اربعین، مدرسه چهل روزه انسان سازی

 گروه دین و اندیشه: بی شک برای عده کثیری از شیعیان و دوست داران خاندان رسالت و در نقطه مقابل بسیاری از دشمنان این خاندان، حلاوت داغ ایشان که بعد از ۱۴۰۰ سال موجب برگزاری چهل روز مراسم سوگواری می شود و چنان شوری را رقم می زند که ۲۰ میلیون نفر را در روز چهلم یعنی اربعین به کربلا و حرم مطهر ایشان می کشاند تا بزرگ ترین اجتماع انسانی را رقم بزنند، موجب بروز سوالاتی می شود که ذهن خوش طینت به دنبال یافتن پاسخی مناسب و رفع سوال خود است اما گروه دیگر به دلیل باطن پلیدشان با پرسش هایشان به دنبال ایجاد تشکیک و شبهه و آسیب به عزاداری ها و دستگاه امام حسین علیه السلام هستند.

سوال اصلی ایجاد شده این است که چرا تنها برای امام حسین علیه اسلام چهل روز عزاداری می شود و چرا در میان ائمه هدی سلام الله علیها، تنها برای ایشان اربعین واقع گشته است. پاسخ صحیح به این پرسش بسیاری از سوالات را رفع خواهد کرد و پنجره های جدیدی را بر روی افراد خواهد گشود. اولین دلیلی که برای چهل روز عزاداری از سوی خود ائمه و حضرات معصومین علیهم السلام گفته شده است، عظمت داغ و ظلم بزرگی است که بر امام حسین علیه السلام تحمیل شده است. ظلمی چنان عظیم که بعد از ۱۴۰۰ سال هر انسان پاک نهادی با شنیدن ابعاد فاجعه کربلا مو بر تنش راست می شود و قرار از کف می دهد.

ائمه معصومین نیز بر برگزاری هر چه باشکوه تر این ایام تأکید کرده اند و زنده نگه داشتن یاد و نام آن حضرت و ظلمی که در حق ایشان گشته است را بسیار مهم و حیاتی دانسته اند. از سوی دیگر در روایات آمده است که در چنین روزی جابر بن عبدالله انصاری، صحابی بزرگ رسول خدا، به کربلا وارد می شود و اولین زائر قبر مولایش حسین می گردد. در روایت دیگر نیز گفته شده است که کاروان اسرای کربلا در مسیر بازگشت از شام به سمت مدینه در روز ۲۰ صفر به کربلا می رسند و با جگرهای خون و حال نزار شکایت هجران به پیش یار می برند.

اما هر روایتی که صحیح باشد آن چنان فرقی برای شیعیان حضرت ندارد. خون جوشان ذبح عظیم چنان حلاوتی دارد که در قرن ۲۱ و دوران مدرنیته افراد با هر توان مالی، با بدترین شرایط جسمانی، با هر سن و سالی کیلومترها پیاده می روند تا خود را به کربلای معلی برسانند. فلسفه چهل روز عزاداری همین گردهمایی است. فلسفه این اتفاق استکبار ستیزی و حق طلبی است. اصلا اگر کسی تنها از کربلا رأس بر نیزه نشسته را بفهمد و نداند که چرا حسین سرش بر نیزه نشست، هیچ چیزی از کربلا دریافت نکرده است.

خون خدا سرش بر نیزه رفت تا حاکم فاجر بر تخت خلافت جامعه اسلامی ننشیند. فرزندان ایشان به شهادت رسیدند تا فریاد هیهات من الذله در گوش تاریخ بپیچد و دوست داران ایشان را هدایت کند. اصلا اساس قیام کربلا ظلم ستیزی و پاکسازی دین و جامعه اسلامی از کژی های به وجود آمده بود. خون اباعبدالله چراغ راه است و این جا است که به همگان ثابت می شود که چرا چهل روز برای ایشان اقامه عزا می شود. چهل روز اقامه عزا نه بابت گریه است بدون هیچ اثری، بلکه چهل روز کلاس ظلم ستیزی است. چهل روز کلاس تربیت یک انسان طراز انقلابی است که در برابر ظلم سکوت نمی کند و حاضر است برای احیای اسلام و ارزش های ناب اسلامی از جان و مال و خانواده اش بگذرد.

این است فلسفه اقامه عزا برای ثارالله. عده ای تنها اشک و ماتم را درک کرده اند اما اندک تحقیقی در فلسفه قیام عاشورا نداشته اند. از همین روی است که اسلام عافیت طلب به وجود می آید. اسلامی که هر چه بر سرش بزنند سکوت می کند و بیشتر شرایط را برای توسری خوردنش فراهم می کند؛ اما کسی که فلسفه عاشورا و چرایی ایام چهل روزه عزاداری را درک می کند با تمام وجودش برای حفظ حرمت آن خون ریخته شده و پایمال نشدنش تلاش می کند. تلاش می کند تا آن مصیبت ها را قدر بداند و نگذارد که بدون تحقق اهدافی که نه برای سال ۶۱ هجری بلکه برای همیشه تاریخ هستند، نشان دهد که فلسفه آن جهاد بزرگ را درک کرده است و در کارخانه انسان سازی چهل روزه ایام شهادت امام حسین علیه اسلام پرورش یافته است.