کد خبر: ۵۸۳۴۶۹
تاریخ انتشار:
از فتح سکوهای افتخار تا تسخیر قلب‌های بی‌قرار

دست نوازش مهربانویی عاشق بر سر یتیمان لرستانی

قدرت جاذبه عشق را اینجا باید باور کرد، وقتی سرمربی ورزشی را راهی جاده ایثار و سخاوت کرده و اینگونه رسم عاشقی را معنا بخشیده است.

به گزارش  بولتن نیوز ، این روزها پای صحبت اغلب افراد که می‌نشینی از اوضاع اقتصادی جامعه و وضعیت معیشتی نامناسب خود می‌نالند و مدام سخن از نداری به میان می‌آورند.

دست نوازش مهربانویی عاشق بر سر یتیمان لرستانی

در این میان اما افرادی با وجود داشتن مشکلات اقتصادی نه تنها باری بر فضای ملتهب اقتصاد جامعه نشده‌اند، بلکه با دست‌گیری و حمایت از نیازمندان و اقشار ضعیف جامعه دست به کاری پیامبرگونه زده‌اند.

زیبا سلیمانی سرمربی سابق تیم ملی کاراته بانوان ایران از این دست افراد است که تحمل دیدن رنج و درد همنوعانش را نداشته و کمر همت بسته که در میان بی‌تفاوتی دیگران غمی از چهره بردارد.

خانم سلیمانی 54 ساله متولد تهران، حدود 43 سال است که کاراته تمرین می‌کند و سال‌ها مربی و سرمربی تیم ملی کاراته بانوان ایران بوده و در حال حاضر نیز رئیس سبک شوتوکان کاراته بانوان کشور است.

«قبل انقلاب کلاس‌های کاراته مختلط بود، اما بعد از انقلاب با توجه به اینکه در بخش بانوان مربی ارشدی نبود مدتی کلاس آموزش کاراته نیز برگزار نمی‌شد.

سال ۶۵ بود که به همراه چند تن از دوستانم تصمیم گرفتیم دوباره کاراته بانوان را فعال کنیم، همین‌گونه نیز شد و در ابتدا با نام دفاع شخصی کار می‌کردیم و بعدها با انجمن کاراته بانوان و در نهایت با فدراسیون ادغام شد.

با همسرم در باشگاه کاراته آشنا شدم و بعد با یکدیگر باشگاه ورزشی را تأسیس کردیم. دو فرزند داریم که هر دو دانشجو هستند دخترم دان۳ کاراته و پسرم دان ۲ دارد، در طول همه این سال‌ها همسرم پشتیبان و حامی شایسته‌ای برایم بوده و هست.»

 

سرمربی اسبق تیم ملی کاراته بانوان این روزها اگر چه مشغول فعالیت در باشگاه ورزشی است، اما  لحظه‌ای از فکر کمک به نیازمندان دور نشده، به‌گونه‌ای‌که او به فرشته نجاتی برای بیش از 100 کودک یتیم در نقاط محروم کشور شده است.

سرپرستی ضعیف‌ترین ایتام در محروم‌ترین نقاط کشور

«از کودکی به انجام کارهای خیرخواهانه و کمک به افراد مستمند علاقه داشتم، اما این مهم به‌طور جدی در سال 82 و با گرفتن چند کارت سرپرستی ایتام شروع کردم.

همواره شرط من و دوستانم برای سرپرستی ایتام انتخاب ضعیف‌ترین آن‌ها از نظر اقتصادی و در محروم‌ترین نقاط کشور است، برای همین منظور وقتی به کمیته‌امداد مراجعه کردیم لیستی از استان‌های محروم را در اختیارمان گذاشتند و ما نیز شروع کردیم به انتخاب کودکان در این مناطق.

اوایل واریزی ماهانه کم و در حدود 15 هزار تومان داشتم و اما به مرور میزان واریزی‌ها با کمک اطرافیان افزایش پیدا کرد، ضمن اینکه برخی از دور و بری‌ها نیز به انجام این امر خداپسندانه علاقمند شدند و اکنون به همراه من در این راه قدم‌های بزرگی نیز برداشته‌اند.»

