نقدی صریح بر عملکرد عراقچی و تیم مذاکراتی ایران؛ چطور فریب ویتکاف دام بزرگی شد برای دفن فرصت‌های هسته‌ای جمهوری اسلامی؟

گروه سیاسی: در بحبوحه نبرد سیاسی و حقوقی جمهوری اسلامی ایران برای تثبیت حقوق هسته‌ای مشروع خود، دستگاه دیپلماسی کشور با رهبری چهره‌هایی چون سید عباس عراقچی، نه‌تنها موفق به استفاده از اهرم‌های دیپلماتیک و حمایت کشور‌های غیرمتعهد نشد، بلکه در دام مذاکرات فرسایشی و پر ابهام آمریکایی‌ها – به‌ویژه شخصی چون ویتکاف – گرفتار آمد؛ دامنی که نه از سر غفلت، بلکه گویی با چشمانی بسته در آن قدم نهاده شد.

به گزارش بولتن نیوز، پنج دور مذاکره، نامه‌نگاری‌های توخالی ترامپ، وعده‌های تکراری طرف آمریکایی و بازی‌های حقوقی تیم ویتکاف، هیچ‌کدام نتوانست تیم مذاکره‌کننده را از خواب سنگین خود بیدار کند. این خواب عمیق، با حرکاتی شبیه به شخصیت‌های کارتونی «یوگی و دوستان»، جایی برای درک ترفندهای پیچیده حقوقی و سیاسی نگذاشت.

در حالی که مسئولین دیپلماسی ما سرگرم خواندن کتاب «قدرت مذاکره» و شب‌نشینی‌های بی‌فایده در رستوران‌های دمشق و بیروت بودند، اسراییل منتظر تصویب یک قطعنامه بود؛ یک بهانه رسمی برای تداوم ترور نخبگان علمی ایران. آژانس با ۱۹ رأی مخالف برنامه هسته‌ای ایران، آن بهانه را به دست داد. و باز هم، عراقچی و تیمش، بی‌آنکه حتی یک ائتلاف موثر دیپلماتیک با کشورهای دوست شکل دهند، صحنه را واگذار کردند.

آیا وقت آن نرسیده که به‌جای ژست‌های رسانه‌ای، سفرهای پر خرج و تحلیل‌های اتوکشیده، پاسخگوی هزینه‌های جبران‌ناپذیر این دیپلماسی منفعل و ساده‌انگارانه باشید؟ چگونه است که پس از دهه‌ها روابط رسمی، وزارت خارجه حتی نتوانست ۱۱ کشور را برای یک رأی ممتنع قانع کند؟ چگونه است که با این همه سابقه مذاکراتی، هنوز از ترفندهای نخ‌نمای حقوقی و بی‌عملی آمریکا غافل می‌مانید؟

کافی است مردم از شما نپرسند که دستاورد حضور شما در سوریه و لبنان چه بود؟ آیا غیر از «شاورما» خوردن و لبخندهای بی‌جا چیزی عاید این ملت شد؟ سرداران شهید، دانشمندان ترور شده، فرصت‌های بربادرفته... همه قربانیان این خواب خرگوشی هستند که از ویتکاف و تیمش، یک استاد سیاست ساخت و از دستگاه دیپلماسی ما، دانشجویانی ساکت و مطیع.

وقت بیدار شدن است؛ اما شاید خیلی دیر.