دوبیتی های فاطمیه

مگر ز اهل مدینه چه دیدی ای مادر
که دل ز زندگی خود بریدی ای مادر
چرا نماز شبت را نشسته میخوانی
چرا به فصل جوانی خمیدی ای مادر
***
میان خانه در آن شب ولی خدا
بداد غسل و کفن کرد قامت زهرا
به گریه گفت ای جان من به قربانت
شوم فدای تو و ناله ی یتیمانت
 

***
نخلی که شکسته ثمرش را نزنید
مرغی که زمین خورد پرش را نزنید
دیدید اگر که دست مردی بسته
دیگر در خانه همسرش را نزنید
حاج غلامرضا سازگار
***
مي روم زينب تو و جان حسين
كربلا و يوم الاحزان حسين
گرچه من در قتلگه آيم ولي
جاي من كن بوسه باران حسين
 

***
مي سوخت به كنج بستر و تب مي كرد
بيدار مرا زخواب هرشب مي كرد
يكبار نشد به من بگويد دردش
او درد دل خويش به زينب مي كرد

***
ديدار بقيع ز آرزويم نرود
من فاطميم ز خلق وخويم نرود
عمريست غلام در گه زهرايم
يا رب مددي كه آبرويم نرود
 

***
يا فاطمه از اشك ترا مي خواهيم
بيمار تو هستيم و دوا مي خواهيم
هر كس پي حاجتي رود بر در دوست
ما از تو برات كربلا مي خواهيم
سروده ي حبيب الله موحد

***

من با که گویم این که بهارم خزان شده
ماهم به خاک تیره غربت نهان شده
بانوی بی نشان که به هرسو نشان زاوست
رفت از برم به قامت همچون کمان شده

باشگاه خبرنگاران