نظام باید نیمکت ذخیره آماده برای جایگزینی دولتهای مستقر داشته باشد
گروه سیاسی - سیدمجتبی نعیمی*:هم دولت دوم احمدی نژاد و هم دولت دوم روحانی تا مرز استیضاح رفتند و برگشتند. چرا؟ چون رهبری مخالفت کرد؟ خیر. قضیه فقط مخالفت رهبری نبود. خیلی های دیگر هم در آن مقاطع مخالف هر دو استیضاح بودند. پس بهتر است بجای تقلیل موضوع به یک دستور ساده از بالا، علت عدم استقبال عموم نخبگان سیاسی از هر دو استیضاح را بررسی کنیم.
به گزارش بولتن نیوز،بی پرده و بی مقدمه، به نظر می رسد خلا وجود افراد سازمان یافته ای که بتوانند جایگزین دولت های نام برده شوند، مهمترین دلیل سقط جنین هر دو استیضاح بود. به عبارت دیگر، اگر در زمان هایی که صحبت از استیضاح می شد، در کشور "افراد سازمان یافته ای" می داشتیم که به طور نسبی، "نسبت به علل مشکلات و راه های علاج کشور اتفاق نظر داشتند"، می شد روی رفتن دولت مستقر و آمدن دولتی دیگر دلخوش بود. اما دریغ.
عموما آنقدر اکثریت ما درگیر دولت های مستقر هستیم که کمتر به فکر نخبگان سیاسی مان خطور کرده که بیایند برای جابجایی آن در هر زمانی آماده باشند. مثلا چه افرادی و چه تشکیلاتی از الان دارند به این فکر می کنند که اگر سال دیگر همین موقع دولت در دست شان بود، تغییرات مهم وزارت کار چه باید باشد؟ و یا علل مشکلات عمده وزارت کشاورزی کجاست؟ و یا کدام تغییرات مثبت در وزارت ورزش، ضروری است؟
از نان شب واجب تر برای هر نظام سیاسی این است که در کنار دولت مستقر، تشکیلات دیگری به طور غیر دستوری و غیر رسمی وجود داشته باشد که متشکل از افراد نسبتا همگن بوده و در حوزه های مختلف دولتی، شناخت و برنامه داشته باشند. فارغ از اینکه دولت بعدی در دست چه کسانی است، اگر می خواهیم در آن دولت مبتلا به وضعیت امروز نشویم، لازم داریم که چنان تشکیلاتی در کشور وجود داشته باشد تا در وضع ضرورت، آماده جایگزینی باشد.
در نظام سیاسی ما، دولت ها همیشه مانند بازیکنان بی ذخیره و با نیکمتی خالی، در عرصه قدرت حضور داشتند. خالی بودن نیکمت باعث شد تا آنها بدانند تا وقتی زمانش سر برسد در عرصه حضور دارند. در حالیکه اگر این نیمکت پر بود، خیلی راحت می شد دولت خسته را با نیروی تازه نفس عوض کرد. امیداورم روزی برسد که نخبگان سیاسی ما، ارزش یک نیمکت ذخیره آماده را برای دولت های مستقر درک کنند.
راستی، سهم من و شما برای رقم زدن این اتفاق چیست؟
*سردبیر بولتن نیوز
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
توی این مملکت متاسفانه جایگزین بهتر وجود ندارد هر کسی که می اید بدتر از قبلی بوده و مملکت را فدای اهداف خود کرده است تا کنترل و بازرسی دقیق و برخورد با متخلف در هر سطحی صورت نگیرد وضعیت بهتر از این نخواهد شد ترجمه حرفهای فوق این است که باید یک الیگارشی بسته قدرت شکل بگیرد که مقامات را بین هم پاسکاری کنند و اسمش را بگذارند جایگزینی دولتهای مستقر. نویسنده باید دقت کند که روحانی و خاتمی محصولات همین الیگارشی هستند و استثنائا فقط احمدی نژاد خارج از این چرخه بسته بود. بنابر این مظلوب ایشان حاصل شده و تحصیل حاصل بی معنی است. مشکل روحانی هم این نیست که غعضو الیگارشی است - که اتفاقا چون عضو آن است بیشرین حمایتها و هماهنگی را با تمام بخشهای نظام دریافت کرده و می کند- بلکه مشکل او وجود انقلابیونی است که هنوز باور ندارند انقلاب تمام شده و باید به فرآیند مکانیسم سیاسی والیگارشیزه کردن نظام تن بدهند. وجود همین انقلابیون سبب تنشهای موجود با روحانی شده است. روحانی اگر عاقل بود می توانست مثل هاشمی با دادن امتیازات لازم به به همه سران جناح محافظه کار - و نه فقط بعضی از آنها- آنها را ساکت کند. به این ترتیب خود به خود ریان انقلابی هم که دمش را را با دم مخافظه کاران گره زده از دور خارج می شد. دقیقا مثل زمان هاشمی که کوچکترین مخالفت ها با او با شدیدترین شکل سرکوب شد و احدی جرات انتقاد از او را نداشت. 
