در باب غصب و آروغ روشنفکری/ پروژه، پروژه اسرائیلی خوب و بد است

گروه سیاسی: م.ح. معصومی از پژوهشگران کشورمان در یادداشت پیش رو به نقد و بررسی مصاحبه ی انصاف نیوز با یک روزنامه نگار و فعال حقوق بشر ایرانی تبار شهروند اسرائیل، پرداخته و آورده است: از دید من یهودی خوب و بد داریم اما اسرائیلی خوب و بد نداریم. خاک دزد خوب نداریم. غاصب خوب نداریم. غصب خوب نداریم. غصب، غصب است! چه در ایران چه در فلسطین و چه در...

به گزارش بولتن نیوز، متن این یادداشت به شرح زیر است:

امروز یکی از رسانه های کشور مصاحبه ای را با یک یهودی ایرانی مقیم فلسطین ترتیب داده با عنوان «اسرائیل از نگاه یک اسرائیلی» کاری به بار حقوقی واژه «اسرائیل» و «اسرائیلی» ندارم. بازی و مفهوم هر دو روشن است. به قول عرب ها شاید بتوان آن را جس‌النبض عادی سازی روابط و سنجش میزان حساسیت حاکمیت نسبت به ترویج این مفهوم دانست که اخیرا هم در کتاب ها و تولیدات داخلی در حال گسترش و توسعه است. موضوع من این ها نیست. موضوع، وایرال شدن و چهره شدن زن یهودی ایرانی است که در چند ماه اخیر برخی از رسانه ها و چهره های داخلی «مواضع او علیه رژیم اسرائیل و در حمایت از فلسطینیان» را به کرات پوشش داده اند. «خانم مژگان نوی: روزنامه‌نگار، مترجم و فعال حقوق بشر ایرانی‌تبار شهروند اسرائیل»

سوال اصلی این است که این «روزنامه‌نگار، مترجم و فعال حقوق بشر» اگر ایرانی است، چندصدکیلومتر دورتر از کشورش در خاک فلسطین چه می کند؟! مشکلش با اسرائیل بر سر اصل مشروعیتش است یا بر سر انتقادهایی از جنس برخی از گروه های چپ صرفا بر عملکرد این رژیم؟!

آن چیزی که عیار صداقت نوی را مشخص می کند نه ادعاها و گفته های وی که نسبت وی با یک رژیم خاک دزد است. آیا او یهودی است یا اسرائیلی! اولی انتساب دینی است و دومی تعلق به جامعه ای برساخته، غاصب و نسل کش!

پروژه، پروژه اسرائیلی خوب و بد است. با هدف زمینه‌سازی ذهنی و روانی برای پذیرش اصل غصب و دزدی! بزرگ‌ترین عملیات خاک دزدی و غصب تاریخ در عصر جدید! پذیرش و تقنین زشت‌ترین و هولناک‌ترین خرق حقوق بین‌المللی عصر حاضر! لذا خبرنگار در همان ابتدا می‌گوید: «شهروند اسرائیلی داریم تا اسرائیلی» یعنی شهروندی اسرائیلی ضرورتاً به معنی اسرائیلی بودن و هم‌رأی بودن با این رژیم نیست. مثل آن که به درستی بگویید ایرانی بودن به معنی هواداری از جمهوری اسلامی نیست. به همین ظرافت و رندی! برای همین است که خبرنگار رند از نوی به‌عنوان «یک شهروند اسرائیلی» یاد می کند و نه اسرائیلی! بماند که باز دم خروس در تیتر بیرون زده و از او به عنوان اسرائیلی یاد شده است. این یعنی پذیرش اصالت و حقانیت مشروعیت این رژیم و نهایتا نقد سیاست های حکومت های آن! مانند دیگر کشورها که طبیعی ساخت هستند؛ بر پایه یک جمعیت بومی و نه برساخته بر پایه یک جمعیت مهاجر غاصب طردکننده!

نوی در این مصاحبه و نوشته هایش در فضای مجازی، حرف های زیادی زده است که حتی برای حزب‌اللهی ترین قشر مخاطب در ایران هم هیجان‌آور است: محکومیت مکرر دولت متبوعش و تعریف و تمجیدهای مکرر از ایران! ولی می دانید دم خروس از کجا بیرون میزند؟! از همین یک سطر صحبت هایش:

«الان اسرائیل واقعیتی است که وجود دارد و مردم فلسطینی و هویت قومی‌شان هم واقعیتی است که وجود دارد. اینکه فلسطینیان یا کسانی دیگر وجود اسرائیل را انکار کنند یا اسرائیل وجود فلسطینیان و موجودیت قومی‌شان را انکار کند، ما را به هیچ‌جایی نمی‌رساند... بچه‌هایی که در اسرائیل به دنیا آمده‌اند یا شوهر من که اینجا بدنیا آمده است باید برگردند؛ چنین چیزی واقع‌بینانه نیست.»

می دانید چیست؟! از دید من یهودی خوب و بد داریم اما اسرائیلی خوب و بد نداریم. خاک دزد خوب نداریم. غاصب خوب نداریم. غصب خوب نداریم. غصب، غصب است! چه در ایران چه در فلسطین و چه در... (من که داستان برخی مصادره‌ها را می‌دانم در هیچ جای مصادره ای نماز نمی‌خوانم. مالکیت، یکی از مقدس‌ترین و مبنایی‌ترین اصول انسانی و الهی است که زخم زدن بر آن، بنیان جامعه را برمی‌اندازد.)

می دانم که ما در این سال ها بیشتر درگیر مشکلات معیشتی و اقتصادی بوده ایم و شاید همین، جذابیت منطق حضور منطقه ای و از جمله مساله فلسطین را برای برخی یا حتی بسیاری از مردم و نخبگان کاهش داده باشد. من اما تقریبا دو سال پیش از این، در توئیتی اهمیت مساله فلسطین و تهدید برآمده از برساختن رژیم اسرائیل را اینطور نوشتم:

‏می پرسند دلیل خصومتت با رژیم اسرائیل چیست؟! ایدئولوژیک؟! می گویم که بدانجا نمی‌رسد! از مبدأ حقوقی و عقلی! اگر زمین دزدی و غصب خاک و دولت-ملت سازی بر آن باب شد و مبدل به قاعده، دیگر مفهومی به نام وطن معنایی نخواهد داشت! برای هیچکس و هیچ ملیتی! همین!

بقا و توسعه هر یک از ما نسبت مستقیمی با زوال رژیم خاک دزد دارد... فارغ از آنکه مسلمان باشیم یا غیرمسلمان، انقلابی باشیم یا ضدانقلاب، چپ باشیم یا راست، چادری باشیم یا بی حجاب و... آن ها که بر طبل عادی‌سازی می کوبند، دانسته یا نادانسته سند زوال خود را امضاء می‌کنند... آن ها منطق تهدید غصب وطن را درک نمی‌کنند...