ایده من بود، نوشابه امیری آن را دزدید

بولتن نیوز: همه چیز از اعلام تشکیل انجمن روزنامه نگاران ایران در خارج از کشور شروع شد. موسسان این انجمن که گویا علیرضا نوریزاد در صدر آن قرار دارد،  اعلام کرده اند که می خواهند مرکزی را برای حمایت از روزنامه نگاران فراری تشکیل دهند. اما از همان روزهای نخست تشکیل این انجمن، بسیاری از فعالان رسانه ای سوالاتی جدی درباره اهداف اصلی از تشکیل این انجمن بویژه به دلیل ترکیب هیات موسس آن ابراز کرده اند.

این ابهامات و سولات با انتشار یادداشتی از امید حبیبی نیا صدچندان شده است. حبیبی نیا خود از عناصر فراری در جریان وقایع تیرماه 1378 است و اکنون روابط نزدیکی با سازمان های امنیتی در امریکا داشته و جزو پادوهای دست چندم این مراکز در فضای رسانه های فارسی زبان به شمار می رود. او هر از چندگاهی تحت عنوان مفسر و محقق در تلویزیون فارسی صدای آمریکا ظاهر می شود.

 

محوریت مطلب حبیبی نیا پیرامون ایده تشکیل این انجمن است؛ اینکه طرح تاسیس چنین انجمنی از ابتدا برای او بوده است، اما نوشابه امیری آن را به سرقت برده و به نام خود، نوریزاده و دیگران تمام کرده است.

 

علاوه بر این موارد، در نوشته حبیبی نیا نکاتی وجود دارد که در دستیابی به تصویری روشن تر از مناسبات حاکم بر طیف روزنامه نگاران فراری و بویژه برخی رسانه های مبلغ فتنه و آشوب در ایران، کمک می کند.

در ادامه بخش هایی از این یادداشت را که تحت عنوان "روزنامه نگاران فرصت طلب و تریبون یک طرفه جامعه روزنامه نگاران ایران" در سایت شخصی این فرد نوشته شده عینا مرور می کنیم:

 

... تلاش می کنم تا به دروغگویی ها و جنجالهای روزنامه نگاران حزبی که با دغلکاری عنوان انجمن بین المللی روزنامه نگاران ایرانی را با حذف موسس آن به سرقت برده اند، پاسخ بدهم.

... از آنجا که اصلاح طلبان معمولا حزب و باند خود را تحت عنوان "ایران" یا "کشور" یا "سراسری" جا می زنند در اینجا نیز این دوستان به جای اینکه نام خود را روزنامه نگاران اصلاح طلب بگذارند نام خود را روزنامه نگاران ایران گذارده اند و  از آن سو هر روزنامه نگار ایرانی نیز به آن راه داده نمی شود.

اما همین گروه فرصت های پیاپی برای غاصبان نام انجمن بین المللی روزنامه نگاران ایرانی فراهم آورده تا یک طرفه به دروغگویی و تبلیغات علیه من بپردازند ...
به این ترتیب روشن می شود که مفهوم دمکراسی، فرصت برابر، بالانس، بی طرفی و سایر ارزشهای روزنامه نگاری و اخلاقی در میان این جماعت تا چه حد است ...

... در یک رای گیری غافلگیرانه و با همدسی نیک آهنگ کوثر، هوشنگ اسدی یعنی همسرش را با رای غیابی نوری زاده به نفع خودش وارد هیئت موسس کرد
وقتی این نگرانی را بصورت خصوصی با خانم امیری در میان گذاشتم عکس العمل ایشان تهدید، فحاشی و بددهنی در چتی بود که ایشان به آن اشاره کرده بود.

من به ایشان گفتم اولا که موسس انجمن من هستم و اینکه شما الان ریاست این انجمن هنوز تشکیل نشده و عضو ندار را دارید و به ایتالیا سفر می کنید و به اسم انجمن جایزه می گیرید و یا اینجا و آنجا به اسم انجمن مصاحبه می کنید

بهرحال این آخرین چت ما روی گوگل تالک بود با بددهنی ها و رفتار خصمانه خانم امیری من ایشان را از روی مسنجر و فیس بوکم حذف و بلاک کردم تا رسید به موضوع مدارک، پیش از آن من اعلام کرده بودم که خواستار یک جلسه اضطراری برای رسیدگی به تخلفات نیک آهنگ کوثر ، اسدی و امیری هستم که با  جوابهای نامربوط نیک آهنگ کوثر روبرو شد

... نوشابه امیری گویا به دروغ به جمع اعلام کرد که امید مایل به همکاری نیست و از آن پس من ای میل های گروه را دریافت نمی کردم تا آنکه گلنوش نیک نژاد به اشتباه نامه استعفای خود را ریپلی آل به ای میل گروهی قبلی کرد و من در جریان موضوع قرار گرفتم.

... چندی پیش که یک باره با تغییر در اساسنامه بطرز بی سابقه ای در تاریخ انجمن های حرفه ای نه تنها عضو موسس خود را از هیئت موسس حذف می کنند بلکه با دروغگویی و پرده پوشی سعی می کنند حقایق را پنهان سازند.

من بار دیگر اعلام می کنم که این افراد به دلیل دروغگویی و توطئه و عدم رعایت موازین دمکراسی در یک انجمن هفت نفره صلاحیت ندارند تا به عنوان "انجمن بین المللی روزنامه نگاران ایرانی" خود را به سایر روزنامه نگاران ایرانی معرفی کنند