چرا مرغ همسایه همیشه غاز است؟!

به گزارش بولتن نیوز در کانال طنز دکتر سلام علی صدری نیا نوشت:

فرض کنید در رسانه‌ها این خبر را می‌بینید که رئیس جمهور کره جنوبی به دلیل فساد اقتصادی دستگیر و محاکمه شده؛ اولین چیزی که به ذهنتان می‌آید چیست؟! اجازه بدهید حدس بزنم؛ احتمالا دارید به این فکر می کنید که کره جنوبی عجب کشور خوبی است؛ حتی اگر رئیس‌جمهور هم تخلفی بکند با او برخورد می‌کنند و در دادگاه او را محاکمه می‌کنند.

 

فرض کنید در خبرها می‌بینید که معاون اول رئیس جمهور سابق ایران به دلیل فساد اقتصادی بازداشت و محاکمه شده؛ این بار اولین چیزی که به آن فکر می کنید چیست؟!

احتمالا اینکه عجب وضعیتی است؛ حتی معاون اول رئیس‌جمهور هم دارد می خورد و می‌برد!

 

تصور کنید در خبرها می‌بینید یکی از مسئولان اروپایی در حال تردد عادی با مترو یا دوچرخه است؛ احتمالاً به این فکر می کنید که خوش به حال کشوری که چنین مسئولانی دارد؛ مسئولانی که مثل مردم عادی با مترو و دوچرخه تردد می‌کنند.

 

حالا فرض کنید تصویر یکی از مسئولان کشورمان را در حال تردد با دوچرخه یا مترو می‌بینید؛ اولین چیزی که می‌گوییم چیست؟ اینکه اگر این حرکت واقعی است پس این عکس را چه کسی گرفته؟ حتما هماهنگ شده بوده! (این سوالات را درباره مسئول اروپایی نمی‌پرسیم) بعد می‌گوییم حالا بر فرض که این مسئول مثل مردم عادی تردد کند، چه دردی از ما دوا می شود؟ اصلا با بنز به محل کارش برود ولی مملکت را درست اداره کند!

 

سالهاست که ما عادت کرده‌ایم با استانداردی دوگانه درباره کشورهای دیگر و کشور خودمان قضاوت کنیم؛ هر چه در خارج از ایران می‌بینیم را با ذوق زدگی جوگیرانه تفسیر کنیم؛ مشکلات کشورهای دیگر را توجیه کنیم، سعی کنیم آنها را سفید سفید ببینیم و آنها را چماقی بر سر خودمان کنیم.

و از سوی دیگر هر اتفاقی در داخل ایران را با عینک سیاه ببینیم و باز هم چماقی بر سر خودمان بکوبیم!

الگو گرفتن از اتفاقات و رفتارهای خوب سایر کشورها خوب است، اما جوزده برخورد کردن و چشم بستن بر مشکلات درونی آنها قضاوت ما را غیر منصفانه می‌کند. اینکه همیشه مرغ همسایه را غاز ببینیم، اتفاق خطرناکی برای یک جامعه است.

و همه اینها یعنی خیلی از عوامل برنامه ریزی شده و غیر برنامه ریزی شده دست به دست هم داده تا اعتماد به نفس ملی ما تا این حد کم باشد. تا جایی که همیشه خودمان را کوتاه تر از بقیه ببینیم! در صورتی که با وجود همه مشکلات، این تصویر با واقعیت جامعه ما فاصله بسیار زیادی دارد.