شکست دیپلماسی در شورای حکام؛ بی‌عملی وزارت خارجه فرصتی قابل تبدیل را به تهدید بدل کرد

گروه بین الملل: قطعنامه ضد ایرانی در شورای حکام با ۱۹ رأی و کسب حد نصاب دو سوم آرا تصویب شد؛ این در حالی است که ایران با اندکی تحرک دیپلماتیک می‌توانست از تصویب آن جلوگیری کند. بی‌توجهی به ظرفیت کشورهای همسو، ضعف در لابی‌گری و بی‌برنامگی دستگاه دیپلماسی، اصلی‌ترین عوامل این شکست آشکار عنوان می‌شوند.

به گزارش بولتن نیوز ،در جلسه اخیر شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، قطعنامه‌ای علیه ایران با ۱۹ رأی موافق به تصویب رسید؛ دقیقاً به همان میزان که برای تصویب نیاز بود. این در حالی است که شورای حکام با ۳۵ عضو، طبق اساسنامه برای تصویب قطعنامه‌ها نیازمند دو سوم آرای حاضران است. بدین‌ترتیب، تنها با جلب حمایت یا تغییر موضع چند کشور ممتنع، ایران می‌توانست مانع این اقدام شود.

کشورهایی چون چین، روسیه و بورکینافاسو با قطعنامه مخالفت کردند، و کشورهایی نظیر هند، پاکستان، مصر، اندونزی، الجزایر، عربستان سعودی، برزیل، پاراگوئه و تایلند رأی ممتنع دادند. این کشورها یا روابط دوستانه یا حداقل غیرخصمانه‌ای با ایران دارند، و بسیاری از آن‌ها در مواضع کلان جهانی با سیاست‌های یک‌جانبه‌گرایانه غرب مخالف‌اند.

با این حال، ایران نتوانست حتی حداقلی از تلاش برای جذب این آرا را سامان دهد. به‌وضوح، دیپلماسی کشور یا در خواب است، یا از درک موقعیت‌ها عاجز مانده است. کارشناسان، این ناکامی را ناشی از فقدان راهبرد، نبود هماهنگی، و عملکرد نازل وزارت امور خارجه در تعاملات چندجانبه می‌دانند.

تیم دیپلماسی فعلی که با شعار تجربه و شناخت از فضای بین‌المللی روی کار آمده، حتی نتوانست از ظرفیت کشورهای آمریکای لاتین مانند برزیل و پاراگوئه نیز بهره ببرد. این در حالی است که با اندکی رایزنی و دیپلماسی هدفمند، می‌شد نتیجه را تغییر داد.

این قطعنامه که توسط آمریکا و چند کشور اروپایی هدایت شد، در نبود هرگونه اقدام مؤثر از سوی ایران، با حداقل تفاوت ممکن به تصویب رسید. به بیان روشن‌تر، ایران این قطعنامه را نه به‌دلیل فشار حداکثری غرب، بلکه به‌خاطر ناتوانی حداقلی خود در مدیریت صحنه بین‌المللی باخت.

این شکست، بار دیگر زنگ خطر را برای ساختار سیاست خارجی ایران به صدا درآورده و ضرورت یک بازنگری عمیق، فوری و بدون تعارف را یادآور می‌شود. وقتی هر رأی در شورای حکام می‌تواند به قیمت تحریم‌های جدید یا انزوای بیشتر تمام شود، بی‌عملی برابر با عقب‌نشینی است.