آتش بصره چه را می سوزاند؟

گروه بین الملل: ابراهیم علی برزی، مدیر نمایندگی صداو سیما در عراق در یادداشت پیش رو به ناآرامی های اخیر بصره پرداخته و معتقد است که این آتش افروزی برای سوزاندن اندک اعتماد باقیمانده میان مردم و مسئولان عراقی، برای سوزاندن افتخار مردم عراق در مبارزه با تروریسم و برای سوزاندن روابط خوب ایران و عراق است که در دو بعد تجاری و گردشگری اوج گرفته است.

به گزارش بولتن نیوز، متن این یادداشت که به صورت اختصاصی در اختیار خبرنگار ما قرار گرفته، به شرح زیر است:

مردم بصره و برخی شهرهای جنوبی عراق، تابستان امسال در اعتراض به کمبودها و نارسایی ها، دست به تظاهرات زده و خواهان بهبود شرایط شده اند. این اعتراض ها که از متن جامعه جنوب عراق برمی خاست، با سفر نخست وزیر و وعده های وی فروکش کرد. آن اعتراض ها اگرچه از چهارچوب خواست های مدنی خارج نشد؛ اما تمرکز رسانه های معاند و تحلیل های دامنه دار آنان و خبرسازی های پی در پی، نشان می داد روی این منطقه از عراق تمرکز شده است.

تعلل مسئولان عراقی در اجابت خواسته های مردم و اختلافات خارج از عرف آنان در تشکیل دولت، موتور اعتراضات را در بصره روشن و آن را مسلح به سلاح آتش نمود. ابتدا استانداری و سپس نهادهای دولتی، حزبی، مدنی، و حتی درمانی در آتشی سوخت که معلوم نبود چه کسی آن را شعله ور می کند. این آتش سرانجام بر خلاف عرف بین المللی، به جان کنسولگری کشورمان افتاد و آشوبگران آتش برکف به این نهاد دیپلماتیک نیز رحم نکردند. اینکه میان افروزندگان آتش و شاکیان واقعی به نقص خدمات عمومی چه نسبتی وجود دارد، نکته ای است قابل بحث است. اما اینکه این آتش افروزی به کدام سو هدایت می شود را از هم اکنون با مرور شواهد و قراین می توان حدس زد.

سوی اول این آتش، برای سوزاندن اندک اعتماد باقیمانده میان مردم و مسئولان عراقی است. متاسفانه برخی مسئولان عراقی یا شرایط را درک نمی کنند و یا با عدم توجه به خواست بحق مردم، در پی شعله ورتر کردن این آتش هستند. جامعه عراق جامعه ای بشدت جوان است. اگرچه هیچ آمار رسمی و دقیق از جمعیت، نرخ رشد آن، نرخ بیسوادی و نرخ بیکاری وجود ندارد، اما برخی کارشناسان عراقی معتقدند نزدیک به پنجاه درصد جوانان عراقی شغل مناسب ندارند. تولید در این کشور درصد ناچیزی از کالاهای مصرفی را شامل می شود و رشد جمعیت تابع هیچ الگوی کنترلی نیست. امکانات رفاهی عمومی در عراق مطلوب نیست و کمبود برق و آب همواره مردم عراق را رنج می داده است. همه اینها را در کنار فساد اداری رایج اگر بگذاریم، می توانیم حدس بزنیم قشر جوان چه بهانه هایی برای اعتراض دارد. حال اگر جوان عراقی در خیابان های شهر بشنود در اعتراض به بیکاری یا کمبود امکانات و وفور فساد- که گاهی از سوی دشمنان نیز بزرگنمایی می شود- تظاهرات شده و بزرگان احزاب و اقوام برای تصاحب مناصب با هم چالش های ناتمام دارند، به خود حق می دهد با معترضان همراه شود. حال کافی است این جوان ساده دل، توسط کسانی تحریک به سوزندان شود. در نتیجه نه تنها ساختمان ها می سوزد؛ بلکه اعتماد به مسئولان نیز طعمه حریق خواهد شد. چه رسد به اینکه برخی از مسئولان، آتش را بهانه رسیدن به اهداف سیاسی خویش بدانند و از افروخته شدنش سود برند.

