وقتی سکان رها شد، کشتی غرق شد/نوروزِ لاکچری وزیر راه در کیش

گروه اجتماعی: در روزهایی که کشور با مشکلات گسترده در حوزه حمل‌ونقل، بنادر، جاده‌ها و زیرساخت‌های لجستیکی مواجه است، انتشار خبری مبنی بر سفر تفریحی نوروزی فرزانه صادق مالواجرد، وزیر راه و شهرسازی، به جزیره کیش با همراهی برخی از اطرافیان، افکار عمومی را شوکه کرده است. این سفر درست در ایامی صورت گرفت که وزارت راه یکی از حساس‌ترین دوره‌های کاری خود را سپری می‌کرد و بخش‌های مختلف حمل‌ونقل کشور، از جاده‌ای تا ریلی و دریایی، به مدیریت و حضور مستمر نیاز داشتند.

به گزارش بولتن نیوز،یکی از نماینده‌های مجلس، به‌درستی این سفر را "غیرقابل قبول" و "با پول بیت‌المال" دانسته است. چرا که این اقدام، تنها یک بی‌تدبیری فردی نیست، بلکه نمادی از یک رویکرد نگران‌کننده در مدیریت عمومی کشور است؛ رویکردی که در آن، منافع شخصی، رفاه مسئولان و بی‌اعتنایی به هشدارهای کارشناسان، جایگزین مسئولیت‌پذیری، پاسخگویی و مدیریت بحران شده‌اند.

نکته قابل تأمل آن‌جاست که تنها چند روز پس از این سفر، فاجعه‌ای در بندر شهید رجایی رخ داد؛ حادثه‌ای که نه‌تنها آسیب اقتصادی بزرگی به کشور وارد کرد، بلکه بار دیگر نشان داد که هشدارهای مکرر درباره ایمنی و مدیریت بنادر کشور، توسط متولیان امر نادیده گرفته شده‌اند.

بندر شهید رجایی، به‌عنوان مهم‌ترین بندر تجاری کشور، سال‌هاست که در معرض تهدیدات مختلف قرار دارد؛ از ضعف در نظارت بر ورود و خروج کالا گرفته تا نبود زیرساخت‌های مناسب برای کنترل حوادث احتمالی. رسانه‌ها و کارشناسان بارها در این‌باره هشدار داده بودند، اما ظاهراً گوش شنوایی در سطوح بالای مدیریتی وجود نداشته است.

سوالی که اکنون در افکار عمومی مطرح می‌شود این است: آیا وزیر راه برای مدیریت در روزهای آرام و بی‌دغدغه به این سمت منصوب شده است؟ اگر حضور وی در بحرانی‌ترین روزهای کاری وزارتخانه ضرورتی ندارد، پس چه زمانی باید در میدان حاضر باشد؟ آیا نمی‌توانست بخشی از نوروز را در کنار کارشناسان، مدیران استانی و نیروهای عملیاتی بگذراند و حضوری فعال در بازدیدهای میدانی داشته باشد؟

مسئولیت‌پذیری از مهم‌ترین ویژگی‌هایی است که یک وزیر باید داشته باشد. تعطیلات، تفریح و استراحت حق هر فردی است، اما زمانی که در رأس یکی از حساس‌ترین وزارتخانه‌های کشور قرار دارید، اولویت‌ها تغییر می‌کنند. حضور در صحنه، پیگیری مشکلات مردم و مدیریت بحران، نه یک انتخاب، بلکه وظیفه است.

مسئله نگران‌کننده‌تر، استفاده از منابع عمومی برای این سفر است. افکار عمومی به‌درستی حساسیت ویژه‌ای نسبت به نحوه مصرف بیت‌المال دارد. اگر واقعاً این سفر با منابع دولتی انجام شده باشد، باید نهادهای نظارتی به‌سرعت ورود کنند و موضوع را بررسی کنند. شفاف‌سازی درباره منابع مالی این سفر، یک آزمون مهم برای وزیر راه و دولت خواهد بود.

ماجرا فراتر از یک سفر تفریحی است. این حادثه، نشان‌دهنده گسست عمیق میان مسئولان و نیازهای واقعی کشور است. کشور ما در برهه‌ای حساس از نظر اقتصادی، سیاسی و اجتماعی قرار دارد. هر گام نابجا و هر بی‌توجهی به اولویت‌های مردم، هزینه‌ای سنگین بر پیکره اعتماد عمومی وارد می‌کند.

اگر چنین رفتارهایی بدون پاسخ و شفاف‌سازی باقی بماند، اعتماد عمومی به مسئولان بیش از پیش آسیب خواهد دید. بازسازی این اعتماد، شاید سخت‌ترین وظیفه‌ای باشد که دولت‌ها در دوران پس از بحران‌ها باید انجام دهند.