواش ها و کارگاه ها و کارخانجات صنعتی و  تولیدی  بدل به فاضلاب شود؟ این جاست که باید گفت اول ای جان دفع شرّ موش کن/ وان گهان در جمع گندم کوش کن.  نخست بروید و برای این همه هدر رفت آب در کلان شهرها فکری بنیادین کنید و سپس آب را به حلقوم این شهرها سرازیر کنید.*

ضمن این که آوردن آب سایر مناطق به تهران نه تنها سبب وارد آوردن انواع خسارت ها به آن مناطق است بلکه ضربات زیست محیطی جبران ناپذیری نیز وارد خواهد آورد که در نهایت کل فلات ایران را در معرض خطر جدی قرار خواهد داد! آوردن آب به تهران و کلان شهرها از مناطق اطراف اعم از روستاها و شهرهای کوچک در واقع  ستم به آن مناطق هم تلقی می شود چرا که حقابۀ مناطق مورد اشاره نیز مورد تهدید جدی قرار می گیرد. ضمن این  که چنین اقداماتی باقی ماندۀ جمعیت ساکن در آن روستاها و شهرها را نیز ناگزیر به مهاجرت به تهران و سایر کلان شهرها می کند و این خود باز بر مشکلات موجود می افزاید و گرفتار چرخه ای معیوب می شویم.*