 

خانم سلیمانی می‌گوید محتاج‌ترین‌ها را برای حمایت انتخاب می‌کند و اگر در این بین فرد معلول و یا بیماری باشد، اولویت را به وی اختصاص می‌دهد.

«در حال حاضر ۱۱۱ یتیم را تحت حمایت دارم که 71 نفر آن‌ها از اهالی لرستان هستند، ضمن اینکه چند دانشجوی ضعیف را نیز شناسایی کردیم که به آن‌ها کمک‌ می‌کنیم.

ساخت‌، تعمیر، بازسازی و مجهز کردن خانه‌های مددجویان، تأمین جهیزیه برای دختران نیازمند و خرید برخی لوازم ضروری زندگی و... از جمله کارهایی است که تاکنون انجام داده‌ایم.

تا به‌حال چند خانه ساخته‌ایم و مشکلات زیادی را به‌ مدد خداوند حل کرده‌ایم، امیدوارم به جای تسکین بتوانم درمانی دائمی بر درد فقر باشم.

در سفری که اخیراً به خرم‌آباد و توابع آن داشتم متأسفانه با خانواده‌های ضعیف زیادی برخورد کردم که امیدوارم مشکلاتشان هر چه زودتر با رونق اقتصادی کشور و دلسوزی مسؤولان حل شود».

کمک مالی بدترین نوع حمایت است

«حقیقت این است که کمک مالی بدترین نوع کمک بوده و خیلی بهتر است که این نیروها را در کارخانه‌ها و کارگاه‌ها به‌کار گرفت.

این حمایت و سرپرستی راهکاری موقت است، فعلاً با توجه به بیکاری و از بین رفتن منابع کشاورزی کمک‌ مالی مثل مُسکنی بر درد گروه‌های خیلی ضعیف و درمانده است».

خانم سلیمانی وضع مالی‌‌اش را در حد متوسط عنوان می‌کند و می‌گوید «بنده نیز قسط وام و بدهکاری و اجاره مسکن و مشکلات دیگر دارم، اما باور کنید مسائل و مشکلات افرادی را دیده‌ا‌م که حاضرم سختی بکشم و کاری برای نیازمندتر از خودم انجام دهم.

مردم از عمل یاد می‌گیرند نه از حرف، اگر مسؤولان ما تنها به این مهم توجه کنند بدون شک بسیاری از مشکلات به راحتی مرتفع می‌شود.

برق شادی چشمان کودکان باارزش‌ترین هدیه خداوند به من است

این جمله را بارها تکرار می‌کند و از اینکه خداوند توانی به وی داده تا با کمکی هر چند اندک باری از غصه و غم را از دوش هم‌وطنانش بردارد، سجده شکر به‌جا می‌آورد.

«هرگاه به خانه نیازمندی برای کمک می‌روم بیش از آنکه خوشحال شوم گریه‌ام می‌گیرد، باورتان نمی‌شود اما گاهی کوچکترین امکانات ما برای برخی‌ها بزرگترین آرزو است و این قلب مرا به درد می‌آورد.

دعای خیر فرزندان معنوی‌ام بدرقه زندگی‌ام شده است، معتقدم بیش از اینکه آن‌ها محتاج کمک امثال ما باشند ما نیازمند انسانیت و برگشت به ذات انسان دوستانه‌ای هستیم که خداوند در وجودمان نهاده اما در هیاهوی روزگار گویی رنگ باخته است.»

رویاهای دست نیافتنی ایتام و کودکان نیازمند با اراده‌ فرشته‌های انسان‌نمایی مانند سلیمانی‌های ایران زیبا محقق می‌شود، آرزوهایی که برآورده کردنشان همین حوالی است و چشم به راه پیام‌آوران امید.

منبع: خبرگزاری فارس

شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.

bultannews@gmail.com

نظر شما

آخرین اخبار

پربازدید ها

پربحث ترین عناوین