تذکر آیت الله مکارم شیرازی به احمدی نژاد

حضرت آیت‌الله مکارم شیرازی گفتند: یکی از مسئولان کشور جمله عجیبی درباره مکتب ایرانی گفته است که جناب فردوسی مکتب پیامبر(ص) را نجات داد. این چقدر ظلم است به علمایی که از صدر اول تا امروز،‌ در راستای حفظ مکتب اسلام و تشیع مشکلات و ناملایمت‌های زیادی را به جان خریدند.
به گزارش مشرق به نقل از مرکز خبر حوزه، معظم له امروز در درس خارج فقه خود در مسجد اعظم قم، با اشاره به سخن یکی از مسئولان، مبنی بر این که اسلام توسط بنی امیه و بنی عباس خراب شده بود، و فردوسی آمد و مکتب پیامبر(ص) را نجات داد، اظهار داشتند: این سخن، ظلم بزرگی است، به علمایی که از ابتدا تا امروز، به دنبال حفظ مکتب اسلام و تشیع بوده هستند.

ایشان افزودند: یعنی شیخ طوسی، سید مرتضی، سید رضی، شهید اول و شهید ثانی و... حضرت امام (ره) ، که سال‌ها زندان و تبعید را تحمل کرده و خونشان نیز در این راه ریخته شده است،‌اسلام را نجات نداده‌اند و فردوسی آن را نجات داده است.

این مرجع تقلید، با بیان این که خود فردوسی نیز چنین عبارتی را تکذیب می‌کند، اظهار داشتند: فردوسی گفته است که «بسی رنج بردم بدین سال سی//عجم زنده کردم بدین پارسی»؛ خود می‌گوید که با تلاش‌های زیادی که در این سی سال متحمل شده‌ام، زبان فارسی را زنده کرده‌ام. بنابراین، این که گفته می‌شود، فردوسی مکتب پیامبر اسلام(ص) را نجات داده است،‌ بی انصافی است.

ایشان با بیان این که مشخص نیست این‌ها چه هدفی دارند، خاطرنشان کردند: برخی می‌گویند که هدف از مطرح کردن این حرف‌ها، این است که با روحانیت مبارزه کنند و نقش آن را کم‌رنگ نمایند،‌ همچنین گفته می‌شود که هدفشان قرار دادن مکتب ایرانی در برابر نظام جمهوری اسلامی ایران است تا ما را از سایر کشورهای اسلامی جدا سازند.

حضرت آيت‌الله مکارم شیرازی خاطرنشان کردند: در شرایطی که با بیداری اسلامی، ارتباط ما با کشورهای اسلامی بیشتر و قوی‌تر می‌شود؛ باید دقت بیشتری داشته باشیم. خوب است که افراد، مراقب سخنانشان باشند و بدانند که این سخن آنان، چه آثار شومی درپی دارد.

سنت‌های حوزه را حفظ کنیم

ایشان با اشاره به تعطیلات در توصیه به اساتید حوزه گفتند: حوزه، امانتی الهی در دست ماست که همگی در برابر آن مسئولیم؛ ما وظیفه داریم که سنت‌های حوزه را حفظ کنیم و از ورود بدعت‌ها در آن جلوگیری نماییم.

حضرت آیت‌الله مکارم شیرازی، در بخش دیگری از سخنان خود، با اشاره به روایتی از امام معصوم (ع) درباره راضی بودن به رضای الهی اظهار داشتند: گاهی انسان‌ها تلاش زیادی می‌کنند و گناهی نیز مرتکب نمی‌شوند، ولی با مشکلاتی در زندگی خود مواجه می‌شوند، در این میان، انسان مؤمن، کسی است که به رضای الهی راضی باشد.

ایشان با بیان این‌که اگر انسان رضای الهی را در زندگی خود نداشته باشد، دچار افسردگی و ناشکری می‌شود، اذعان کردند: اگر انسان به تقدیر الهی راضی شد، روح او نیز آرام می‌شود، در نتیجه می‌تواند به زندگی خود، با آرامش ادامه دهد؛ چنین فردی به مقام رضای الهی رسیده است، بنابراین، از سوی خداوند نیز مأجور می‌باشد.

معظم‌له با بیان این که خداوند، بر اساس مصلحت و ظرفیت‌هایی که در انسان‌ها وجود دارد،‌به او نعمت می‌دهد، تصریح کردند: انسان باید بداند که خداوند طبیبی حکیم است و برای انسان‌های مختلف، داروهای گوناگونی نیز قرار می‌دهد.