گعده سیاسی یا انجمن ، مساله این است!

بولتن نیوز: در آستانه سالروز انقلاب مشروطیت «انجمن بین‌المللی روزنامه‌نگاران ایرانی مقیم خارج کشور »  توسط جمعی از روز نامه نگاران  تاسیس شد . هیئت موسس این انجمن آقایان علیرضا نوری زاده، احمد رافت، نیک آهنگ کوثر، هوشنگ اسدی، کامبیز فروهر و روزبه میرابراهیمی  و خانم نوشابه امیری هستند.

همچنین آن دسته از روزنامه نگاران که معاش آنها به حقوق روزنامه نگاری وابسته است در روزنامه ها، رادیو و تلویزیون دولت های غربی کار می کنند و از طریق منابع دولت های غربی تامین معاش می شوند.

در نتیجه، تشکیل انجمن روزنامه نگاران ایرانی مقیم خارج به جای آن که هدف صنفی و آموزشی داشته باشد هدف سیاسی دارد و ترکیب اعضای هیات موسس نیز به خوبی این موضوع را ثابت می کند.

مدیران، گردانندگان، گزارشگران و نویسندگان رادیو و تلویزیون های ماهواره ای و همچنین یکصد سایت اول اپوزیسیون، عملا شغل اصلی دیگری غیر از روزنامه نگاری و رسانه دارند و از محل درآمد و کسب و کار خود، برای گردش کار روزنامه و رسانه هزینه می کنند.

این چند نفر هیئت موسس یعنی خانم نوشابه امیری و آقایان علیرضا نوری زاده، احمد رافت، نیک آهنگ کوثر، هوشنگ اسدی، کامبیز فروهر و روزبه میرابراهیمی، اگرچه  همگی در برابر کار روزنامه نگاری پول دریافت می کنند و روزنامه نگار محسوب می شوند، اما از منابع دیگری نیز کمک مالی دریافت می کنند و در کنار قرارداد کاری با بنگاه های خبری دولتی و خصوصی، از حمایت های مالی دولت ها نیز برخوردار هستند. براین اساس خود موسسان نیز تنها از محل روزنامه نگاری ارتزاق نمی کنند.

همچنین بخشی از روزنامه نگاران  از منابع غیر روزنامه ای و رسانه ای ارتزاق می کنند و تعدادی نیز به رسانه های دولتی آمریکا وآلمان و فرانسه و بریتانیا وابسته هستند و  قرارداد کاری با صدای امریکا، بی بی سی، رادیو فردا، دویچه وله، رادیو فرانسه، سایت روز و زمانه دارند که خط مشی آنها کاملا مشخص و در راستای مخالفت با نظام  است و میزان وابستگی معیشت این روزنامه نگاران به منابع دولت های غربی  زیاد است.

از دید این چند نفر هئیت موسس یعنی خانم نوشابه امیری و آقایان علیرضا نوری زاده ،احمد رافت ،نیک آهنگ کوثر ،هوشنگ اسدی، کامبیز فروهر و روزبه میرابراهیمی که همگی در برابر کار روزنامه نگاری پول دریافت می کنند و قرار داد کاری با بنگاههای خبری دولت ها دارند، بسیاری فاقد شرایط عضویت شناخته می شوند، چرا که بطور مثال آنان قرارداد کاری با صدای امریکا، رادیو فردا، دویچه وله، رادیو فرانسه، سایت روز و زمانه ندارند!

اشکال جدی دیگری در فرم  عضویت وجود دارد که از متقاضی امضاء می گیرند که : من اساسنامه و آیین‌نامه پذیرش را خوانده‌ام و آن را می‌پذیرم. این بند هم کاملا غیر دمکراتیک و انحصارطلبی است زیرا هئیت موسس  موقتی است و بعد از تشکیل مجمع عمومی،باید اساسنامه را تنظیم و تصویب کنند نه این که هفت نفر به جای صدها نفر تصمیم بگیرند.

واقعیت این است که ماجراجویان و افراطیون دنیای سیاست، چون تنها به اهداف خود می اندیشند، در نتیجه در هر شرایطی به فکر ساده ترین راه هستند و چه در داخل و چه در خارج به دنبال آن هستند که با شعارهای مورد نظر خود عده ای را جذب و رای جمع کنند و به عنوان رئیس و هیات مدیره جلسه تشکیل دهند و نام انجمن روزنامه نگاران را به همراه سخنان خود داشته باشند تا هدف خود را دنبال کنند. همین موضوع است که آنها را به این فکر واداشته که جمع کوچکی از همفکران خود داشته باشند تا بلافاصله خود را نمایندگان روزنامه نگاران ایرانی معرفی کنند و همان طور که در داخل کشور امثال مزروعی و ارغنده پور در انتخابات هر سال رای می آوردند، آنها نیز تشکیلاتی داشته باشند و حرف خود را دنبال کنند.

اما در شرایطی که صدای روزنامه نگاران اصول گرا ومخالف هیات مدیره انجمن صنفی به جایی نرسید تا جایی که انجمن دیگری با نام انجمن روزنامه نگاران مسلمان، انجمن روزنامه نگاران زن و... تشکیل دادند، به نظر می رسد که طیف گسترده ای از روزنامه نگاران ایرانی مقیم خارج، این جمع انحصار طلب را نمی پسندند و احتمالا به فکر تشکیل انجمن دیگری خواهند بود . اما تا آن زمان، این هفت نفر و دوستان آنها، از این فرصت استفاده خواهند کرد وجمع کوچکی را برای اهداف خود گردهم می آورند و به جای آن که نماینده همه روزنامه نگاران خارج کشور باشند و مسائل آموزشی و صنفی را دنبال کنند، احتمالا به دنبال ضدیت بانظام و تهیه گزارش هایی در راستای تحقق اهداف خود خواهند بود.

اما قطعا این انجمن همه روزنامه نگاران ایرانی و نویسندگان سایت ها را  تحت پوشش قرار نخواهد داد وصدای اعتراض دیگران را به دنبال خواهد داشت.