طلسم علامه شیخ بهایی در حرم امام رضا علیه السلام

به گزارش بولتن نیوز، حجه الاسلام والمسلمين عليرضا توحيدلو در یادداشتی نوشت:‌ حضرت علامه شیخ بهایی سفارش‌های لازم را به معماران و مسؤلان ساخت حرم کرده، بسیار سفارش می‌‌کنند که کار را متوقف نکنند و ساخت حرم را پیش برده به اتمام برسانند؛ به جز سر در دروازه اصلی حرم (دروازه ورودی به حرم و ضریح مقدس، نه دروازه صحن). چرا که شیخ در نظر داشته روی آن کتیبه‌ای را که از اشعار خودش بوده نصب نماید.

رسم است بر سر در اصلی یا دروازه ورودی به حرم ائمه اطهار (ع) و حتی امامزادگان مطهر، کتیبه‌ای نصب می‌شود و در شأن آن بزرگوار روایت، جمله یا شعری نوشته می‌شود. گاهی نیز روایت یا حدیثی از خود آن بزرگوار روی کتیبه نوشته می‌شود. به هر حال، سفر شیخ به درازا می‌کشد و بیش از زمان پیش بینی شده در سفر می‌ماند. هنگامی که از سفر باز می‌گردد و جهت سرکشی کارهای ساخت و ساز به حرم مطهر می‌رسد، با تعجب بسیار می‌بیند که ساخت حرم به پایان رسیده، سر در اصلی تمام شده و مردم در حال رفت و آمد به حرم مقدس هستند. شیخ با دیدن این صحنه، بسیار ناراحت می‌شود و به معماران اعتراض می‌کند که «چرا منتظر آمدن من نماندید؟ چرا صبر نکردید؟»

مسؤل ساخت عرض می‌کند: «ما می‌خواستیم صبر کنیم تا شما بیایید، اما تولیت حرم نزد ما آمدند و بسیار تأکید کردند که باید ساخت حرم هر چه سریع‌تر به پایان برسد. هرچه به او گفتیم که باید شیخ بیاید و خود بر ساخت سر در دروازه نظارت مستقیم داشته باشد، قبول نکردند. وقتی زیاد اصرار کردیم، گفتند: کسی دستور اتمام کار را داده که از شیخ خیلی بالا‌تر و بزرگ‌تر است. ما باز هم اصرار کردیم و خواستیم صبر کرده، منتظر شما بمانیم.

در این زمان تولیت حرم گفتند: خود آقا علی بن موسی الرضا (علیه السلام) دستور اتمام کار را داده‌اند. شیخ بهایی قدس سره هم‌راه مسؤل ساخت پروژه و معماران نزد تولیت حرم می‌روند و از تولیت در این مورد توضیح می‌خواهند.

تولیت حرم نقل می‌کند: چند شب پی در پی آقا امام رضا (علیه السلام) به خواب من آمده و فرمودند: «کتیبه شیخ بهایی، به در خانه ما زده نشود، خانه ما هیچ‌گاه به روی کسی بسته نمی‌شود و هر کس بخواهد می‌تواند بیاید».

شیخ با شنیدن این حرف، اشک از چشمانش جاری می‌شود و به سمت ضریح می‌رود و ذکر «یا ستار العیوب» بر لبانش جاری می‌شود. سپس در کنار ضریح آن قدر گریه می‌کند تا از هوش می‌رود. پس از به هوش آمدن خود چنین تعریف می‌کند: من می‌خواستم یکی از طلسم‌ها را به صورت کتیبه‌ای بر سر در ورودی حرم بزنم، با این اثر که افرادی که آمادگی لازم را ندارند، نمی‌توانند وارد حرم مطهر و حریم مقدس حضرت علی بن موسی الرضا (علیه السلام) شوند، اما خود آقا نپذیرفتند و در خواب به تولیت آستان از این اقدام ابراز نارضایتی فرمودند. آری در خانه این بزرگواران، نه تنها برای ما شیعیان که به روی همه، حتی غیر مسلمانان باز است و هر ساله شاهدیم که کرامات امام هشتم (علیه السلام) به غیر شیعیان و حتی غیر مسلمانان نیز شامل می‌شود و از این خوان گسترده کرم به همه خواهندگان و جویندگان می‌رسد.

حرز امام رضا علیه السلام

امام رضا (ع) دعایی دارند. برای محفوظ ماندن از بلا و شر که به نام رقعه الجبیب نامیده می شود. صدوق از یاسر خادم نقل کرده: چون امام رضا علیه السلام به قصر ابن قحطبه وارد شد جامه‌های خود را کند و به حمید داد. او آن را برای شستن به کنیز خود داد، اندکی بعد کنیز با رقعه‌ای بازگشت و گفت: آن را در پیراهن ابوالحسن علی بن موسی الرضا یافتم. حمید گوید: به امام عرض کردم، فدایت گردم کنیز در پیراهن شما نوشته پیدا کرده این رقعه چیست؟ فرمود: ای حمید! این حرزی است که از خود جدا نمی‌کنم. گفت م: مرا از مضمون آن آگاه کن. فرمود: این حرزی است هرکس آن را در گریبان خود نگاه دارد بلا از او دور می‌شود و از شر شیطان و سلطان ایمن می‌ماند. امام حرز را بر حمید چنین املا فرمود:

