به گزارش بولتن نیوز، صلاح الدین خدیو در بخشی از یادداشت خود نوشت:اردوغان نبرد چالدران را نماد اتحاد ترکها، کردها و عربها دانست؛ همزمان با دعوت باییک به اتحاد تاریخی کردها و ترکها.
باییک یادآور شد کردها و ترکها پیش از 1924 متحد بودند؛ هرچند سخنان او و اردوغان مستقیماً مرتبط نیست، اما بیانگر فضای مصالحهاند.
پیامهای اردوغان و پ.ک.ک حاکی از توافقی پنهاناند: ترک ادعای خودمختاری در برابر مشارکت دموکراتیک کردها و اصلاحات سیاسی.
ابهام در روند صلح، نگرانی اپوزیسیون را برانگیخته که این روند را تهدیدی برای جمهوریت و سکولاریسم میدانند. منتقدان میگویند انحلال پ.ک.ک و اشاره به عثمانی، بنیان لائیک جمهوری را تضعیف میکند و با گفتمان اسلامی اردوغان همراستاست.
گمانهزنی درباره توافقی پنهانی میان ترکیه و کردهای سوریه مطرح است؛ در واقع حذف قندیل در برابر پذیرش خودمختاری قامیشلو.
پرسش اصلی این است: پ.ک.ک در برابر چه امتیازی سلاح میگذارد؟ اردوغان بر ثبات قانون اساسی و زبان رسمی تأکید دارد.
اگر قانون اساسی برای قدرت تغییرپذیر است، چرا برای صلح نباشد؟ باییک روند را الگویی جهانی برای آزادی ملتها معرفی میکند.
پارادایم ملت دموکراتیک پ.ک.ک مشابه چندفرهنگیگری غربی است؛ تأکید بر حقوق شهروندی بدون مرزهای سرزمینی، همچنین پ.ک.ک این الگو را با پوستهای چپگرا ارائه میدهد و فضای دینی و انعطافپذیر اردوغان را بستری مناسب برای اجرای آن میبیند.
پذیرش رسمی دو ملت در قانون اساسی بعید است، اما تکرار اتحادهای تاریخی مانند چالدران ممکن است. اردوغان از نمادهای تاریخی چون ملازگرد و قسطنطنیه برای بازتعریف ملت استفاده میکند و آن را بنیان فکری خود میسازد.
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com