باید برای مدیریت دولت گریست یا برای عدالتی که گم شده است؟

گروه اجتماعی: یکی از آفت های ساختاری که گریبانگیر حاکمیت شده است، دولت و عملکرد سوال برانگیز آن در حوزه های مختلف اجتماعی – اقتصادی و مدیریتی است. در واقع مردم و جامعه آنقدر با تعدد پرسش در ذیل عملکرد دولت روبرو هستند که هرکدام از آنها می توانند سوژه ای تحلیلی جهت به چالش کشیدن دولت و نحوه مدیریت آن باشد.

به گزارش بولتن نیوز، با این حال یکی از مواردی که در این باره جای بحث و بررسی دارد خبری ست که پیرامون بهزیستی منتشر شده است. بر اساس این خبر که در صفحه توئیتری«کمپین معلولان» منتشر شده عیدی «مددجویان بهزیستی» با تاخیر یک ماهه واریز شده است. اما نکته جالب در این باره علاوه بر تأخیر یک ماهه در پرداخت آن، میزان عدد و رقمی ست که واریز شده است. بطوریکه بر مبنای این خبر عیدی ناچیز مددجویان بهزیستی به میزان نصف مستمری یک ماه این افراد و با احتساب بُعد خانوار(تک نفره ۲۷۳، دو نفره ۳۹۰، سه نفره ۵۴۶، چهار نفره ۷۰۲ و پنج نفره ۸۵۸ هزار تومان)، واریز شده است. ‏

از این رو علیرغم ایرادات وارده بر این اتفاق در صورت صحت این خبر باید چند نکته مهم را مورد کنکاش و پرسش قرار داد. اول اینکه معیار سنجش و ملاک مدیران مربوطه جهت واریز ناچیز عیدی معلولان چه بوده است؟ آیا از این میزان وازیری ناچیز می توان به عنوان عیدی نام برد؟ دوم اینکه، اگر با نام عیدی واریز شده است چرا تاریخ پرداخت آن با یک ماه تأخیر است؟ چه فرقی میان معلولان با دیگر پرسنل نهادها و ارگان ها وجود دارد که زمان واریز عیدی آنها باید یک ماه پس از آغاز سال جدید باشد؟ آیا نهاد و ارگان دیگری در این باره وجود دارد که سرنوشت مشابهی با معلولان در این باره داشته و وازیری عیدی شان با یک ماه تأخیر صورت گرفته باشد؟ سوم اینکه، برای تنویر افکار عمومی بهتر است مدیران مربوطه(جناب میرکاظمی معاون سابق ریاست جمهوری و دیگر آقایان)در این باره، شفاف سازی(به جای توجیه) کنند و با انتشار اسناد مربوطه در این باره، ابهامات را برطرف کنند. در واقع اگر کسی در این باره صادق باشد و دست به شفاف سازی بزند ماهیت شاخص های ظالمانه مدیریتی و تفاوت در ارزشگذاری ها برای همه مشخص خواهد شد. آن وقت خواهیم فهمید که باور جمعی گروهی اقلیت از مدیران و مسئولان با سمت های عالی و فرمایشی عزیز کرده هستند و اکثریت مردم به مانند جامعه معلولان از یاد رفتگان سبک فشل مدیریتی به حساب می آیند، باوری صدق و صادق است.

واقعیت امر این است که نمی توان در این باره ساکت بود و دهان بست؛ چرا که سکوت و انفعال خیانت به انقلاب و مردم است. اینکه گروهی نامدیر به میزانی برای سنجش های عمومی از عملکرد نظام تبدیل شده اند دردیست که درمان آن فریاد زدن بر سر آنهاست. اگر تأخیر پیش آمده را کنار بگذاریم و از آن اغماض کنیم و با حسابی ساده و بدون تشریفات این اعداد و ارقام برای مددجویان بهزیستی را با احتساب تورم در جامعه و وضعیت سخت معیشتی جمع و تفریق بزنیم خواهیم فهمید که اینگونه اقدامات نه تنها توهین است بلکه به نوعی دهن کجی به تمام معیارها و ارزش هایی که با نام دین، عدالت، مکتب، انقلاب و انسانیت و اخلاق می شناسیم.

خلاصه کلام اینکه مطالبه پاسخ در این باره یک مطالبه عمومی ست و نباید براحتی و به سادگی از کنار آن گذشت و آن را نادیده گرفت. بنابراین در صورت لزوم اگر آقایان صلاح دیدند!! و خود را موظف به پاسخ یافتند لطفا به پرسش های مطرح شده در این باره پاسخ بدهند تا ضد و نقیض های عملکردشان لااقل برای خودشان روشن گردد.