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ بِسْمِ اللَّهِ اِنّى
اَعُوذُ بِالرَّحْمنِ مِنْكَ اِنْ كُنْتَ تَقِيّاً اَوْ غَيْرَ
تَقِىٍّ اَخَذْتُ بِاللَّهِ السَّميعِ الْبَصيرِ عَلى
سَمْعِكَ وَ بَصَرِكَ لا سُلْطانَ لَكَ عَلَىَّ وَ لا
عَلى سَمْعى وَلا عَلى بَصَرى وَلاعَلى
شَعْرى وَلاعَلى بَشَرى وَلا عَلى لَحْمى وَلا
عَلى دَمى وَلا عَلى مُخِّى وَلا عَلى عَصَبى
وَلا عَلى عِظامى وَلاعَلى مالى وَ لا عَلى ما
رَزَقَنى رَبّى سَتَرْتُ بَيْنى وَ بَيْنَكَ بِسِتْرِ
النُّبُوَّةِ الَّذِى اسْتَتَرَ اَنْبِيآءُ اللَّهِ بِهِ مِنْ سَطَواتِ الْجَبابِرَةِ وَالْفَراعِنَةِ جَبْرَئيلُ عَنْ
يَمينى وَ ميكائيلُ عَنْ يَسارى وَ اِسْرافيلُ
عَنْ وَرآئى وَ مَحَمَّدٌ صَلّىَ اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ
اَمامى وَاللَّهُ مُطَّلِعٌ عَلَىَّ يَمْنَعُكَ مِنِّى وَ
يَمْنَعُ الشَّيْطانَ مِنِّى اَللّهُمَّ لا يَغْلِبْ جَهْلُهُ اَناتَكَ اَنْ يَسْتَفِزَّنى وَ يَسْتَخِفَّنى اَللّهُمَّ اِلَيْكَ الْتَجَاْتُ اَللّهُمَّ اِلَيْكَ الْتَجَاْتُ اَللّهُمَّ اِلَيْكَ الْتَجَاْتُ(١٨)
امام رضا(علیه السلام) فرمودند:
عقل شخص مسلمان تمام نيست، مگر اين كه ده خصلت را دارا باشد:
۱ـ از او اميد خير باشد
۲ـ مردم از بدى او در امان باشند
۳ـ خير اندك ديگرى را بسيار شمارد
۴ـ خير بسيار خود را اندك شمارد
۵ـ هر چه حاجت از او خواهند دلتنگ نشود
۶ـ در عمر خود از دانش طلبى خسته نشود
۷ـ فقر در راه خدايش از توانگرى محبوبتر باشد
۸ـ خوارى در راه خدايش از عزّت با دشمنش محبوبتر باشد
۹ـ گمنامى را از پرنامى خواهانتر باشد
۱۰- احدى را ننگرد جز اين كه بگويد او از من بهتر و پرهيزكارتر است(١٩)

منابع؛
١- علی بن طاووس الحسینی، الاقبال (چاپ قدیم موجود در کتابخانه دفتر تبلیغات اسلامی قم، 1314)، ص ۵٢۵.
٢- علی بن طاووس الحسینی، الاقبال (چاپ قدیم موجود در کتابخانه دفتر تبلیغات اسلامی قم، 1314)، ص ۵٢۵.
٣- سه روز دیگر عبارتند از: ١٨ ذی حجة (روز غدیر خم)، بیست و هفتم رجب (سالروز مبعث نبی اکرم) و هفدهم ربیع، (سالروز ولادت پیامبر اکرم و ولادت امام صادق علیه‏السلام).
۴- علی بن طاووس حسینی (همان)، ص۵٢۵؛ شیخ عباس قمی، مفاتیح الجنان، اعمال ماه ذی قعده؛ محمد باقر مجلسی، بحارالانوار (داراحیاء التراث العربی، چاپ سوّم، ١۴٠٣ ه.)، ج٩۴، ص١٢٢، روایت ١.
۵- آیت اللّه‏ ناصر مکارم شیرازی، تفسیر نمونه (تهران، دارالکتب الاسلامیة، چاپ نهم،١٣٧٠)، ج٢۶، ص١٠٠، ١٠١.
۶- همان، ج ٢٧، ص۴٣؛ علاّمه سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، (قم، جامعه مدرسین)، ج٢٠، ص١٩٠ و ص٢٩٧.
٧- سوره نازعات آیه ٣٠.
٨- سوره شمس آیه ۶.
٩- علی بن طاووس الحسینی، الاقبال (چاپ قدیم، ١٣١۴)، ص۵٢۵.
١٠- الاقبال (همان)، ص۵٢٧ و مفاتیح الجنان (پیشین)، اعمال ذی قعده.
١١- همان، ص۵٢٧؛ مفاتیح الجنان، ص۴١٠.
١٢- همان، ص۵٢٧.
١٣- همان، ص۵٢٩؛ مفاتیح الجنان، ص۴١٠؛ وقایع الایّام (همان)، ص١٠١ ، ١٠٢.
١۴- همان، ص۵٢٩؛ مفاتیح الجنان، ص۴١٠.
١۵- همان، ص۵٢٧، ۵٢٨؛ شیخ طوسی، مصباح الزائر، اعمال ذی قعده؛ شیخ عباس قمی، مفاتیح الجنان، اعمال ماه ذی القعده، ص۴١١.
١۶- الاقبال، ص۵٢۵؛ میرداماد، رساله اربعة ایام؛ مفاتیح الجنان، ص۴١٠ و وقایع الایام، ص١٠٢.
١٧- همان، ص١٠١.
١٨- عیون اخبار الرضا، ج ۲، ص ۱۳۸.
١٩- تحف العقول،صفحه ۴۴۳.