ترامپ؛ کسی که آمریکا اول را فدای اسرائیل و ناتو کرد

به گزارش بولتن نیوز - مجید سجادی پناه نوشت: دونالد ترامپ با شعار پرطمطراق «آمریکا را دوباره بزرگ کنیم» وارد میدان شد. او گفت که می‌خواهد صدای مردم عادی باشد؛ کسانی که زیر فشار مالی، جنگ‌های بی‌پایان، و تصمیمات نخبگان واشنگتن له شده‌اند. اما حالا با این اتفاقات اخیر ، باید پرسید: آیا او واقعاً برای مردم آمریکا می جنگد یا در واقع، به بازیچه‌ای در دست همان قدرت‌هایی تبدیل شده است  که وانمود می‌کرد که با آن‌ها مخالف است؟

تاکر کارلسون، روزنامه‌نگار سرشناس و از حامیان سابق ترامپ، اکنون منتقد سرسخت اوست. کارلسون به‌روشنی می‌گوید ترامپ نه‌تنها به وعده‌های خود وفادار نماند، بلکه به اصول اولیه وفاداری ملی نیز پشت کرد. یکی از سوال‌های جدی او این است: چطور ممکن است یک آمریکایی در ارتش اسرائیل یا اوکراین بجنگد و همچنان شهروند وفادار آمریکا باقی بماند؟ این فقط یک موضوع حقوقی نیست؛ بلکه بحران هویتی است که باید ملت آمریکا درباره آن به‌طور جدی تأمل کند.

ترامپ قول داده بود که از هزینه‌کردن منابع آمریکا برای جنگ‌های خارجی دست بکشد، که تمرکز دولت را به درون کشور بازگرداند، و برای مردم آمریکا بجنگد، نه برای بیگانگان. اما آنچه در عمل رخ داد، خلاف این وعده‌ها بود. میلیاردها دلار از پول مالیات‌دهندگان به سوی اوکراین و اسرائیل روانه شد؛ در حالی که مردم آمریکا با بدهی‌های سنگین، تورم، و بحران مسکن دست و پنجه نرم می‌کنند.

اگر «آمریکا اول» واقعاً هدف ترامپ بود، پس چرا گران‌ترین عملیات هوایی تاریخ ایالات متحده نه برای دفاع از آمریکا، بلکه به سود اسرائیل اجرا شد؟ چرا ۱۲۵ جنگنده و ۷۵ موشک بالستیک از یک زیردریایی، صرف یک حمله نمایشی برای منافع تل‌آویو شد؟ چه کسی این تصمیم را گرفت و با چه توجیهی؟ آیا این هزینه‌کرد عظیم نظامی واقعاً ارتباطی با امنیت مردم آمریکا داشت؟

علاوه بر آن، چرا ترامپ با وعده ارسال سلاح‌های دوربرد به اروپا، جنگ با روسیه را تشدید کرد؟ مگر نه اینکه او وعده داده بود آمریکا را از درگیری‌های بی‌پایان دور نگه دارد؟ چگونه می‌توان از یک‌سو دم از صلح زد و از سوی دیگر به جنگ‌افروزی در شرق اروپا و آسیا دامن زد، در حالی که بحران اقتصادی در داخل کشور رو به وخامت است؟

ترامپ همچنین مدعی بود که با نخبگان سیاسی و لابی‌های قدرتمند واشنگتن مقابله خواهد کرد. اما در واقعیت، او به همان ساختارهایی پیوست که وانمود می‌کرد با آن‌ها دشمن است. او نتوانست با مجتمع نظامی–صنعتی مقابله کند، نتوانست لابی‌های تسلیحاتی را مهار کند، و نتوانست از نفوذ پرقدرت طرفداران جنگ بکاهد. 

و شاید مهم‌تر از همه، سکوت سنگین او در برابر موضوع "وفاداری دوگانه" بود. وقتی صدها آمریکایی در ارتش‌های خارجی، به‌ویژه ارتش اسرائیل، مشغول خدمت هستند، چرا ترامپ چیزی نمی گوید؟ مگر نه اینکه «آمریکا اول» یعنی اول مردم خودمان، اول وفاداری به خاک خودمان؟ پس چرا او حتی جرأت نکرد این سؤال ساده را مطرح کند که: آیا می‌توان هم‌زمان به دو پرچم وفادار بود؟

تاکر کارلسون معتقد است ترامپ یک فرصت تاریخی را از دست داد. او به‌جای آنکه واقعا با مافیا درون آمریکا بجنگد، نقش بازی کرد. او شعار داد، اما اقدام نکرد. ادعا کرد که علیه واشنگتن است، اما خود بخشی از آن شد. در پایان، «آمریکا اول» او، فقط یک تاکتیک تبلیغاتی بود؛ بی‌ریشه، بی‌محتوا، و بی‌نتیجه.

اکنون زمان آن رسیده است که این پرسش‌ها را با صدای بلند در افکار عمومی آمریکا مطرح کنیم. اگر قرار است این کشور دوباره روی پای خود بایستد، باید رهبری داشته باشد که نه‌فقط حرف بزند، بلکه در برابر لابی‌ها، منافع بیگانه و وفاداری‌های دوگانه بایستد.

و ایکاش...

ای‌کاش دکتر مسعود پزشکیان، در آن گفت‌وگوی تاریخی با تاکر کارلسون، این پرسش‌ها را بی‌پروا بر زبان می‌آورد. چه‌بسا پژواک حقیقت، آنگاه که از دهان یک سیاستمدار مستقل و غیربومی برخیزد، رسا‌تر در گوش ملت آمریکا طنین اندازد؛ شاید وجدان به‌خواب‌رفته‌شان را بیدار می‌کرد، و پرده از واقعیتی برمی‌داشت که رسانه‌هایشان سال‌ها بر آن خاک پاشیده‌اند.