بدعت در دین توسط نهادی که زیر نظر ریاست جمهوری است

گروه فرهنگ و هنر: بدعت در دین خطرات بسیار ناگواری برای جامعه اسلامی دارد. فتنه ها و آشوبها به پا می کند، فرهنگ اصیل اسلامی را دگرگون می سازد، مانعی برای پیشرفت است و باعث از بین رفتن سنّتهای نیکو می باشد. بدعت، زیانهای فکری و روحی غیر قابل جبرانی را بر جامعه تحمیل می کند و ممکن است نسلهای بشر را برای همیشه گرفتار و بی چاره نماید. از این رو، سکوت در مقابل بدعتها گناهی نابخشودنی است. به نظر می رسد اتفاقی که در اولین شب از شب های قدر در کتابخانه ملی ایران اتفاق افتاد می تواند مصداق یکی از همین بدعتها باشد.

به گزارش بولتن نیوز، یکی از مجالس عجیب احیای شب های قدر امسال در مرکز همایش‌های کتابخانه ملی برگزار می‌شود. جایی که با چهره‌های جدید و جوان در جایگاه سخنران مواجه می‌شویم. صدیق قطبی، الهه نوری، محمدعلی ایازی، علی سلطانی، محمدرضا جلایی‌پور و امیرحسین آزاد سخن خواهند گفت که در میان این‌ها فقط حجت‌الاسلام ایازی ملبس به لیاس روحانیت است و سخنرانی یک خانم و نیایش خوانی با نوای نی و آواز شیوه‌ای است که بانیان برنامه انتخاب کرده‌اند.

اما باید گفت برگزاری مراسم شب‌های احیا در کتابخانه ملی با نوای نی و آواز و سخنرانی افراد غیرمتخصص در امور دینی باعث تعجب شده است. پوستر تبلیغ این مراسم قبل از آغاز مراسم‌های شب‌های قدر در فضای مجازی پخش شد. کتابخانه کاربری مشخص دارد و طبیعتاً کاربری آن برگزاری مراسم‌های مذهبی نیست.

صد‌ها مسجد و حسینیه و حرم‌های امامزادگان و در نهایت منازل در اختیار برگزاری مراسم شب‌های قدر هستند و کتابخانه جای چنین مراسمی نیست. توضیح یک خطی نحوه مراسم، اما عجیب‌تر بود: «نیایش خوانی با نوای نی و آواز و همخوانی دعای جوشن کبیر»! قرآن سر گرفتن و خواندن جوشن کبیر با نوای نی و آواز به ویژه در جایی که مستقیماً زیر نظر ریاست جمهوری اداره می‌شود، اتفاق نیکی نیست.

احیا و قرآن سر گرفتن و دعاخوانی آدابی دارد، نمی‌شود آن را به هر شیوه به‌جا آورد. از سویی ازقضا، شب‌های قدر مصادف با ایام عزای امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام است و شب عزای ایشان جای نوای ساز و نی است؟! نهادی که از کمی بودجه پروژه‌های پژوهشی را تعطیل می‌کند، چگونه می‌تواند میزبان مراسم شب قدر باشد، آن‌هم در حالی که وظایف محوله به این نهاد ربطی به برگزاری مراسم‌های اینچنینی ندارد.

از سویی سخنرانان مراسم هم طوری انتخاب شده‌اند که به خوبی تز «اسلام منهای روحانیت» را به ذهن بیاورند. از شش سخنران مراسم، صرفاً یک نفر حوزوی است. باقی حوزوی نیستند و موضوعات سخنرانی هم صرفاً ژست‌هایی روشنفکرانه برای بزرگداشت شب‌هایی است که تقدیر آدمی در آن رقم می‌خورد؛ موضوعاتی از قبیل: گشتی در نیایش‌های منظوم فارسی یا الهیات رضایت یا زنان متدین و خیر اجتماعی و ... که بعید است به توبه و استغاثه به درگاه الهی یا شناخت امام علی علیه‌السلام کمکی کند. بدعت‌ها در دین همین‌گونه بی سر و صدا به وجود می‌آید.

منبع:
پایگاه اطلاع رسانی حوزه
روزنامه جوان
ایرنا پلاس

انتهای پیام /#