به همین سادگی...

مهمترین نکته در فیلم «یه حبه قند» را می توان به نوع انتخاب زاویه نویسنده و کارگردان در بیان موضوع دانست. رضا میرکریمی این بار از حضور چند خانواده برای رسیدن به هدف معنایی خود سود برده است. این معنا در دل زندگی خانواده ها به جوش آمده و در این اثر خود را به شیوه ای تاثیرگذارتر نمایان ساخته است. تاثیرگذاری این معنا را در وهله اول شاید بتوان به جدا شدن فیلم از تک شخیت ها نسبت داد چرا که فیلم با وجود افراد مختلف حالا دیگر نمادی از تمام شخصیت های هر جامعه ای شده است. در حال حاضر با وجود تک شخصیت ها شاید یک فیلمساز تنواند آنچنان که باید در اثرگذاری یک معنا موثر واقع شود. اگر یک فیلم با وجود تعدد شخصیت ها بتواند زمینه القا مفاهیم برای بیننده را فراهم نماید،بی شک با اثری متفاوت روبرو خواهیم بود. فیلم یه حبه قند با همین شیوه سعی در رسیدن به معنای زندگی دارد،معنایی که امروزه در زندگی اکثریت آدمها رنگ باخته است.

فیلمنامه این کار توسط محمدرضا گوهری و میرکریمی به نگارش در آمده است و از این رو نوع نگاه دو نویسنده در برقراری ارتباط با مخاطب دخیل بوده است.این دو با وارد شدن به لحظه های زندگی شاید عمق نگاه بیننده را از فراموشی نجات بخشیده اند و مسیر تازه ای را در مقابل روی او گشوده اند.میرکریمی در این فیلم نشان داده که می توان به سوهلت از سادگی درون آدم ها بهره برد و تفسیر جدیدی از زندگی دست یافت. تماشای یک خانواده پرجمعیت که مدتی است از همدیگر دور افتاده اند،شاید برای بیننده ایرانی همیشه جذاب باشد اما در حال حاضر به دلیل مشکلات پیچیده و مختلف در زندگی کمی از آن روی گردان شده اند. گفته ها و رفتار شخصیت ها در این فیلم نمایانگر همین فراموش هاست که گویا به همه افراد جامعه سرایت کرده است.

معنای اصلی فیلم جدا از چگونگی شخصیت ها در خوردن یک حبه قند نهفته شده است؛به این معنی که زندگی با خوردن یک حبه قند شیرین می شود و همین یک حبه قند ممکن است راه گلو را ببندد و موجب خفگی یک انسان بشود. زندگی شیرین یا تلخ در همین یک نکته فیلم نهفته است و بیش از همه لحظات سیار و پوچ زندگی را برای ما به نمایش می گذارد. این فبلم به ما می گوید همان طور که خوشی ها و تلخی به فاصله اندکی در کنار یکدیگر واقع شده اند و گریزی از آنها نیست. منتها آنچه که زندگی را برای ما مثل یک حبه قند شیرین می کند،همان تغییر زاویه دید است که در درون ما جای گرفته است. ما در این فیلم شاهد برگزاری رسم ها و آیین های زیادی هستیم و همچنین نگاه فیلمساز به فرهنگ مردم ایران که در کلیت فیلم گنجیده است. قهر ها و آشتی ها و مراسم عروسی و رفتارهای خاص  خواهرها و برادرها که به خوبی و با یک شمایل ایرانی خود را به نمایش گذاشته است.

در کنار این موارد باید اشاره ای نیز داست به حضور بازیگران مطرح و نام آشنا همچون رضا کیانیان،فرهاد اصلانی،ریما رامین فر،سعید پورصمیمی،نگارجواهریان،هدایت هاشمی و... که هر یک در تاثیرگذاری این مفاهیم نقش عمده ای را ایفا نموده اند. در واقع انتخاب کارگردان برای نقش های بازیگران نیز در نوع خود مناسب بوده است و درونمایه فیلم را به طرز صحیحی در عمق وجود بیننده برده است. به نظر می رسد فیلم یه حبه قند در ادامه نمایش خود بتواند بر مخاطب تاثیرگذار باشد؛این فیلم با دارا بودن پتانسیل های قوی مثل نمایش سنت ها و رسوم برای جذب مخاطب،با نگاه عمیق بیننده می تواند موفقیت بسیاری حتی در گیشه داشته باشد. سینمای ایران با داشتن لحظه های فراموشی بسیار در بین آثار خود نیازمند ساخته شدن دوبره چنین آثاری است،آثاری که بار دیگر بتواند ذهن بیننده را به حرکت درآورد.    

فرناز عبادی