بزرگ‌ترین پیروزی، ادامه‌ دادن است

گروه اجتماعی: از کج فهمی‌هایم یکی هم این بود که فکر می‌کردم همه جنگ‌ها برد و باخت دارد، که اگر نبرم لابد باخته‌ام. فکر می‌کردم که همه تقلا‌ها یا شکست می‌خورد یا پیروز می‌شود. در همه مسیر‌ها یا به مقصد می‌رسم یا نمی‌رسم. گرفتار یک مشت دوگانه بودم. دوگانه‌هایی که بیشتر وقت‌ها رخ نمی‌دهد.

به گزارش بولتن نیوزطول کشید تا بفهمم جهان، جهان کشمکش‌ها است. جهانی که کار ما طناب کشی دائمی است. طنابی که دست‌هایمان را زخم می‌کند و این ایرادی ندارد تا وقتی ما به جهان تاریکی مطلق، به سوی دیگر نور و روشنی کشیده نشده‌‌‌ایم. 

از جایی که من به جهان نگاه می‌کنم خیلی‌ها شکست خوردند، خیلی ها وا دادند، خیلی‌ها بریدند چون باورشان شده بود که اگر پیروز نشوند لاجرم شکست خورده‌اند. شکست خوردند چون نمی‌دانستند اصل ماجرا وا ندادن است. اصل ماجرا نبریدن است. اصل ماجرا ادامه دادن است. 

پس در چنین جهانی است که شکست نخوردن، دوام آوردن، ادامه دادن دستاورد بزرگی است، جهانی که در آن به ندرت برد و باخت رخ می‌دهد. جهان نبردهایی که تمام عمر ادامه دارد.

امیر علی بنی اسدی

ــــــــــ

> Une de mes incompréhensions était de croire que toutes les guerres avaient un gagnant et un perdant, que si je ne gagnais pas, c’est forcément que j’avais perdu. Je pensais que chaque effort finissait soit en échec, soit en succès. Que sur chaque chemin, j’arrivais à destination… ou pas. J’étais prisonnier de ces dichotomies — qui, la plupart du temps, n’arrivent pas.

> Il m’a fallu du temps pour comprendre que le monde est fait de luttes permanentes. Que notre rôle dans ce monde est une interminable épreuve de tir à la corde. Une corde qui blesse nos mains — et ce n’est pas grave, tant que nous ne sommes pas tirés dans l’obscurité absolue, loin de la lumière.

> De là où je vois le monde, beaucoup ont échoué, beaucoup ont abandonné, beaucoup ont cédé, car ils croyaient que ne pas gagner équivalait à perdre. Ils ont échoué parce qu’ils ne savaient pas que l’essentiel est de ne pas lâcher prise. L’essentiel est de ne pas céder. L’essentiel est de continuer.

> C’est dans un tel monde que ne pas échouer, tenir bon, continuer, sont des réussites majeures. Un monde où le triomphe et la défaite arrivent rarement. Un monde de batailles qui durent toute une vie.

Amir ali bani Sadi

ــــــــــ

> One of my misconceptions was thinking that every war had winners and losers—that if I didn’t win, I must have lost. I thought every struggle would end in either failure or victory. That every path would lead to its destination—or not. I was trapped in a bunch of binaries. Binaries that, more often than not, never actually happen.

> It took time for me to realize that the world is made of constant tug-of-war. A world where our job is to keep pulling at the rope endlessly. A rope that wounds our hands—and that’s okay, as long as we’re not dragged into utter darkness, away from the other side where light still exists.

> From where I see the world, many gave up, many surrendered, many broke—because they had come to believe that if they didn’t win, they had inevitably failed. They lost because they didn’t know that the real game is in not giving up. The real victory is in not breaking. The essence is in continuing.

> So in a world like this, not failing, holding on, and moving forward are huge achievements. A world where victory and defeat are rare. A world of lifelong battles.
Mair ali bani asadi