تسلیم شوید تا نقشه‌شان خنثی شود!

گروه سیاسی: محسن رنانی جایی تأیید کرد که دولت‌های غربی عقب‌ماندگی ایران را می‌خواهند اما بی‌درنگ تقصیر را گردن نظام انداخت چون در ریلی رفت که آنها گذاشتند. یعنی آنها بدِ ما را می‌خواهند ولی اگر ما کنار بیاییم و عقب بنشینیم (حتی بیشتر از برجام) آنها می‌گویند: آه! نقشه‌مان شکست خورد، حالا مجبوریم بگذاریم پیشرفت کنند.

به گزارش بولتن نیوز، اگر مقاومت کنیم همان کاری را انجام دادیم که آنها می‌خواهند، پس کنار بیاییم و تسلیم شویم تا کاری را انجام بدهیم که آنها نمی‌خواهند؟!

حتی وقتی ناچار می‌شوند به اراده غربی‌ها در جلوگیری از قدرت گرفتن ایران اذعان کنند باز تقصیر را به داخل می‌آورند که شما ستیز کردید والا نقشه آنها جواب نمی‌داد! شیطانی وجود دارد که می‌خواهد توسعه پیدا نکنیم اما راه خنثی کردنش کنار گذاشتن مقاومت (به قول خودشان ستیز) و تعامل با همان شیطانِ بدخواه است.

این وارونگی و مقصرتراشی با همه تناقض و مسخرگی‌اش منشأیی ندارد جز همان ستیز، منتها ستیزی که از کینه‌های داخلی می‌آید. با خصومت‌های اتوکشیده زمینه کمترین همدلی را از بین می‌برند و حاضر نیستند مقصر اصلی در کُند و متوقف شدن توسعه را غرب بدانند. اگر چنین کنند دیگر ضدتوسعه خواندن نظام خریدار نخواهد داشت.

رنانی بسیار مدعی ادب است اما با منطق وارونه و خصومت پنهان بدترین توهین‌ها را به شعور مخاطب می‌کند. پاسخ امثال او فقط با منطق سرراست و صریح ممکن است. اگر دولت که دانشگاه را اداره می‌کند و‌ حقوق او را می‌دهد شرط بگذارد که از این پس فقط با نام «محسنِ خاک بر سر» می‌تواند تدریس کند ستیز خواهد کرد یا تعامل؟

حرف زدن از تعامل زیبا است و در دانشگاه و رسانه مشتری جذب می‌کند اما با چه کسی باید تعامل کرد؟ با بوش؟ در دوره خاتمی حتی با بوش تعامل کردند اما پاسخ را با گذاشتن ایران در محور شرارت داد. اوباما وحشی‌ترین تحریم‌های تاریخ را علیه‌مان وضع کرد و بعد از عقب‌نشینی «تقریبا هیچ» کف دست‌مان گذاشت، می‌ماند ترامپ و پمپئو!

تعامل‌های هاشمی و خاتمی و روحانی (که رنانی آنها را ترجیح می‌دهد) هیچ کدام انگلیس را وادار نکرد تا بدهی چند صد میلیون دلاری‌اش را بپردازد، فقط گرو گرفتن جاسوس جواب داد. زبان‌بازانِ ستیزه‌جوی وطنی احتمالا بتوانند مودبانه با اسرائیل هم کنار بیایند اما فقط کاریکاتوری از ستیز با داخل و تعامل با توحش می‌سازند.

نظام پر از عیب است و تقصیر بسیاری از ناکارآمدی‌ها را بر عهده دارد اما مروری بر آمار شهرنشینی و گسترش دانشگاه‌ها و اشتغال زنان و مصرف سوخت و غذا و دارو نشان می‌دهد ادعای ضدتوسعه بودنش چه دروغ وقیحانه‌ای است. تحریم‌های اوباما همزمان که یک دهه ایران را زمینگیر کرد به بازار دمکرات‌دوستان داخلی و امثال رنانی گرما داد.

بعد از انقلاب اسلامی غرب یک راه برای ما باقی گذاشت و آن اینکه به عنوان «ایرانِ خاک بر سر» ادامه حیات بدهیم. نوسان در روابط رخ داده اما خارج از عملیاتی که ماهیگیر با قلابش انجام می‌دهد نبوده. هر سیاستی که انتخاب کردیم برنامه اصلی که تضعیف و ویرانی است را کنار نگذاشته‌اند، قرار هم نیست کنار بگذارند. تعامل کنیم یا مقاومت؟