گروگان‌های بخت برگشته یا عروسک‌های کوکی

گروه بین الملل _ گروه دفاعی: منافقین با به گروگان گرفتن فرزندان مردم ایران تلاش می کند که فشار را روی خانواده های آنها بیشتر کرده و موجب شود تا مادرانی که حسرت دیدن مجدد فرزندان و عزیزانشان را داشتند خون به جگر مانده و از این دنیا بروند.

به گزارش بولتن نیوز، اما این سیاست گروگان گیری توسط رجوی یک کارکرد مهم دیگر دارد، نه در رابطه با خانواده ها و یا مردم ایران بلکه برعکس در رابطه با افکار عمومی اروپا، آمریکا و سایر نقاط جهان که آنان به نوعی با برخی از افراد در کشورهای جهان در ارتباط هستند.

فرقه رجوی و در راس آن شخص رجوی می داند که صرف اینکه مطرح کند اپوزیسیون یک حاکمیتی است کافی نیست، آنها علاوه بر نشان دادن و مطرح کردن خط مشی و ساز و کارهای موجود، باید دست روی نیرویی بگذارند که بتوانند با نشان دادن آن نیرو، طرف های مقابل خودش را در اروپا و آمریکا قانع نمایند که نیروی لازم برای سرنگونی یک حکومت را دارند.

اما رجوی و سردمداران فرقه رجوی این سیاهی لشکر و عروسک های کوکی را چگونه به نمایش می گذارند؟

حسین عیوضی آذر از اعضای نجات یافته از فرقه منافقین در ادامه یادداشت خود نوشت؛ رجوی و سران بزهکارش در تجمعات و برخی گردهمایی هایشان آنها را مجبور به شرکت در این تجمعات کرده و باعث می شوند صندلی ها را پر نشان داده تا دوربین ها فیلم برداری مورد نیاز رجوی را ثبت نمایند. رجوی و دستگاه تبلیغاتی وی از این کلک خیلی استفاده می کنند.

به نظرم اولین جایی که رجوی از این سیاست کثیف و گوبلزی استفاده کرد در رژه ۲۶ مهرماه ۱۳۷۰ در زندان مرگ اشرف بود. در آن موقع توسط این گروگان هایی که در دست رجوی وجود داشت چنین وانمود شد که گویا ارتش آزادیبخش ملی رجوی بالغ بر یک لشکر کامل زرهی می باشد یعنی چیزی حدود ۱۰ تا ۱۵ هزار نفر، در صورتی که در همان تاریخ کل نیروهای موجود در اردوگاه مرگ اشرف حدود سه هزار نفر بود، فقط سه هزار نفر.

از آن تاریخ به بعد این شِگرد رجوی بسیارمورد استفاده قرار گرفت زیرا تاثیرات خودش را نشان داده بود و رسانه های جهان در این رابطه خیلی گفتگو کردند.

بعدها در سایر تجمعات رجوی، پوشاندن کت و شلوار و زدن کراوات برای این گروگان ها و عروسک های کوکی یکی از رموز موفقیت رجوی شد. از جمله در تجمعات موسوم به ویلپنت تا سایر تجمعاتی که خودشان سالانه در اردوگاه شان انجام می دهند؛ مثلا سالگردهای موسوم به ۳۰ خرداد و یا سالگردهای جشن انتخاب مریم رجوی به ریاست جمهوری مادام العمر. رجوی توسط دست اندرکاران خود از حقه های فیلم برداری استفاده کرده و یک جمعیت مثلا هزار نفری را حدود ده هزار نفر نشان می دهد. یا اگر یکی از پارلمانترهای اروپایی و یا سناتورهای آمریکایی که با هزینه های گزاف به مکان سکونت رجوی دعوت می کردند جمعیتی گُل به دست به استقبال رفته و نشان می دهند که تعداد قابل توجهی در مقر وجود دارد.

بنابراین با این صحنه سازی ها رجوی تلاش می کند از گروگان هایی که در دستش دارد نهایت سوءاستفاده را انجام دهد؛ موضوعی که کمتر کسی به آن توجه دارد.

با امید به اینکه گروگان های در دست رجوی به خود آمده و مسیر زندگی و سرنوشت را خودشان رقم بزنند و نه اینکه مثل عروسک های کوکی هر دَم به نوعی مورد سوء استفاده قرار بگیرند.