سوی دوم آتش افروزی در بصره، برای سوزاندن افتخار مردم عراق در مبارزه با تروریسم است. آنها که سالها توطئه کردند و صدها میلیارد دلار هزینه کردند تا عراق و منطقه را از آن خود کنند، براحتی کینه شکست از مردم عراق و حشدالشعبی را از یاد نمی برند. هنوز جوهر تهدید به حمله نظامی از سوی اسرائیلی ها به حشدالشعبی خشک نشده است. تصورش چندان دشوار نیست وقتی گروهی از جوانان سرخورده از نبود امکانات عمومی در خیابان براه افتاده اند، تعدادی آشوبگر تعلیم دیده به میان آنها نفوذ کرده و جرقه های سوزاندن نهادهای مرتبط با شکست داعش را برافروزند. اگر به مراکز سوخته شده در بصره توجه کنیم این تصور دور از واقعیت نیست. زیرا دفاتر گروههای حشدالشعبی در بالای لیست اماکن سوخته شده قرار دارد. حتی مرکز درمانی متعلق به حشدالشعبی که صرفا مداوای مجروحان این نیروها را درمان می کند نیز طعمه آتش آشوبگران شده و مجروحان صعب العلاج موجود در آن به قتل رسیده اند. آتشی که  مراکز حشدالشعبی را می سوزاند همان آتش کینه حامیان داعش است و می تواند افتخار پیروزی بر داعش را به خاکستر تبدیل کند.

سوی دیگر این آتش، برای سوزاندن روابط خوب ایران و عراق است که در دو بعد تجاری و گردشگری اوج گرفته است. از چندی پیش جریان هایی برای تخریب این روابط فعال شده و هر روز تلاش کردند تا بهانه ای برای تضعیف آن بتراشند. همان جریان ها بدون شک گمان کرده اند حال که آتش به جان بصره افتاده، چه خوب که کنسولگری ایران را هم بسوزاند تا متعاقب آن، مردم ایران نیز به اقدام متقابل تحریک شوند و خبرهای کذب مبنی بر لزوم بسته شدن مرزها و اخراج گردشگران در دو کشور پخش شود. کما اینکه این خبرهای کذب بلافاصله پس از شعله ور شدن آتش در کنسولگری منتشر گردید. گویا از قبل این خبرها نوشته و آماده شده بود.

آن ها در پی صفر کردن صادرات نفت ما هستند و گروه اقدام ایران را هم تشکیل داده اند و آنان که در مرزهای جنوبی شان هر روز از دوستان ما سیلی می خورند، خوب می دانند اقتصاد ایران از بازار عراق چه سودی کسب می کند. لذا برای تخریب آن آتش زدن کنسولگری بصره بهترین کاری است که در این برهه می توانند انجام دهند.

سوی دیگرتر این آتش، نه برای سوزاندن روابط اقتصادی، بلکه با هدف سوزاندن روابط مذهبی دو کشور زبانه می کشد. حضور میلیون ها ایرانی در اربعین هرسال، که هرکدام یک پیام برادری و مودت با خود به عراق می آورد و یک پیام متقابل با خود به ایران می برد، از چشم دشمنان دو ملت دور نمانده است. پس از شایعات فراوانی که در باره رفتار گردشگران دو کشور منتشر و البته کذب آن ثابت شد، اکنون شایعه سازان یک مصداق عینی یافته اند. یک مرکز دیپلماتیک ایرانی توسط چند عراقی به اتش کشیده شده و تصاویر آن با بزرگنمایی فراوان از سوی شبکه های تلویزیونی مشخص و با تحلیل های هدفدار در حال پخش است. این آتش اگرچه ساختمانی در بصره را سوزاند، اما می تواند در جاهای دیگر شعله بکشد تا ایرانی ها برای شرکت در مراسم اربعین احساس امنیت نکنند. کاهش مشارکت در اربعین باز بهانه تحلیل های بعدی خواهد شد و ممکن است در حین راهپیمایی اربعین، صحنه هایی ساخته و به دروغ به عنوان نشانه ای از بدرفتاری و نامهربانی میان دو ملت تبلیغ شود. آیا این خواست دشمنان دو ملت نیست؟

حال که این آتش برافروخته شده و به سوهایی که گفته شد و شاید سوهای دیگر زبانه می کش، تکلیف چیست؟

هوشیار باشیم. از پذیرفتن اخبار کذب بپرهیزیم. حادثه را به پای ملت شریف عراق نگذاریم. از بزرگنمایی پرهیز کنیم و بگذاریم مسئولان امر، با تدبیر و صبر و البته همفکری با مسئولان عراقی مشکل را حل نمایند. همان گونه که در شکست داعش، این صبر و تدبیر و همفکری نتیجه داد.

انتهای پیام/#