کمک هزینه عائله‌مندی تأمین اجتماعی مشمول معافیت مالیات حقوق نیست

به گزارش بولتن نیوز، به موجب رای شماره ۳۰۴۴-۳۰؍۴ مورخ ۲۴ تیر سال ۱۳۷۱، کمک هزینه عائله‌‎مندی و اولاد مشمولان قانون مدیریت، از مالیات معاف است و امور حقوقی شرکت ملی نفت ایران طی نامه شماره ح ۲۹۱۲ مورخ ۱۶ آبان سال ۷۱ هم درخواست کرده که این معافیت به کمک هزینه عائله‌مندی کارگران مشمول مواد ۸۶ و ۸۷ قانون تأمین اجتماعی تعمیم و تسری یابد.

سازمان امور مالیاتی این موضوع را قابل تسری نمی‌داند. شاکی که خود سازمان امور مالیاتی است، استدلال کرده که با عنایت به تفاوت‌های بارز بین احکام ماده ۹ قانون نظام هماهنگ پرداخت کارکنان دولت و مواد ۸۶ و ۸۷ قانون تامین اجتماعی، کمک عائله‌مندی موضوع ماده ۸۶ قانون تامین اجتماعی مشمول معافیت مالیات بردرآمد حقوق موضوع فصل سوم باب سوم قانون مالیات‌های مستقیم نمی‌شود. بر همین اساس سازمان امور مالیاتی خواستار ابطال نامه‌ای شده که مشمولان تامین اجتماعی را هم معاف از مالیات می‌سازد.

هیأت تخصصی مالیاتی، بانکی دیوان عدالت اداری در پاسخ به شکایت سازمان امور مالیاتی، با تاکید بر اینکه نص قانون در خصوص شمولیت مالیات در مورد ماده ۸۶ قانون تامین اجتماعی وجود ندارد، و «از طرفی مفاد آرای صادره از هیأت عمومی دیوان عدالت اداری در تبیین موارد رفاهی و انگیزشی که مشمول معافیت مالیات حقوق می‌باشد اجنبی از شمول بر مانحن فیه می‌باشد» و همچنین در زمره موارد مندرج در ماده ۹۱ قانون مالیات‌های مستقیم نیز نبوده و حکم عام مندرج در مواد ۸۲ و ۸۳ از قانون یاد شده به جهت مستمر بودن پرداخت آن، نیز دلالت بر شمول مالیات حقوق بر آن دارد، معافیت ماده ۸۶ از مالیات را رد کرد.
رأی هیأت تخصصی مالیاتی، بانکی دیوان عدالت اداری

با عنایت به اینکه آنچه در آرای صادره از هیأت عمومی دیوان عدالت اداری در قالب دادنامه‌های شماره ۷۳ مورخه ۲۷؍۱؍۱۳۹۸ و شماره ۱۹۵۷- ۱۹۵۶ مورخه ۱۶؍۱؍۱۴۰۰ در خصوص بحث معافیت از مالیات حقوق مدنظر قرار گرفته است این بوده که اقلامی که به عنوان رفاهیات توسط مراجع دولتی و غیردولتی به پرسنل و حقوق بگیران پرداخت می‌شود، از شمول مالیات بر حقوق خارج بوده و مشمول مالیات می‌شود و مصادیقی از آنها تحت عنوان هزینه های مهد کودک، یارانه غذا، ایاب و ذهاب، بن کالا و … مورد ذکر واقع شده است و محدود نمودن آنها به این مصادیق و حذف… در بخشنامه سازمان امور مالیاتی نیز ابطال گردید و از طرفی متعارف بودن این اقلام رفاهی در رویه صادره از هیأت عمومی دیوان مد نظر واقع شده است، در عین حال در مصوبه مورد شکایت (رأی اکثریت هیأت عمومی شورای عالی مالیاتی به شماره ۱۷۹۵؍۴؍۳۰ مورخه ۶؍۲؍۱۳۷۲) به درستی بیان شده است کمک هزینه عائله‌مندی موضوع ماده ۸۶ قانون تأمین اجتماعی مصوبه ۱۳۵۴ از زمره موارد مشمول معافیت مالیات حقوق خارج است چون نصّ قانون در خصوص آن وجود ندارد و از طرفی مفاد آرای صادره از هیأت عمومی دیوان عدالت اداری در تبیین موارد رفاهی و انگیزشی که مشمول معافیت مالیات حقوق است اجنبی از شمول بر مانحن فیه است و در زمره موارد مندرج در ماده ۹۱ قانون مالیات‌های مستقیم نیز نبوده و حکم عام مندرج در مواد ۸۲ و ۸۳ از قانون یاد شده به جهت مستمر بودن پرداخت آن، نیز دلالت بر شمول مالیات حقوق بر آن دارد، فلذا به استناد بند ب ماده ۸۴ از قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری به جهت مغایر نبودن مصوبه مورد شکایت با قوانین و مقررات رأی به رد شکایت صادر می نماید. رأی صادره ظرف بیست روز پس از صدور قابل اعتراض از سوی ریاست محترم دیوان یا ده نفر از قضات گرانقدر دیوان عدالت اداری است.