نرخ خرید تضمینی گندم / آیا صف بعدی دولت صف نان خواهد بود؟!

گروه اقتصادی - محسن علیپور در یادداشتی نوشت: در حالی که ملت عزیز ایران با شعارهای به ظاهر زیبای دولت تدبیر و امید به دنبال زندگی آرام و بی دغدغه ای بودند اما به دلیل عدم مدیریت دولت همه ی امیدهای مردم به نقطه پایان رسید ، این سو مدیریت ها بسیار ناباوارانه آنها را به صف خرید روغن ( آن هم در صورتی که روغنی وجود داشت) کشاند.

به گزارش بولتن نیوز به نقل از یکتا پرس، مردم برای تامین کالاهای اساسی در صف های طولانی قرار گرفتند، صف هایی اعم از شکر، برنج و صف خرید مرغ آن هم به قیمت بسیار نجومی سبب شد تا مردم ایران در چند سال اخیر در صف های طولانی قرار گیرند، آیا این آن دولتی بود که وعده رونق اقتصادی را به شکل ویژه ای به مردم داده بود؟

این روزها مصوبات عجیب و غریب دولت در خصوص قیمت تضمینی گندم باعث شد تا اتفاقات جوجه کشی سال گذشته تداعی شود. اگر گریزی به قبل از آن بی اندازم در ذهنم نحوه تغییر روش های واردات نهاده های دامی و سخت گیری در امر واردات توسط دولت ( آن هم در شرایط سخت تحریم) و همچنین سیستم توزیع بسیار ضعیف دولت تکرار می شود؛ که در نهایت منجر به گرانی بیش از حد و چند برابری در حوزه گوشت، مرغ و تخم مرغ شد؛ صف های عجیب و غریب و طولانی را در این حوزه به راه انداخت.

واقعیت این است که در خصوص واردات نهاده های دامی و روغن های خوراکی دولت علی رغم داشتن اطلاعات آماری در خصوص وضعیت انبارهای استراتژیک و همچنین موجودی دقیق واردکنندگان کالا به کشور و میزان مصرف اطلاعات دقیقی را در اختیار داشت اما با علم به اینکه نبود روغن خوراکی و نهاده های دامی ممکن است بسیاری از اقشار جامعه را دچار مشکل کند و به جای سهولت در انجام واردات دولت به خود تحریمی روی آورد و آن چنان مراحل واردات و تخصیص ارز را برای وارد کنندگان کالا سخت نمود که کمتر وارد کننده ای مایل به واردات در این حوزه ها را دارد و همین امر سبب شد تا صف های تاریخی و آبرو بر در عصر ارتباطات بازتاب جهانی داشته باشد.

دولت مصوب کرده نرخ خرید تضمینی گندم داخلی برای هر کیلوگرم 4000 تومان است؛ در واقع اگر بخواهیم بر مبنای نرخ دلار محاسبه کنیم به عبارتی برای هر کیلوگرم 16 سنت دلار در صورتی که دولت اطلاع دارد که این نرخ در تمام دنیا حداقل سی الی 40 درصد گران تر است.

در وحله اول رغبت کشاورز داخلی را برای کاشت گندم و همچنین نهاده های دامی را از بین می برد و در وحله دوم موجبات واردات این کالا را در سال های آینده فراهم خواهد نمود که باعث خروج سنگین ارز از کشور خواهد شد. در وحله سوم کشاورزان بجای فروش گندم به نرخ مصوب آن را در بازار آزاد با نرخ بالاتری به دامداری ها خواهند فروخت که عملا این اتفاق این روزها در حال افتادن است.

وقتی نهاده های دامی مانند جو در بازار سیاه تا شش هزار تومان قیمت گذاری می شود طبیعی است که گندم را در بدترین حالت ممکن تا 5 هزار تومان از کشاورزان خریداری نمایند و کشاورزان بجای فروش گندم به مراکز خرید تضمینی و تبدیل آن به آرد ، محصولات خود را به خریداران و دلال های بازار آزاد می فروشند و این موجبات ایحاد یک صف جدید در کشور را فراهم خواهد نمود و آن هم چیزی جز صف نان نخواهد بود...!!!

حال این سوال مطرح می شود که آیا دولت نمی داند تبعات این اقدام غیر کارشناسی در این شرایط حساس چیست؟! آیا کارشناسان اقتصادی دولت تدبیر و امید که قرار بود آن چنان رونق اقتصادی ایجاد کنند به دولت هشدار نمی دهند که این اقدام باعث ایجاد بازار سیاه در حوزه گندم و در نهایت نبود آرد برای تولید نان در کشور خواهد شد؟! طبیعی است که ذهن هر کارشناسی بلافاصله به این سمت و سو خواهد رفت و در بهترین حالت ممکن و خوش بینانه اگر بخواهیم اظهار نظر کنیم باید بگوییم دولت در این حوزه بسیار ضعیف عمل نموده است.

اگر با این روش دولت بخواهد ادامه دهد در دولت جدید مهمترین دغدغه دولت جدید واردات گندم به کشور و پر کردن انبارهای استراتژیک گندم برای کمبود قطعی گندم در کشور خواهد بود و این موضوع علاوه بر نابودی بخش عمده ای از کشاورزی و تولید گندم در کشور باعث خروج سنگین ارز با توجه به حجم بالای این محصول که قوت غالب مردم می باشد را در پی خواهد داشت.

دولت در این روزهای پایان عمر سیاسی خود باید توجه داشته باشد که در تمامی حوزه های اقتصادی برای ملت ایران که تمام امیدشان را به این دولت و وعده هایش گره زده بودند هیچ دل خوش و یا خاطره خوبی ندارند و دست کم دولت لطف کنند موجبات صف بعدی را در دولت آینده فراهم نکند تا بلکه با روی کار آمدن دولتی جدید و با برنامه حداقل از دست صف های روغن و مرغ در کشور خلاص شویم.

در پایان عرض میکنم بهترین راه حل برای رفع این مشکل عظیم، افزایش نرخ خرید تضمینی گندم به نحوی باشد که کشاورز را صرفا به سمت فروش به مراکز خرید تضمینی سوق دهد و از ایجاد بازار دلالی در این حوزه جلوگیری کند که قطعا منفعت آن برای کشور بسیار بیشتر از آن است که دولت مجبور شود برای واردات میلیون ها تن گندم اقدام به واردات این کالا و خروج از کشور نماید.